به گزارش وبگاه لایو سایِنس، برخی رفتارها در بسیاری گونه‌های جانوران اجتماعی، نشان می‌دهد آن‌ها می‌توانند علاوه بر خویشاوندان یا جفت‌ خود، به برخی از همنوعان خود نزدیک‌تر از دیگران باشند.

دلفین‌های نر با دیگر دلفین‌های نر که سبک جست‌وجوی مشابهی برای غذا دارند، معاشرت می‌کنند. فیل‌ها از شیوه خاصی برای احوالپرسی با فیل‌هایی که می‌شناسند، استفاده می‌کنند. نخستی‌سانان از طریق نظافت با افراد غیر خویشاوند ارتباط صمیمانه برقرار می‌کنند.

دِلفین دو مور (Delphine De Moor)، محقق پسادکتری بوم‌شناسی رفتاری در دانشگاه اکستر بریتانیا، اظهار داشت: افراد برای پیش‌روی در محیط خود، روابط اجتماعی ایجاد می‌کنند. برای حیوانات بسیار اجتماعی، روابط با میزان متفاوتی از اعتماد و صمیمیت تعریف می‌شوند. الگوهای تعامل، این پیوندها را شکل می‌دهند. اعتماد زمانی رشد می‌کند که تعاملات مکرر، مثبت باشد.

وی گفت: اگر حیوانات بتوانند پیوندهای پایدار، طولانی‌مدت و سودمند برای دو طرف (ویژگی‌هایی که در دوستی‌های انسان‌ها یافت می‌شود) ایجاد کنند، دوستی را در قلمرو حیوانات می‌بینیم.

پژوهشگران ابتدا دوستی متقابل پستانداران را از طریق مشاهده گروه‌های میمون‌ها گزارش کردند، اما در چند دهه گذشته، شواهد زیادی درباره دوستی و مزایای آن در سایر پستانداران به دست آورده‌اند.

بنا به اظهارات پژوهشگران، حیواناتی که موفق به حفظ این روابط قوی می‌شوند، عمر طولانی‌تر و فرزندان بیشتری دارند و دوستی برای آن‌ها مزایای زیادی دارد؛ مثلاً اورکاها (نهنگ‌های قاتل) غذا و اطلاعات خود درباره مکانی که می‌توان در آن غذا یافت را به اشتراک می‌گذارند؛ به همین دلیل اورکاهایی که ارتباط‌ قوی‌تری با گروه خود دارند، در صورت کمبود منابع، احتمال کمتری دارد که از گرسنگی بمیرند. همچنین کفتارهایی که دوستان بیشتری دارند به موفقیت بیشتری در قبیله خود دست می‌یابند، زیرا در چالش‌های اجتماعی، از پشتیبان برخوردارند.