به گزارش خبرنگار ایلنا، همیشه وقتی نام خطه سرسبز شمال کشور به میان می آید تصور همه ما این است که مردم این مناطق چه زندگی پر رونق و پر شور و نشاطی دارند. ولی غافل از اینکه اهالی روستاییان برخی از مناطق استان گیلان با مشکلات زیادی دست و پنچه نرم می کنند؛ به خصوص در شهرستان رودبار بخش عمارلو، بی آبی، تصرف زمین های کشاورزی و زیاده خواهی معدن داران زندگی را برای این مردم به کابوس تبدیل کرده است.

یک مقام مسئول  در گفت و گو با خبرنگار ایلنا که نخواست نامش فاش شود گفت: در روستای بیورزین حریم محیط زیست توسط معدن سنگ تراورتن و معادن دیگر رعایت نمی شود. حمل و نقل سنگ از این معادن به سمت کارخانه سیمان خزر باعث شده که جاده های این روستا از بین برود و روکش آسفالتی که حدود 7 سال پیش  در این جاده روستایی ترمیم شد و باید حدود 30 سال دوام می آورد، به دلیل تردد کامیون های این معادن تقریبا از بین رفته است.

این منبع آگاه ادامه داد: زمانی کامیون‌های این معادن آنقدر سنگ با تناژ بالا حمل می‌کردند که بخشی از آسفالت جاده روستای بیورزین از بین رفت و تاکسی تلفنی ها به دلیل همین خرابی جاده کرایه را 2 برابر از اهالی روستا می گرفتند و در مواردی اصلا راننده از جایی که جاده تخریب شده بود مسافر را پیاده و حاضر نبود تا خود روستا بیاید. چهار سالی می شود که جاده کنار گذری در حال ساخت است و 80 درصد پیشرفت داشته که یکی از معادن  اطراف روستا را به کارخانه سیمان خزر  وصل می کرد و نیاز نبود که خودروهای سنگین در جاده اصلی تردد کنند. اما متاسفانه این جاده هنوز تکمیل نشده است.

این مقام مسوول افزود: طبق قانون حریم محیط زیست برای معادن 500 تا 800 متر تعیین شده اما متاسفانه معادن تا خود بافت مسکونی که همان طرح هادی و حریم روستای بیورزین است وارد شده‌اند و کارخانه سیمان خزر تقریبا تا فاصله 300 متری روستا پروانه بهره برداری گرفته اند. تقریبا دو سال پیش با به پایان رسیدن این پروانه بلافاصله دوباره آن را تمدید و این بار بخشی از بافت مسکونی روستا را جزو حریم معدن قرار داده اند.

این منبع آگاه اضافه کرد: اهالی روستای بیورزین برای این اقدام معدن سنگ به اداره محیط زیست شهرستان رودبار شکایت کردند که مسئولان این اداره گفتند معادن برای تمدید پروانه از ما استعلام نمی گیرند و فقط برای گرفتن مجوز آنهم بار اول برای حریم زیست محیطی استعلام می گیرند. به اداره صمت شهرستان هم اعتراض کردند که به آنها گفتند برای اقدام دیر شده و این کارخانه پروانه بهره برداری اش را تمدید کرده است.

این منبع آگاه گفت: زمستان گذشته برای کار این معادن با وزش باد بیشتر روزها هوا پر از گرد و خاک بود چرا که همه بافت گیاهی در منطقه از بین رفته و روستا دارد به کانون گرد و خاک تبدیل شده است. مشکل دیگر بحث عوارض معادن است که ریالی از عوارض این معادن به دهیاری روستای بیورزین واریز نمی شود  و خود مسئولان شهرستان روبار هم می گویند که عوارض معادن در سطح استان توزیع می شود. یعنی معادنی که باعث نابودی زیر ساخت های عمرانی و محیط زیست روستای شده، ریالی هم به این روستا تعلق نمی گیرد.

این منبع آگاه ادامه داد: قبلا در این معادن انفجارهایی رخ می داد که چشمه های آب شرب را تخریب کرده بود که با پیگیری اهالی روستا هم اکنون این انفجارها اتفاق نمی افتد. در غرب و جنوب روستا معادن فعال هستند و به تازگی در شرق  روستا نیز اداره صمت پروانه بهربرداری برای استخراج از معدن صادر کرده است.

این منبع آگاه افزود: پارسال دامداران درب اداره منابع طبیعی شهرستان روبار تجمع کردند و گفتند در سال 1340 به ما پروانه دامداری داده اید، پس چطور  اداره صمت برای بهره برداری از همان مرتع پروانه صادر کرده است.  برای مشکلاتی که در جنوب روستا معدن بهره بردار سیمان خزر ایجاد کرده، فرماندار، معاون سیاسی وی و بخشدار 2 سال پیش جلسه ای داشتند و خروجی این جلسه باعث تعطیل شدن 6 ماهه این پروژه شد و بعد دوباره شروع به کار کردند. کارخانه سیمان ادعای مالکیت حریم روستا را دارد و متاسفانه زمین های کشاورزی را با بولدوزر صاف می کند و حد و مرز بین زمین ها را از بین می برند و به اهالی روستا می گویند اگر مستنداتی دارید بروید و شکایت کنید. و بعد در وسط همان زمین های کشاورزی اهالی راه دسترسی به معدن درست می کند و وقتی مردم اعتراض می کنند و جلوی دستگاه بلدوزر را می گیرند عوامل معدن به  کلانتری  محل تلفن می زنند و می گویند مردم اعتراض کرده و جلوی کار ما را می گیرند و کار ما را خوابانده‌اند.

این منبع آگاه اضافه کرد: تمام مشکل اهالی روستای بیورزین کارخانه سیمان خزر است و این کارخانه به یک شخص مجوز بهربرداری از معدن تراورتن را داده و این شخص دقیقا وارد حریم روستا شده و شروع به فعالیت کرده است. کارخانه سیمان خزر به نام اشتغال و تولید زندگی اهالی روستای بیورزین را نابود کرده است. همچنین منابع طبیعی در سال 1340  برای دامداران پروانه بهره برداری صادر کرده و در سال 1390 به آنها کتابچه طرح مرتع داده  و برای همان مرتع دوباره مجوز بهره برداری برای معادن صادر می کند که البته اعلام کرده اند تخلف کارمند بوده است. 200 هکتار از زمین های روستا را معدن تراورتن درخواست داده و پروانه اکتشاف دریافت کرده آنهم بدون اطلاع اهالی روستا و با لودر به جان مراتع افتاده و دارند کار می کنند و وقتی صدای اهالی درمی آید، می گویند کار ما قانونی بوده و پروانه بهره برداری داریم. قبلا استعلامی از شورا و دهیاری می گرفتند و شرایط اجتماعی را بهتر در نظر می گرفتند و می گفتند اگر مشکلات و تنش های اجتماعی وجود دارد اعلام کنند ولی هم اکنون بدون اطلاع همه کارهای شان را انجام داده و مجوز صادر می کنند.

غلام احمدی یکی از کشاورزان روستای بیورزین در این باره به خبرنگار ایلنا، گفت: جاده معدن کارخانه سیمان خزر درست از وسط زمین های کشاورزی ما می گذرد و موجب تخریب این زمین ها و حد و مرز بین آنها می‌شود و هر چقدر تلاش کردیم و به ادرات مختلف سر زدیم و شکایت کردیم اما متاسفانه به مشکل ما اصلا رسیدگی نشد و بالاخره با اعتراض و تجمع اهالی روستا فعلا تردد کامیون های معدن از این جاده تعطیل شده است. مالک خصوصی با خریداری کارخانه سیمان لوشان از  معدن تراورتن برداشت می کند.

احمدی ادامه داد: زمین های کشاورزی متعلق به اهالی دارای سند مالکیت است و به هر اداره و ارگانی که شکایت می کنیم متاسفانه از این معدن دار حمایت می کنند و صدای مان به جایی نمی رسد. این فرد حدودا چهار سال است که از معدن سنگ تراورتن برداشت می کند و در حال تخریب یک زمین فوتبال در این روستا است و هرگاه اعتراض می کنیم در جواب به ما می گویند این زمین ها را خریداری کرده ایم.

محمد مرادی یکی از دامداران روستای نیز در ادامه به ایلنا، گفت: معدن سنگ تراورتن راه عبور و مرور ما را بسته و چراگاه دام های مان را تخریب کرده است و شرایط ما به گونه ای شده که باید از اینجا مهاجرت کنیم. با عبور کامیون ها دیگر نمی توانیم دام های مان را برای چرا آنجا ببریم.

وی ادامه داد: حدودا 25 دامداریم که پروانه چراگاه در این منطقه داریم که با این شرایط مجبوریم دام های مان را از این منطقه جمع آوری کنیم. معدن دار از استان دیگری آمده و می خواهد ما را از خانه مان بیرون کند. پروانه بهره برداری داریم و به منابع طبیعی شکایت کرده ایم و به ما کتابچه داده اند  و زمستان سال گذشته شکایت کرده ایم ما دهه هشتاد کتابچه گرفته‌ایم و این معدن دار به تازگی آمده و ادعای مالکیت می کند  و حدودا 3 هکتار از مراتع روستا راتصرف کرده  و قرار است 130 هکتار دیگر هم تصرف کند.

وی اضافه کرد: دیگر علف زاری برای ما باقی نمی ماند روستایی که از گذشته تا کنون اجداد ما در آن زندگی کرده‌اند حالا یک فردی از استان دیگر آمده با تخریب زمین های مان می خواهد ما را از خانه مان بیرون کند.  تکلیف ما که تنها منبع درآمدمان همین دامداری است چیست؟ بدون اطلاع ما و برخلاف قانون چرا چراگاه ما را اداره منابع طبیعی رودبار در اختیار یک معدن دار گذاشته است؟ معادن روستای ما را محاصره کرده اند و با این شرایط باید از اینجا مهاجرت کنیم و آواره حاشیه شهرها شویم.