آداب و رسوم عزاداری محرم در کشورمان با حفظ عناصر اصلی به زیور خلاقیت‌های اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی جوامع و مناطق مختلف آراسته شده و اگرچه دارای مضامین واحدی است اما به تبع اختلافات اقلیمی و حوزه‌های فرهنگی، با نمودهای مختلفی پا به عرصه ظهور گذاشته و بر جذابیت هر چه بیشتر آنها دامن زده است.
جلوه‌های ارادت و محبت مردم شهرستان بهاباد به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در آیینی با عنوان جوش دوره در ماه محرم به اوج خود می‌رسد، البته این نوع عزاداری مخصوص محلات قدیمی این شهر است و قدمت آن به ۱۰۰ سال پیش باز می‌گردد .
در این مراسم که در اکثر مساجد شهرستان بهاباد برگزار می‌شود، یک نفر به عنوان چاووشی خوان همراه با گروه جوش دوره زن، با مرثیه‌سرایی و خواندن شعرهایی در سوز و گداز و شرح حال شهادت سالار شهیدان و یاران با وفایش، هماهنگی لازم را بین عزاداران ایجاد می‌کند و گروه‌های شرکت کننده به ترتیب جواب می‌دهند و دور می‌زنند .
معمولاَ عزاداران در این سبک سوگواری در دو گروه کنار هم قرار می‌گیرند و هر شخص با دستان خود گوشه‌ای از لباس دیگری را گرفته و آرام پاهای خود را به سبک خاصی و به طور هماهنگ به زمین می‌زنند و همزمان با سینه‌زنی به دور محوری در وسط مساجد که معمولاً کَلَک یا نخل است، می‌چرخند و نوحه‌خوانی می‌کنند .
پیر غلامان اباعبدالله علیه السلام و افراد مسن‌تر که از تجربه بیشتری در اجرای این سبک برخوردار هستند، با اجرای آن جلوه‌ای زیبا در عرض ارادت به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به نمایش می‌گذارند .
ای در دریای نجف شیر یزدانی بنگربه حال یوسفت گشته قربانی
آب صداق مادرش بر رخش بستند باآنکه می نوشید ازآن گبر و نصرانی
حلالم کن، حلالم کن، حلالم کن، حلالم
مگو با مادر من شرح حالم
شنیدستم به زیر تیغ کفار
همی گفت آن جوان ماه رخسار
بیا بابا که اکبر نوجوان است گرفتار و اسیر کوفیان است
انتهای پیام
نظر شما