جوان آنلاین: محمد ایمانی در مطلبی در کانال خود در تلگرام پیرامون اجماع نامزد‌های انتخاباتی نوشت:

برخی مخاطبان می‌پرسند کدام اجماع؟ و منظورشان این است که کدام نامزد باید به نفع دیگری کنار برود؟ لابد اگر اجماع بر سر نامزد مطلوب شأن باشد، با اشتیاق استقبال می‌کنند و اگر خلاف آن باشد، پس می‌زنند و درباره برتری نامزد مد نظر خود استدلال می‌کنند.

بی تردید، هر کدام نامزد‌های مورد بحث، نقاط قوت و ضعف خود را دارند و هیچ یک، به جامع الاطرفی آیت الله رئیسی (ره) نیستند. (بماند که آن شهید والامقام هم مورد غفلت و ناسپاسی برخی خودی‌ها بود.). اما اقتضای مصلحت این است که برای افزایش آرای نامزد جبهه انقلاب، تنازل و اجماع صورت گیرد.

به نظر می‌رسد اگر حامیان و طرفداران اجازه بدهند که خود نامزد‌های محترم در این باره تعامل همفکری کنند، منطقی تر، و امکان ائتلاف بسیار بیشتر است.

نهایتا باید به نامزد‌ها و حامیان آن‌ها این رویداد پر تکرار را یادآور شد که چه در جنگ‌های صدر اسلام و چه در دفاع مقدس، چنان روح گذشت و ایثار حاکم بود که وقتی می‌خواستند به یک رزمنده مجروح، جرعه‌ای آب بنوشانند و آب کم بود، هر رزمنده به نفر کنار دست خود اشاره می‌کرد تا او را سیراب کنند، و نفر دوم اصرار می‌کرد آب را به رزمنده مجروح سوم برسانند. گاه، به شهادت رسیدند، اما لب به آب نزدند تا دیگری سیراب شود.

اکنون نوبت ماست که از کمال طلبی بی حد و مرز و حداکثری -اما احتمالا، منتهی به نتیجه‌ای به غایت نامطلوب - عبور کنیم و با رسیدن به اجماع بر سر یک نامزد (پس از انجام مناظرات و شفاف‌تر شدن احتمالات آرا)، امیدواری را در جبهه انقلاب دو چندان کنیم.

پیروزی ما در این همدلی و ائتلاف است و نه تصلب بر سر این یا آن نامزد.