ما هنوز نتوانسته‌ایم نشانه‌ای از تمدن‌های فرازمینی پیدا کنیم؛ اما با استفاده از این روش ها می‌توان توجه موجودات فضایی را برای آمدن به زمین جلب کرد. آیا چنین کاری عاقلانه است؟

تا قرن‌ها بشر تصور می‌کرد که زمین مرکز جهان هستی است. به‌همین‌خاطر چندان به ایده وجود موجودات فضایی توجهی نمی‌شد. هرچند نظریه انقلابی کوپرنیک باعث شد که جهان‌بینی انسان به‌طور کامل دگرگون شود. البته از آن زمان تا قرن بیستم نیز بشر درک درستی از موقعیت زمین در جهان هستی نداشت. هرچند پیشرفت علم و ساخت تلسکوپ‌های قدرتمند شرایط را کاملا تغییر داد.

راه‌های جلب توجه موجودات فضایی برای آمدن به کره زمین

این روزها اکثر دانشمندان تصور می‌کنند که دیر یا زود ما با موجودات فضایی دیدار خواهیم کرد. هرچند که ابعاد حیرت‌انگیز جهان و عمر کوتاه تمدن انسانی سبب شده که مشخص کردن زمان دیدار احتمالی کمی سخت باشد. متاسفانه ما تاکنون نتوانسته‌ایم نشانه‌ای از موجودات فضایی را پیدا کنیم، اما شاید شاهد آمدن موجودات بیگانه به زمین باشیم.

اگر موجودات فرازمینی بسیار پیشرفته وجود داشته باشند، احتمالا توانسته‌اند به توانایی سفرهای بین ستاره‌ای دست یابند. همچنین می‌توان احتمال داد که آنها نیز در تلاش برای یافتن موجودات بیگانه باشند. در این حالت بهترین کار این است که با استفاده از روش‌های مختلف آنها را برای آمدن به کره زمین ترغیب کنیم.

فرستادن آدرس زمین

اگر بخواهیم دعوت‌نامه‌ای برای آمدن موجودات فضایی به زمین بفرستیم، قطعا باید آدرس خودمان را در آن قید کنیم. موضوع فوق‌العاده ساده است؛ اما چطور می‌خواهیم به بیگانگان بگوییم که کجا زندگی می‌کنیم. منظومه شمسی، ابر اورت و خورشید مفاهیمی هستند که برای ما کاملا تعریف شده‌اند. هرچند در کهکشانی با میلیاردها ستاره و سیاره، یافتن خورشید کار آسانی نیست.

فرانک دریک، فیزیکدان معروف تصور می‌کرد که می‌توان با تپ‌اخترها آمدن موجودات فضایی به زمین را ممکن کرد. تپ‌اختر یک نوع ستاره نوترونی است که در فواصل مختلف امواج شدیدی از تشعشعات الکترومغناطیسی را به بیرون پرتاب می‌کند. به‌همین‌خاطر دریک نقشه‌ای از محله کیهانی ما تهیه کرد که در آن می‌توان موقعیت خورشید را در مقایسه با ۱۴ تپ‌اختر گوناگون مشاهده کرد. وی سپس از زمان انتشار پالس‌های تپ‌اخترها برای ارائه جزئیات بیشتر بهره برد.

خوشه ستاره‌ای

هرچند نقشه دریک برای آمدن موجودات فضایی به زمین یک مشکل کوچک داشت. او در آن زمان نمی‌دانست چه تعداد تپ‌اختر در کهکشان راه شیری وجود دارد. تپ‌اختر در سال ۱۹۶۷ کشف شده بود و دریک نقشه خود را در سال ۱۹۷۱ تهیه کرد. هرچند امروزه ما می‌دانیم که در کهکشان راه شیری حدود ۱ میلیارد تپ‌اختر وجود دارد. به‌همین‌خاطر نمی‌توان از موجودات فضایی انتظار داشت که برای آمدن به زمین از تنها ۱۴ تپ‌اختر استفاده کنند.

دانشمندان تصور می‌کنند بهترین گزینه برای دادن آدرس به یوفو و موجودات فضایی خوشه‌های ستاره‌ای باشد. تنها چند صد خوشه ستاره‌ای در کهکشان راه شیری وجود دارد. همین نیز سبب می‌شود که آمدن موجودات فضایی به زمین راحت‌تر شود.

روش‌های جلب توجه موجودات فضایی به زمین: فانوس فضایی

اگر بخواهید توجه یک کشتی را به ساحل جلب کنید، بهترین گزینه استفاده از برج فانوس دریایی است. حالا تصور کنید که شما سیاره‌ای سنگی هستید که در گوشی‌ای از یک کهکشان با سرعت ۸۰۰ هزار کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند. ما نیز باید برای جلب توجه موجودات فضایی و آمدن آنها به کره زمین از یک فانوس فضایی استفاده کنیم. با این تفاوت که فانوس ما به‌جای نور از امواج استفاده خواهد کرد.

این ایده ساده است؛ اما یک مشکل بزرگ دارد. قدرت امواج رادیویی همزمان با فاصله‌گرفتن از شما کاهش می‌یابد. در واقع اگر ما می‌خواهیم امکان آمدن موجودات فضایی به زمین را فراهم کنیم، باید انرژی فوق‌العاده زیادی را صرف فرستادن امواج رادیویی کنیم. یک راه دیگر هم وجود دارد. ما می‌توانیم از لیزر پلاریزه برای ارتباط با موجودات بیگانه بهره ببریم. نکته مثبت اینجاست که لیزر پلاریزه همچون امواج رادیویی زود تضعیف نمی‌شود.

هرچند در این زمینه نیز یک مشکل وجود دارد. لیزرهای قدرتمند بسیار دقیق هستند. در واقع شما باید بدانید که می‌خواهید کجا را هدف قرار دهید، در غیر این صورت هیچ‌کس نمی‌تواند از وجود شما خبردار شود.

ارسال پیام مستقیم

ارسال پیام مستقیم بیشتر شبیه قرار دادن نامه‌ای درون یک بطری کوچک و پرت کردن آن به دریا است. این مورد قطعا بهترین گزینه برای آمدن موجودات فضایی به زمین نیست؛ اما دانشمندان بارها آن را امتحان کرده‌اند. اولین پیام فضایی در سال ۱۹۶۲ ارسال شد. زمانی که دانشمندان شوروی با کد مورس سه واژه صلح، لنین و شوروی را به سمت سیاره زهره فرستادند.

کاوشگر وویجر 1

در دهه ۱۹۷۰ پیام‌های بیشتری به فضا فرستاده شد. کاوشگرهای پایونیر 10 و 11 با پلاک‌هایی به فضا پرتاب شدند که در آنها تصاویر هیدروژن، منظومه شمسی و انسان قرار داشت. همچنین کاوشگرهای وویجر با نمونه‌هایی از صداهای گوناگون و قطعات موسیقی از سرتاسر جهان به فضا ارسال شدند. در صورتی که یک تمدن بیگانه این کاوشگرها را بیابد می‌توان به تنوع فرهنگی کره زمین پی ببرد.

از دیگر پیام‌های ارسال‌شده برای آمدن موجودات فضایی به زمین می‌توان به پیام آرسیبو اشاره کرد. این پیام به خوشه‌ای ستاره‌ای در نزدیکی مرکز کهکشان فرستاده شد. هرچند حدود ۲۵ هزار سال دیگر به مقصد می‌رسد. آخرین پیام ارسالی نیز ندای کیهانی بوده است. این پیام از اوکراین به سمت ۹ ستاره مختلف ارسال شد.

روش‌های جلب توجه موجودات فضایی به زمین: ساخت ابرسازه‌

اگر بخواهیم در میان میلیاردها ستاره و سیاره توجه موجودات فضایی را به زمین جلب کنیم، باید خاص به‌نظر برسیم. این خاص بودن را نیز می‌توان با ساخت سازه‌های بزرگ در اطراف خورشید به‌دست آورد. دانشمندان برای بررسی یک سامانه خورشیدی به نور دریافتی از ستاره توجه می‌کنند. هرگونه کاهش موقت در نور دریافتی از ستاره نیز می‌تواند نشانه گذر کردن یک جرم آسمانی از برابر آن باشد. هرچند اگر نور دریافتی عادی نباشد، می‌توان به وجود یک سازه مصنوعی شک کرد.

کره دایسون

یک ابرسازه فضایی باید آنقدر بزرگ باشد که هیچ‌کس نتواند تاثیر آن را با چیز دیگری اشتباه بگیرد. اگر پیگیر اخبار نجوم هستید، قطعا نام کره دایسون را شنیده‌اید. این کره بخش قابل‌توجهی از ستاره را در برمی‌گیرد تا بتواند حداقل ۸۰ درصد از انرژی ستاره را دریافت کند. بشر فعلا توانایی ساخت چنین سازه‌ای را ندارد؛ اما اگر روزی بتواند آن را اجرایی کند، قطعا موجودات فضایی را برای آمدن به زمین وسوسه خواهند کرد.

در حال حاضر نیز دانشمندان به‌دنبال نشانه‌هایی از کره دایسون در دیگر سامانه‌های خورشیدی هستند. وجود چنین سازه‌ای قطعا به یک تمدن فوق‌العاده پیشرفته اشاره دارد.

جمع‌بندی

انسان فوق‌العاده مشتاق برقراری ارتباط با موجودات بیگانه است و می‌خواهد از محدودیت‌های فعلی خود رها شود. برخی دانشمندان امیدوار هستند که آمدن موجودات فضایی به زمین سبب شود جهشی فوق‌العاده‌ای در زمینه توانمندی‌های علمی ما پدید آید. هرچند همه آنقدر خوش‌بین نیستند. برخی دانشمندان هشدار می‌دهند که آمدن موجودات فضایی به زمین می‌تواند پایان تمدن بشر را رقم بزند.

ما هنوز نمی‌دانیم که با چه‌ چیزی طرف هستیم. اگر موجودات فضایی فوق‌العاده پیشرفته باشند، شاید از انسان همچون یک برده استفاده کنند. مشابه اتفاقی که هنگام آمدن اروپایی‌ها به آفریقا رخ داد. هرچند موافقان ارسال پیام می‌گویند که ارتباط با موجودات فضایی دیر یا زود رخ خواهد داد؛ بنابراین بهتر است که خودمان در این زمینه تلاش کنیم.