به گزارش تابناک ورزشی، هر بار درهای جدیدی از ماجرای فساد در فوتبال به روی‌مان باز می‌شود. گاهی نور از این درهای باز شده وارد می‌شود که همه را به مبارزه با فساد امیدوار می‌کند و گاهی جز تاریکی چیزی نمی‌توان دید. درست مثل ماجرای کوچک شمردن فساد از سوی یک مقام قضایی در فدراسیون فوتبال. یعنی رکن قضایی فدراسیون فوتبال که خود باید در زمینه مبارزه با فساد مدعی‌العموم باشد، تلاش کند تا فساد را کوچک نشان دهد که این مسئله دیگر پایان امید در این فدراسیون تلقی می‌شود.

مهدی دادرس، عضو کمیته استیناف فدراسیون فوتبال روز ۲۲ خردادماه ۱۴۰۳، یعنی همین دو روز پیش در گفت‌وگویی با خبرنگاران مقابل ساختمان این فدراسیون درباره فساد افشا شده در فوتبال گفت: «این همه فساد در کشور وجود دارد که پرونده «چای دبش» از همه معروف‌تر است و می‌گویند فساد بالاتر از آن هم وجود دارد. همه این پرونده‌ها را فراموش می‌کنند، اما فوتبالی‌ها به شکم خودشان خنجر می‌زنند. پول این پرونده (فساد باشگاه مس رفسنجان) حداکثر 200 میلیارد تومان بوده که آن هم بد است، اما اینقدر خودزنی نکنیم و «جَو» ندهیم!»

فقط 200 میلیارد گم شده؛ این که عددی نیست!

اگر این صحبت‌های عضو کمیته استیناف فدراسیون فوتبال عادی‌سازی فساد نیست، پس چیست؟ مگر می‌شود یک عضو از رکن قضایی در هر فدراسیون، سازمان، وزارت یا نهادی به این سادگی از کنار فساد عبور کند و با نمایش فسادهای بزرگ‌تر در بخش‌های دیگری از کشور به دنبال توجیه فساد در مجموعه خودی باشد؟ حتی اگر فساد در فدراسیون فوتبال ۲۰۰ هزار تومان هم باشد، فساد است و باید با آن مقابله شود که متأسفانه شاهد چنین مسئله‌ای نیستیم.

مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال هم دقیقاً ساعتی پس از صحبت‌های دادرس درباره اینکه چرا زودتر با فسادی که در زیر مجموعه‌اش رخ داده برخورد نکرده با شانه خالی کردن از مسئولیتش در زمانی که رئیس فدراسیون بود آن را به زمان دیگری منتسب کرد و گفت: «الان مسئولم و تا انتها هم پیگیری می‌کنم؛ منتهی با راهش، با درایت و تدبیر.» اما سؤال از مهدی تاج این است که درایت و تدبیر دقیقاً کجاست؟ راهش چیست؟ اینکه رکن قضایی فدراسیون تحت مدیریت او بیاید و به توجیه فساد بپردازد؟ عادی‌سازی فساد در فدراسیونی که رئیسش عضو کمیته اجرایی AFC است، بیش از هر چیزی باید شرم‌آور باشد.

آنهایی که در زمان فساد فوتبال مسئولیت داشتند/ تاج و همه مردان رئیس!

در فوتبال آلمان رئیس فدراسیونی به نام راینهارد گریندل وجود داشت که سال ۲۰۱۶ به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد و سال ۲۰۱۹ از سمت خود استعفا کرد. علت استعفای گریندل، بعد از افشاگری نشریه اشپیگل در مورد درآمد 78 هزار یورویی یک شرکت زیر مجموعه فدراسیون فوتبال آلمان بود و عدم اطلاع‌رسانی در این باره او را تحت فشار قرار داد. همچنین نشریه بیلد آلمان هم در خصوص گریندل نوشته بود که او در سال ۲۰۱۷، یک ساعت گرانقیمت به ارزش 6 هزار یورو و مقداری پول از گریگوری سورکیس، الیگارش اوکراینی به مناسبت تولدش دریافت کرده و افشای این اتفاقات منجر به استعفای گریندل از ریاست فدراسیون فوتبال آلمان شد.

اما در ایران با اسناد فیفا مشخص می‌شود که رئیس فدراسیون فوتبال پاداش سرمربی وقت تیم ملی را بدون مصوبه هیئت رئیسه دو برابر کرده و به جای پاسخگویی سکوت می‌کند. یا در رابطه با قرارداد عجیب با مارک ویلموتس پرونده قضایی باز می‌شود و بدون اینکه اتفاقی رخ بدهد، مهدی تاج با پرونده‌های باز می‌آید و دوباره رئیس فدراسیون فوتبال می‌شود. وقتی هم که نوبت به پاسخگویی می‌رسد، مدعی می‌شود که فساد رقم خورده مربوط به زمان او نبوده، در حالی که مس رفسنجان درست در فصلی به لیگ برتر صعود کرد که مهدی تاج و پس از او حیدر بهاروند ریاست فدراسیون فوتبال را در دست داشتند.

تاج می‌گوید الان مسئول است و تا انتها فساد را پیگیری می‌کند، اما اگر مشاوران دانایی داشت به او می‌گفتند که به جای بلندپروازی و دیدن انتهای مسیر کار از همین ابتدا لنگ می‌زند. از همین رکن قضایی فدراسیون تحت مدیریتش که در تلاش برای عادی‌سازی فساد است. اگر واقعاً عزمی برای مبارزه با فساد در فدراسیون وجود داشته باشد، رکن قضایی آن به دنبال عادی‌سازی فساد نمی‌رود و اگر رفت بدون واکنش نمی‌ماند. شاید هم صحبت‌های مهدی دادرس مورد تأیید ریاست فدراسیون فوتبال است که آن موقع باید «تاج‌گذاری فساد در فوتبال» را تبریک بگوییم!