به گزارش تابناک ورزشی، در فوتبال حرفه‌ای هیچ منعی برای انتقال بازیکنی از یک تیم به تیم دیگر وجود ندارد و کوچ ستاره‌ها براساس اولویت‌های خود و شرایط پیرامونی، اتفاقی بدیهی و طبیعی است.
در تاریخ فوتبال بارها شاهد بزرگ‌ترین و جنجالی‌ترین انتقالات بوده‌ایم؛ حتی میان دو تیم که دشمنی دیرینه‌ای با هم دارند. در فوتبال ایران هم چنین مواردی وجود داشته و قطعاً از این به بعد هم خواهد بود، اما در این میان علاقه‌مندان به فوتبال شاهد وضعیتی در فصل نقل‌وانتقالات هستند که نه تنها خوشایند و حرفه‌ای نیست، بلکه در بعضی موارد نرمال و معمول هم نیست. در واقع آنچه در فصل نقل‌وانتقالات فوتبال ایران می‌بینیم، تشابه‌هایی با سریال‌های ترکیه‌ای دارد.
در وهله اول اینکه رقم قراردادهای افسارگسیخته، بی اساس و بدون ضابطه از یکسو و خبرهایی که مبنی بر اتخاذ برخی راهکارهای غیرقانونی برای دور زدن سقف قرارداد وجود دارد، از سوی دیگر ممکن است بنیان فوتبال‌مان را از بین ببرد. به خصوص در فوتبال غالباً دولتی و ورشکسته که حتی بزرگ‌ترین باشگاه‌هایش هم ارتباط مؤثر و تعریف شده‌ای از حیث درآمدزایی ندارند.
البته اگر سریال‌های ترکیه‌ای سود سرشاری نصیب این کشور کرده، اما گردش مالی پرابهام و قراردادهای سنگین بازیکنان در فوتبال ایران، اوضاع بهم ریخته و شاید خطرناکی برای فوتبال‌مان به ارمغان آورده است. بازیکن یا بازیکنانی که با در نظر گرفتن دلار حدود ۶۰ هزار تومانی هم خواهان دریافت پولی هستند که نسبت به همتایان خود در مارکت جهانی، دارای قرارداد سنگین‌تر و بالاتری خواهند شد.
شباهت دیگر فوتبال ایران به سریال‌های ترکیه به ویژه در فصل نقل‌وانتقالات، سؤ استفاده از واژه عشق است. مثلاً بازیکنی که در لیگ نه چندان سطح بالای فوتبال‌مان به لحاظ فنی، کمی درخشیده و چند گل زده و نام خود را سر زبان‌ها انداخته، گاهی در فصل نقل‌وانتقالات حرف‌هایی می‌زند و تصمیماتی می‌گیرد که هیچ تناسبی با هم ندارند. بارها شاهد لوگوبوسی یا اظهارنظر صریح یک بازیکن برای علاقه شدید به یک تیم بوده‌ایم، پای میز مذاکره با تیمی که از بچگی به آن دلبسته بوده می‌نشیند، طرفین تأیید می‌کنند که توافقات حاصل شده، اما به یکباره ورق برمی‌گردد. دیگر نه عشق تأثیری دارد و نه علاقه دوران کودکی و نوجوانی؛ به یکباره عشق با رنگ دیگر یا تیم دیگری معنا می‌یابد.
نظر شما