تیم ملی والیبال جوانان دختر ایران پس از سفری 21 ساعته به ژیانگمن رسید تا خود را برای حضور پرقدرت در رقابت‌های قهرمانی آسیا آماده کند.

سکانس اول؛ ساعت 15 کمپ بانوان:
درب اتاق‌ها باز و چمدان‌ها آماده حرکت است. دختران هر کدام گوشه‌ای مشغول سرگرمی و وقت گذرانی‌اند تا زمان پایین رفتن از پله‌ها و راهی فرودگاه شدن فرارسد. یکی سرگرم صحبت با خانواده است و دیگری سخت مشغول چیدن جعبه‌های بازی روی هم در صفحه موبایلش تا شاید زمان سریع‌تر سپری شود. از طبقه پایین صدا می‌زنند که دخترها اتوبوس از راه رسید. روی کوله‌ها علاوه بر پرچم ایران و نام همراه اول اسپانسر والیبالی، جاسوییچی‌های بامزه‌ای خودنمایی می‌کند. زیر 20 سال هستند و در اوج حس‌های دخترانه پس حق دارند که هر کدام عروسک مورد علاقه‌شان را به زیپ کوله بسته باشند. مقنعه‌ها را مرتب می‌کنند و لباس‌های مشکی برتن با چمدان‌هایشان راهی طبقه پایین و اتوبوس می‌شود. رئیس کمپ بانوان مراسم بدرقه را تمام و کمال به جا آورده و به خواستش، اسپنددود و قرآن فراهم می‌شود تا دختران یک به یک از زیر قرآن رد شده و با آغوش باز از کادر کمپ بانوان خداحافظی کنند. اتوبوس که پر می‌شود راهی فرودگاه می‌شویم…

سکانس دوم؛ فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)
چهار ساعت به پرواز باقی مانده و جوانان ملی‌پوش همراه کادر فنی پاسپورت‌ها در دست گیت‌های بازرسی را یکی یکی پشت سر می‌گذارند. مادر و پدر ریحانه تنها والدینی هستند که برای بدرقه‌ دخترشان خود را به فرودگاه رسانده‌اند و برای تک تک بازیکنان آرزوی موفقیت می‌کنند. در میان خنده و شیطنت‌ها بیش از همه صدای شوخی‌های مازندرانی نگار هاشمی و درسا فلاح(کاپیتان) شنیده می‌شود. تا آنجا که همشهری‌هایشان در فرودگاه به وجود آمده و به زبان مازنی درباره تیم و مسابقات سوالاتی از آن‌ها می‌پرسند. لباس‌های شبیه به هم با پرچم ایران و قدهای بلند دختران کشور علاقمندان به ورزش را وامی‌دارد تا سوالاتی از تیم ملی بپرسند. این که والیبالی هستند یا بسکتبالی و مسابقات در کدام شهر و کشور است. این سوالات در هواپیما هم ادامه می‌یابد و اسم ژیانگمن که می‌آید اکثرا با حسرت می‌گویند که از شهر محل زندگی‌شان؛ گوانژو یک ساعت فاصله دارد و متاسفانه نمی‌توانند برای تماشای مسابقه و تشویق بیایند. نیمه شب شده و مسیر طولانی است. یکی سریال افعی تهران می‌بیند و دیگری در خواب ناز فرو رفته. آن یکی با گوشی‌اش که قاب کاراکتر جذاب دختران «کیتی» پشتش نقش بسته به دنبال خاطرات پیام های قدیمی و عکس ها را مرور می‌کند. کنار دستی هم هر از گاهی آینه‌ای از کیف کوچکش بیرون آورده و خود را وارسی می‌کند نکند که بهم ریخته باشد. چند نفری هم مشغول قدم زدن در راهرو هستند تا شاید زمان کمی زودتر سپری شود. دکتر و مربیان هر از گاهی جویای حال دختران بیدار می‌شوند و توصیه‌هایی برایشان دارند. زمان می‌گذرد و همچنان هواپیمای کوچک روی تصویر تلویزیون، شهرها و کشورها را یکی یکی پشت سرمی‌گذارد و خبری از چین در مسیر نقطه‌ها نیست.

سکانس پایانی؛ هتل هوآبائو
از ساعت 20:20 دقیقه که دختران والیبالی سوار بر هواپیما راهی گوانژو شدند تا ساعت 12:30 ظهر روز بعد که سرانجام راهی اتاق‌هایشان در هتل هوآبائو در شهر ژیانگمن شدند حدود 20 ساعت سفر هوایی و زمینی خاطره‌انگیز سپری شد. سفری که برای رای اولی‌ها علاوه بر نخستین تجربه سفر به چین، خاطره‌ به یادماندنی‌تری هم داشت و آن‌ها در همان ساعات اولیه رای‌گیری با حضور در کنسول‌گری ایران در چین به کاندیدای مورد علاقه خود رای دادند تا در انتخاب رییس جمهور کشور خود شرکت کنند و در ادامه برای ناهار مهمان اتاق بازرگانی ایرانیان مقیم چین – جنوب در رستورانی ترکیه‌ای باشند تا پیش از رسیدن به غذاهای رنگارنگ مردم چین که چندان هم مورد سلیقه ما ایرانیان نیست، بار دیگر طعم کباب کوبیده و جوجه را به خاطر بسپارند و برای حضور در مهم‌ترین رویداد زندگی والیبالی‌شان پیش از رسیدن به 20 سالگی آماده شوند. حال ساعت 18:30 به وقت محلی است و دختران جوان در حال استراحت در اتاق‌هایشان هستند تا خستگی این سفر طولانی را برطرف کنند و فردا اولین تمرین خود در ژیانگمن را پرانرژی و سرحال استارت بزنند.