به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از وبگاه ناسا، ماه احتمالاً چند میلیارد سال پیش، پس از برخورد جسمی به اندازه مریخ با زمین، شکل گرفته است.

«ماه» چگونه نامگذاری شد؟

تنها قمر طبیعی زمین ماه نامیده می‌شود؛ زیرا مردم نمی‌دانستند که قمرهای دیگر نیز وجود دارند تا اینکه گالیلئو گالیله چهار قمر را که در سال ۱۶۱۰ به دور مشتری می‌چرخند کشف کرد. در لاتین، ماه را لونا (Luna) می‌نامیدند.

آیا روی ماه قابلیت زیستن وجود دارد؟

ماه در مأموریت‌های بسیاری کاوش شده است؛ اما هیچ مدرکی دال بر وجود موجودات زنده یافت نشده است. با این حال، ماه ممکن است در آینده مستعمره انسان‌ها باشد: کشف اینکه ماه دارای یخ آب است و بالاترین تغلیظ در دهانه‌های تیره قطبی رخ می‌دهد، باعث شده است انسان‌ها سکونت در ماه را به عنوان یک احتمال در نظر بگیرند.

اندازه ماه

ماه با شعاع حدود ۱۰۸۰ مایل (۱۷۴۰ کیلومتر)، کمتر از یک‌سوم عرض زمین است و به طور متوسط ۲۳۸ هزار و ۸۵۵ مایل (۳۸۴ هزار و ۴۰۰ کیلومتر) از ما فاصله دارد؛ یعنی این امکان وجود دارد که ۳۰ سیاره به اندازه زمین بین زمین و ماه قرار بگیرند.

ماه به آرامی از زمین فاصله می‌گیرد و هر سال حدود یک اینچ ( سانتی‌متر ۵۴.۲) از آن دورتر می‌شود.

گرانش و دمای ماه

گرانش روی سطح ماه یک‌ششم گرانش زمین است، به همین دلیل است که در فیلم‌های پیاده‌روی در ماه، به نظر می‌رسد فضانوردان تقریباً از روی سطح ماه می‌پرند.

دمای ماه در بیشترین حالت به ۲۶۰ درجه فارنهایت (۱۲۷ درجه سانتیگراد) می‌رسد، اما در تاریکی دما به ۲۸۰- درجه فارنهایت (۱۷۳- درجه سانتیگراد) کاهش می‌یابد.

آب روی سطح ماه

در طول اکتشاف اولیه ماه و بررسی همه نمونه‌های بازگشتی از مأموریت‌های آپولو و لونا، این تصور وجود داشت که سطح ماه خشک است.

اولین‌بار، در سال ۲۰۰۸ میلادی در مأموریت چاندریان ۱ (اولین سفینه بدون سرنشین هندی) آب در ماه به صورت قطعی کشف شد. در این مأموریت مولکول‌های هیدروکسیل در سطح و قطب‌های ماه کشف شد.

جَو ماه چگونه است؟

ماه جَو بسیار نازک و ضعیفی دارد که به آن اِگزوسفِر می‌گویند و هیچ حفاظی در برابر تابش خورشید یا برخورد شهاب‌سنگ‌ها ایجاد نمی‌کند.