گروه بین الملل: ائتلافی که در برابر راست افراطی در فرانسه شکل گرفت، اکنون با اختلاف بر سر نامزد مقام نخست وزیری و توافق مکرون با آن روبروست. این که چه کسی نخست وزیر شود، می‌تواند موازنه قوای ائتلاف را در آینده تحت تاثیر قرار دهد.
به دنبال پیروزی ائتلافی غیررسمی مرکب از حزب مکرون و متحدانش با "جبهه نوین مردمی" متشکل از سوسیال دمکرات‌ها، سبزها، کمونیست‌ها، و حزب پوپولیست فرانسه به نام "تسلیم‌ناپذیر" به رهبری ژان لوک ملانشون، بر حزب راست افراطی "مجمع ملی"، اکنون انتخاب نخست‌وزیر به چالشی جدید تبدیل شده است.بیشترین کرسی‌ها به جبهه نوین مردمی تعلق گرفت و حزب تسلیم‌ناپذیر در این جبهه حائز بیشترین کرسی‌ها شده است. بنا به یک قاعده متعارف جبهه نوین مردمی با کرسی‌های بیشتر خود می‌تواند نخست‌وزیر تعیین کند و حزب تسلیم‌ناپذیر در این جبهه می‌تواند مدعی اصلی این سمت باشد.در پاسخ به این سوال که آیا ژان لوک ملانشون، رهبر حزب تسلیم‌ناپذیر فرانسه می‌خواهد رئیس دولت شود یا خیر، سخنگوی این حزب پوپولیستی افراطی آمادگی او را برای این پست رد نکرد. اما ملانشون کسی است که می‌تواند فضای سیاسی فرانسه را حتی فراتر از مرزهای این کشور دو قطبی کند.
یک نمونه برخورد افراطی او به سال ۲۰۱۴ برمی‌گردد، هنگامی که ملانشون در پاسخ به انتقاد آلمان از سرعت پایین اصلاحات ساختاری مالی در فرانسه، در توییتر نوشت: "خفه شو، خانم مرکل! فرانسه آزاد است".
ملانشون اخیرا نیز در مرکز توجه قرار گرفت هنگامی‌که حاضر نشد به طور روشن حماس را یک گروه تروریستی بنامد، یا زمانی که مدعی شد یهودی ستیزی در فرانسه متعلق به گروهی قلیل است، در حالی که طبق آمارهای رسمی، موارد یهودی ستیزی از اکتبر سال گذشته در این کشور به شدت افزایش یافته است.
مواضع ملانشون با انتقادهای فزاینده‌ای از جمله از درون جبهه چپ روبرو شده است. فرانسوا روفن، منتقد ملانشون در جریان مبارزات انتخاباتی گفت: «ژان لوک ملانشون یک تکیه‌گاه نیست، او در واقع رای دهندگان را دفع می‌کند. من فکر می‌کنم او مانعی برای موفقیت اتحاد چپ است.»
روفن که خود را به عنوان نامزد احتمالی نخست وزیری از جبهه چپ معرفی کرده و در هفته‌های اخیر به وضوح از ملانشون فاصله گرفته است، اکنون دیگر تمایلی به حضور در این گروه پارلمانی در مجلس جدید ندارد. از سوی دیگر ملانشون در مصاحبه‌هایش به وضوح از تمایل خود به "اجماع و سازش" سخن گفته و مدعی است که او "بخشی از راه حل است و نه بخشی از مشکل."
رهبر حزب وپولیست "تسلیم‌ناپذیر" همچنین نمی‌گوید که اگر او را به عنوان نخست‌وزیر احتمالی وارد بازی کنند، توانایی این کار را ندارد و به این بسنده می‌کند که بگوید " در مورد آن بحث خواهیم کرد."حزب چپ افراطی "تسلیم‌ناپذیر" در ائتلاف نیروهای چپ بیشترین نمایندگان مجلس یعنی ۷۱ کرسی را دارد. از لحاظ نظری، این به معنای نوعی "حق پیشنهاد" رئیس دولت از سوی این جبهه نوپا است. اما این ادعا نسبی است؛ سوسیالیست‌ها، که قبلاً تصور می‌شد دیگر نیرویی نیستند، تقریباً به همان اندازه یعنی ۶۵ کرسی را به دست آورده‌اند که نتیجه توافق تاکتیکی با اردوگاه ریاست جمهوری قبل از دور دوم رأی گیری است.
اولیویه فوره، رئيس حزب سوسیالیست می‌گوید که در این ائتلاف هیچ‌کس نمی‌تواند ادعای برتری کند، به ویژه به این دلیل که او خود را مناسب پست نخست وزیری می‌داند و می‌گوید آماده ایفای این نقش است.
مارین توندلیه، رئیس حزب سبز فرانسه "کشف سیاسی" چند هفته اخیر به شمار می‌رود؛ او را معمار اتحاد جبهه چپ می‌دانند. با این حال حزب او به طور قابل توجهی نمایندگان کمتری نسبت به حزب تسلیم‌ناپذیر و سوسیالیست‌ها دارد. او سعی می‌کند تمرکز روی این پرسش را که چه کسی باید نخست وزیر بعدی شود، تغییر دهد و می‌گوید این سوال در درجه دوم اهمیت است.
توندلیه معتقد است چنین سوالی "دائماً همه چیز را مسدود می‌کند" و محوری قرار دادن آن "غیر مسئولانه" است. اما او روی یک نکته به روشنی موضع خود را بیان کرده است؛ این که شخص نخست وزیر نمی‌تواند ژان لوک ملانشون باشد و توافق بر سر آنرا یک "ماجراجویی جمعی" می‌داند.
این "ماجراجویی جمعی" می‌تواند به یک آزمون قدرت تبدیل شود که باعث شکاف در اتحاد جبهه چپ و مهم‌تر از آن احتمالاً به یک آزمون قدرت بین حزب چپ افراطی تسلیم‌ناپذیر و سوسیالیست‌ها تبدیل شود. شکاف میان جبهه‌ای که پس از انحلال پارلمان یک هدف مشترک داشتند: ایستادن در برابر راست افراطی.
اتحادی که با یک برنامه انتخاباتی با سرعت بی‌سابقه‌ای نیرو جذب کرد. اما اکنون تلاش برای تعیین یک نامزد مشترک برای ریاست دولت، اختلافات درون آنرا آشکار می‌کند و می‌تواند نیروهای گریز از مرکزی را آزاد کند که در طول مبارزات انتخاباتی آشکار نبودند.
گفته‌می‌شود که حداکثر تا ابتدای هفته آینده باید نامی برای نخست وزیر آینده فرانسه مشخص شود. در هر حال احزاب ائتلاف چپ ورود خود را به مجلس شورای ملی پیاپیش به شکل جداگانه از یکدیگر سازماندهی کرده‌اند.
∎
به دنبال پیروزی ائتلافی غیررسمی مرکب از حزب مکرون و متحدانش با "جبهه نوین مردمی" متشکل از سوسیال دمکرات‌ها، سبزها، کمونیست‌ها، و حزب پوپولیست فرانسه به نام "تسلیم‌ناپذیر" به رهبری ژان لوک ملانشون، بر حزب راست افراطی "مجمع ملی"، اکنون انتخاب نخست‌وزیر به چالشی جدید تبدیل شده است.بیشترین کرسی‌ها به جبهه نوین مردمی تعلق گرفت و حزب تسلیم‌ناپذیر در این جبهه حائز بیشترین کرسی‌ها شده است. بنا به یک قاعده متعارف جبهه نوین مردمی با کرسی‌های بیشتر خود می‌تواند نخست‌وزیر تعیین کند و حزب تسلیم‌ناپذیر در این جبهه می‌تواند مدعی اصلی این سمت باشد.در پاسخ به این سوال که آیا ژان لوک ملانشون، رهبر حزب تسلیم‌ناپذیر فرانسه می‌خواهد رئیس دولت شود یا خیر، سخنگوی این حزب پوپولیستی افراطی آمادگی او را برای این پست رد نکرد. اما ملانشون کسی است که می‌تواند فضای سیاسی فرانسه را حتی فراتر از مرزهای این کشور دو قطبی کند.
یک نمونه برخورد افراطی او به سال ۲۰۱۴ برمی‌گردد، هنگامی که ملانشون در پاسخ به انتقاد آلمان از سرعت پایین اصلاحات ساختاری مالی در فرانسه، در توییتر نوشت: "خفه شو، خانم مرکل! فرانسه آزاد است".
ملانشون اخیرا نیز در مرکز توجه قرار گرفت هنگامی‌که حاضر نشد به طور روشن حماس را یک گروه تروریستی بنامد، یا زمانی که مدعی شد یهودی ستیزی در فرانسه متعلق به گروهی قلیل است، در حالی که طبق آمارهای رسمی، موارد یهودی ستیزی از اکتبر سال گذشته در این کشور به شدت افزایش یافته است.
مواضع ملانشون با انتقادهای فزاینده‌ای از جمله از درون جبهه چپ روبرو شده است. فرانسوا روفن، منتقد ملانشون در جریان مبارزات انتخاباتی گفت: «ژان لوک ملانشون یک تکیه‌گاه نیست، او در واقع رای دهندگان را دفع می‌کند. من فکر می‌کنم او مانعی برای موفقیت اتحاد چپ است.»
روفن که خود را به عنوان نامزد احتمالی نخست وزیری از جبهه چپ معرفی کرده و در هفته‌های اخیر به وضوح از ملانشون فاصله گرفته است، اکنون دیگر تمایلی به حضور در این گروه پارلمانی در مجلس جدید ندارد. از سوی دیگر ملانشون در مصاحبه‌هایش به وضوح از تمایل خود به "اجماع و سازش" سخن گفته و مدعی است که او "بخشی از راه حل است و نه بخشی از مشکل."
رهبر حزب وپولیست "تسلیم‌ناپذیر" همچنین نمی‌گوید که اگر او را به عنوان نخست‌وزیر احتمالی وارد بازی کنند، توانایی این کار را ندارد و به این بسنده می‌کند که بگوید " در مورد آن بحث خواهیم کرد."حزب چپ افراطی "تسلیم‌ناپذیر" در ائتلاف نیروهای چپ بیشترین نمایندگان مجلس یعنی ۷۱ کرسی را دارد. از لحاظ نظری، این به معنای نوعی "حق پیشنهاد" رئیس دولت از سوی این جبهه نوپا است. اما این ادعا نسبی است؛ سوسیالیست‌ها، که قبلاً تصور می‌شد دیگر نیرویی نیستند، تقریباً به همان اندازه یعنی ۶۵ کرسی را به دست آورده‌اند که نتیجه توافق تاکتیکی با اردوگاه ریاست جمهوری قبل از دور دوم رأی گیری است.
اولیویه فوره، رئيس حزب سوسیالیست می‌گوید که در این ائتلاف هیچ‌کس نمی‌تواند ادعای برتری کند، به ویژه به این دلیل که او خود را مناسب پست نخست وزیری می‌داند و می‌گوید آماده ایفای این نقش است.
مارین توندلیه، رئیس حزب سبز فرانسه "کشف سیاسی" چند هفته اخیر به شمار می‌رود؛ او را معمار اتحاد جبهه چپ می‌دانند. با این حال حزب او به طور قابل توجهی نمایندگان کمتری نسبت به حزب تسلیم‌ناپذیر و سوسیالیست‌ها دارد. او سعی می‌کند تمرکز روی این پرسش را که چه کسی باید نخست وزیر بعدی شود، تغییر دهد و می‌گوید این سوال در درجه دوم اهمیت است.
توندلیه معتقد است چنین سوالی "دائماً همه چیز را مسدود می‌کند" و محوری قرار دادن آن "غیر مسئولانه" است. اما او روی یک نکته به روشنی موضع خود را بیان کرده است؛ این که شخص نخست وزیر نمی‌تواند ژان لوک ملانشون باشد و توافق بر سر آنرا یک "ماجراجویی جمعی" می‌داند.
این "ماجراجویی جمعی" می‌تواند به یک آزمون قدرت تبدیل شود که باعث شکاف در اتحاد جبهه چپ و مهم‌تر از آن احتمالاً به یک آزمون قدرت بین حزب چپ افراطی تسلیم‌ناپذیر و سوسیالیست‌ها تبدیل شود. شکاف میان جبهه‌ای که پس از انحلال پارلمان یک هدف مشترک داشتند: ایستادن در برابر راست افراطی.
اتحادی که با یک برنامه انتخاباتی با سرعت بی‌سابقه‌ای نیرو جذب کرد. اما اکنون تلاش برای تعیین یک نامزد مشترک برای ریاست دولت، اختلافات درون آنرا آشکار می‌کند و می‌تواند نیروهای گریز از مرکزی را آزاد کند که در طول مبارزات انتخاباتی آشکار نبودند.
گفته‌می‌شود که حداکثر تا ابتدای هفته آینده باید نامی برای نخست وزیر آینده فرانسه مشخص شود. در هر حال احزاب ائتلاف چپ ورود خود را به مجلس شورای ملی پیاپیش به شکل جداگانه از یکدیگر سازماندهی کرده‌اند.
نظر شما