همشهری آنلاین- بهاره خسروی : کاروانسراها در طهران قدیم حکم هتل و سفره‌خانه و رستوران‌های امروزی را داشتند که با توجه به وجود مشتری‌های فراوان آسیاب به تبع نیاز روز، راه‌اندازی یک کاروانسرا در جوار آن را منطقی جلوه می داد. به گفته «جمشید رحمانی پناه» از اهالی قدیمی محله یوسف‌آباد این محله دو کاروانسرا داشت که یکی از آن ها به نام بانی‌اش ابوالقاسم عجایبی معروف بود و دیگری هم در امتداد همین کاروانسرا بود و نام خاصی نداشت.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

او می‌گوید: «برای مراجعه به آسیاب در تهران قدیم مردم از راه‌های دور با چهارپایانی مانند اسب و شتر و... راهی می‌شدند. بالطبع در مدت انتظار برای آسیاب شدن مقادیر زیاد گندم، هم چهارپایان و هم خود افراد در گرما و سرمای زمستان و تابستان نیاز به سر پناهی برای اسکان و استراحت داشتند و حتی بعضی‌ها مجبور می‌شدند شب را در همین کاروانسراها سر کنند و از خدمات آن یا به قول امروزی‌ها از هتلینگ آن بهره‌مند شوند. به همین دلیل وجود کاروانسرا در هر محله‌ای امتیاز محسوب می‌شد و یوسف آباد هم از این قاعده مستثنی نبود.»

رحمانی‌پناه در بخش دیگر صحبت‌هایش از حضور طوافان یا فروشندگان دوره‌گرد در داخل کاروانسرهای پرمسافر و مشتری محله یاد می‌کند: «حضور مسافران در کاروانسراها فرصت خوبی برای فروشندگان و چرخی‌های دوره‌گرد بود تا برای عرضه محصولات و نوبرانه‌هایشان و حتی آذوقه و تأمین نیازهای روزمره به کاروانسراها بیایند.»