پرویز امینی، استاد دانشگاه درباره مناظره دوم در «فرهیختگان» نوشت:  مناظره چهارم به مناظره واقعی نزدیک شد  و در هر دو هدف مناظره متفاوت از سه مناظره قبل بود. یعنی اولا ظرفیت تولید هیجان اجتماعی داشت و ثانیا نقطه نزاع انتخابات را مشخص تر کرد. 

نزاع انتخابات بر سر استمرار دولت رییسی و احیای دولت روحانی برجسته تر شد و نامزدها به دو طرف نزاع تقسیم شدند.  علی رغم گرم تر شدن مناظره ها، هنوز «آن»انتخابات شکل نگرفته است.

قالیباف استراتژی کنتزل تنش را ادامه داد و به مرور تجربیات و ایده ها و توانایی ها خود در حل مشکلات پرداخت.
پزشکیان همچنان از ایفای نقش یک کاراکتر سیاسی در محیط مناظره ناتوان بود  و زبان لازم را برای پیشبرد رقابت سیاسی نداشت.
قاضی زاده هاشمی بر شکل دادن منازعه انتخاباتی در استمرار دولت رییسی در برابر احیای دولت روحانی تاکید داشت و پرقدرت همین مسیر را پیگیری کرد و تا اینجا سیاست ورزی بهتری از سایر نامزدها داشته است چرا که در تعیین نقطه نزاع انتخابات نقش داشته است.
پورمحمدی هم با نوع ورودش به انتخابات و کلیتی،که از تک تک کنش هایش ایجاد کرده است و هم نوع تعریفی که دیگر نامزدها از او کرده اند  به مدافع و نماینده دولت روحانی تبدیل شده است و علی رغم این که می خواهد از آن بگریزد، چندان موفق نیست.
جلیلی چهره متفاوتی در مناظره چهارم داشت و از خطای تصویر کارشناسی خود که در مناظرات قبلی از خود نشان داده بود فاصله گرفت و تلاش کرد در قامت یک کاراکتر سیاسی ظهور کند و با این کار دست کم پایگاه رای خود را تثبیت کند

زاکانی همان کاراکتر سابق تهاجمی بود و تغییری در وضعیت خویش، نداشت.