پرویز امینی، استاد دانشگاه درباره مناظره دوم در «فرهیختگان» نوشت: مناظره چهارم به مناظره واقعی نزدیک شد و در هر دو هدف مناظره متفاوت از سه مناظره قبل بود. یعنی اولا ظرفیت تولید هیجان اجتماعی داشت و ثانیا نقطه نزاع انتخابات را مشخص‌تر کرد. 

نزاع انتخابات بر سر استمرار دولت رییسی و احیای دولت روحانی برجسته‌تر شد و نامزد‌ها به دو طرف نزاع تقسیم شدند. علی رغم گرم‌تر شدن مناظره ها، هنوز «آن» انتخابات شکل نگرفته است.

قالیباف استراتژی کنتزل تنش را ادامه داد و به مرور تجربیات و ایده‌ها و توانایی‌ها خود در حل مشکلات پرداخت.

پزشکیان همچنان از ایفای نقش یک کاراکتر سیاسی در محیط مناظره ناتوان بود و زبان لازم را برای پیشبرد رقابت سیاسی نداشت.

قاضی زاده هاشمی بر شکل دادن منازعه انتخاباتی در استمرار دولت رییسی در برابر احیای دولت روحانی تاکید داشت و پرقدرت همین مسیر را پیگیری کرد و تا اینجا سیاست ورزی بهتری از سایر نامزد‌ها داشته است چرا که در تعیین نقطه نزاع انتخابات نقش داشته است.

پورمحمدی هم با نوع ورودش به انتخابات و کلیتی، که از تک تک کنش هایش ایجاد کرده است و هم نوع تعریفی که دیگر نامزد‌ها از او کرده اند به مدافع و نماینده دولت روحانی تبدیل شده است و علی رغم این که می‌خواهد از آن بگریزد، چندان موفق نیست.

جلیلی چهره متفاوتی در مناظره چهارم داشت و از خطای تصویر کارشناسی خود که در مناظرات قبلی از خود نشان داده بود فاصله گرفت و تلاش کرد در قامت یک کاراکتر سیاسی ظهور کند و با این کار دست کم پایگاه رای خود را تثبیت کند

زاکانی همان کاراکتر سابق تهاجمی بود و تغییری در وضعیت خویش، نداشت.