محمد حائری شیرازی استاد حوزه و دانشگاه در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده‌ است، نوشت: عابس در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین(ع) شجاعانه جنگید و از ناحیه‌ی پیشانی زخمی شد. این زخم، تا ابد بر پیشانی او نقش بسته بود و نشان شجاعت و فداکاری او در راه حق و حقیقت بود.

مسلم بن عقیل، نماینده‌ی امام حسین(ع)، پس از ورود به کوفه، با استقبال گرم شیعیان روبرو شد. عابس، یکی از اولین کسانی بود که به اعلام آمادگی برای یاری رساندن به امام حسین(ع) در نهضت عاشورا شتافت. او حامل نامه‌ی مسلم بن عقیل به امام بود و به عنوان یکی از حامیان سرسخت نهضت عاشورا معرفی شد.

هنگامی که اکثر یاران امام حسین(ع) به شهادت رسیده بودند و تعداد کمی باقی مانده بودند، عابس رو به غلام خود شوذب کرد و گفت: «می خواهی چه کنی؟» شوذب گفت: «در کنار تو از فرزند رسول خدا(ص) دفاع می‌کنم.» عابس گفت: «غیر از این از تو انتظار نمی‌رفت اگر امروز از تو عزیزتر کسی را داشتم، او را پیش از خود به میدان می‌فرستادم که امروز آخرین فرصت عمل است و فردا روز حساب است و عمل به کار نیاید.»

عابس پس از شهادت غلامش شوذب نزد امام حسین(ع) آمد و خطاب به امام(ع) فرمود: «یا ابا عبدالله(ع)! به خدا سوگند روی زمین چه دور و چه نزدیک کسی نزد من عزیزتر و محبوبتر از شما نیست، اگر قدرت داشتم که ظلم را از شما به چیزی که عزیزتر از جان و خونم باشد دور کنم حتماً چنین می‌کردم.» سپس گفت: «السّلام علیک با ابا عبدالله(ع) اشهد انّی علی هداک و هدی ابیک؛ سلام بر توای ابا عبدالله(ع)، من گواهی می‌دهم که بر راه شما و پدر شما استوارم و به راه راست هدایت می‌یابم»، پس از کسب اجازه از امام(ع) راهی میدان جنگ گردید. (ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص ۷۳)
عابس با شجاعت و دلاوری به میدان نبرد رفت. او با رشادت تمام با دشمنان جنگید. ربیع بن تمیم می‌گوید: “به خدا سوگند او را دیدم که بیش از دویست نفر را تار و مار کرد؛ سرانجام با محاصره به او را شهادت رسانده و سر از بدنش جدا ساختند. و من شاهد بودم که سر عابس بن شبیب در دست مردانی دست به دست می‌شد و هر یک از آنان با هم منازعه می‌کردند تا کشتن او را به خود منسوب کنند. تا این که عمربن سعد گفت: «با هم ستیز نکنید، سوگند به خدا قسم یک نفر نمی‌توانست این مرد را کشته باشد.» (انساب الاشراف ج۳، ص۱۹۷؛ مثیر الاحزان، ص۴۹).

عابس بن ابی شبیب، الگوی ایثار و فداکاری در راه حق و حقیقت است. او به ما آموخت که چگونه با شجاعت و ایمان، در برابر ظلم و ستم بایستیم و از جانمان در راه دفاع از ارزش‌های والای انسانی دریغ نکنیم.

عابس، نه تنها شجاعتی بی‌نظیر در میدان نبرد از خود نشان داد، بلکه وفاداری بی‌حد و حصر خود به امام حسین(ع) را نیز به اثبات رساند. او در لحظات شهادت، جان خود را فدا کرد تا از امام(ع) و یارانش در برابر دشمنان ظالم ستمگر دفاع کند.

نام و یاد عابس بن ابی شبیب، تا ابد در تاریخ بشریت جاودانه خواهد ماند و او الگویی برای تمام آزادی‌خواهان و عدالت‌طلبان در سراسر جهان خواهد بود.

انتهای پیام