خبرگزاری میزان - بوکس ایران بعد از جدایی علیرضا استکی از تیم ملی بزرگسالان یک روز خوش ندیده، به طوری که پس از کسب نتایج ضعیف در مسابقات قهرمانی آسیا و پس از آن در بازی‌های آسیایی، در راه کسب سهمیه المپیک هم با مربیان کوبایی رفوزه شد تا ثابت شود مربیان درجه ۳ و دورریز کشور کوبا دردی از بوکس ایران دوا نمی‌کنند.

شکست ۱۰۰ درصدی در ایتالیا و همچنین تایلند نشان داد کار باید دست کاردان باشد و این مربیان ضعیف کوبایی که ماهانه بیش از یک میلیارد تومان هزینه دارند به درد بوکس ما نمی‌خورند.

ناکامی مطلق ۷ بوکسور کشورمان بدون کسب سهمیه در ظاهر با استفاده از عباراتی مثل ناداوری، بدشانسی و یا کمبود امکانات شاید قابل توجیه باشد، اما حقیقت این است که در این زمینه مسئولان فدراسیون بوکس از همه بیشتر مقصر هستند.

روح‌الله حسینی، رئیس فدراسیون بوکس به هیچ عنوان اطرافیان کارامدی ندارد و دوستان با پوشیدن کت و شلوار‌های شیک فکر می‌کنند که به درد بوکس می‌خورند، اما حقیقت چیز دیگری است. این کت بر تن خیلی‌ها گشاد است که اصول اولیه کار در یک مجموعه ورزشی را نمی‌دانند.

چه کسی گفته هرکسی که رفیق گرمابه و گلستان رئیس فدراسیون بوده می‌تواند در امور اجرایی هم توانا باشد؟ یا اصلاً با چه منطقی یک مسئول پرنفوذ در فدراسیون باید پس از ساعت کاری تلفن همراهش را خاموش کند و پاسخگوی کسی نباشد؟ 

چه فکری پشت جذب مربیان کوبایی بود که حتی اصول اولیه کار با بوکسور‌های ایرانی را هم نمی‌دانند؟ مگر می‌شود یک بوکسور ۱۵ روز قبل از گزینشی المپیک در یک تورنمنت تدارکاتی سر وزن بیاید؟ چرا باید الماسی مانند دانیال شه‌بخش از نظر بدنی انقدر اُفت کند و فکر برنده نداشته باشد؟

تنها بوکسور خوب ایران در مسابقات تایلند، مهدی پرویزی بود که او در تورنمنت قزاقستان حضور نداشت و توانست با تمام وجود در رینگ تایلند بجنگد.

این آبروریزی در راه کسب سهمیه المپیک با هیچ منطقی قابل توجیه نیست، چون تیم ایران از ۳ فرصت بازی‌های آسیایی، جهانی ایتالیا و گزینشی المپیک تایلند حتی یک سهمیه هم کسب نکرد، در حالی که دوره گذشته تنها از یک فرصت موفق به کسب ۲ سهمیه المپیک شد.

فدراسیون بوکس در راه کسب سهمیه شکست خورد و در بازی‌های آسیایی هم راه به جایی نبرد و باید از همین حالا سید روح‌الله حسینی به فکر تغییرات اساسی در بدنه فدراسیون باشد و هرچه زودتر کادرفنی تیم ملی بزرگسالان را هم تغییر دهد.

با ادامه این مسیر اشتباه، راه به بیراهه می‌رود و بوکس قطعاً هر روز ضعیف‌تر از قبل نتیجه خواهد گرفت، چون حسینی بیش از آنچه که فکر کند، تنهاست و باید ضرب المثل مار و آستین را چندین بار برای خود تکرار کند تا بیش از این ضربه نخورد.

انتهای پیام/