جواد موگویی، نویسنده و مستندساز اصولگرا در صفحه‌ی اینستاگرام خود نوشت:
پزشکیان چندبار از فاضلی خواهش کرد که آرام باشد. حتی دست او را گرفت: «بشین آقای دکتر، من به جای تو حرف می‌زنم.»
ولی فاضلی هیج کنترلی بر رفتارش نداشت.
پزشکیان: «اجازه بدهید من صحبت کنم، همین رفتار نشان می‌دهد ما هنوز در فرهنگ مشکل داریم.»
پزشکیان پس از خروج فاضلی، بازهم به کارشناس حمله نکرد و بدون جانبداری از رفتار فاضلی گفت:
«من نمیگم کار این درسته یا ایشون. من میگم اگر اختلاف هم داریم نباید اختلافتمون را اینجا پشت تریبون بزنیم.»
فارغ از تاثیر انتخابات این اکشن در صندوق رای، برنده واقعی دیشب پزشکیان بود. او صبورانه به آنچه که تا بحال دم از گفتگو زده بود، «خود» عمل کرد و به طرز شرافتمندانه‌ای به نمایش گذاشت؛ حمله نکرد و بدون مظلوم‌نمایی، کار هر دو کارشناس را تقبیح کرد. امری که هیچ نسبتی با اعضای ستادش ندارد. همه ستاد او عمل فاضلی را تحسین کردند!
فاصله پزشکیان با ستادش بسیار طولانی است. او راه همدلی برگزیده، ستادش راه دیگر.
اما پزشکیان صریحا می‌گوید: «هرکسی به ستادم بیاید او را قبول می‌کنم، چون می‌خواهم رای بیاورم.»
پزشکیان فردای انتخابات چگونه می‌خواهد با این همراهان فضای گفتگو و همدلی را ایجاد کند؟
مگر با فاضلی و مهرعلیزاده و ابتکار می‌شود؟!
انتهای پیام
نظر شما