بین الملل تابناک: به رسمیت شناختن فلسطین بیانگر ناامیدی برخی کشورهای اروپایی از فضای محدود برای موضع انتقادی در قبال اسرائیل در اتحادیه اروپا شده است.

در 22 مه، اسپانیا، ایرلند و نروژ - یک کشور غیر اتحادیه اروپا - اعلام کردند که از روز 28 مه فلسطین را به عنوان یک کشور به رسمیت می شناسند.

مرکز ثقل در واکنش اروپا به جنگ جاری در غزه از بروکسل به پایتخت های ملی اروپا منتقل شده است.

در همین اثنا، به نظر می رسد فضا برای تصمیم گیری های توافقی در سطح اتحادیه اروپا - حداقل به طور موقت - تمام شده است. در ماه آوریل، اتحادیه اروپا برای اولین بار با درخواست آتش بس در غزه موافقت کرد. رهبران اروپایی همچنین تصمیم گرفتند چند شهرک نشین اسرائیلی را به دلیل خشونت علیه فلسطینیان در کرانه باختری تحریم کنند.

این توافق دوجانبه برای اسرائیل اهمیت زیادی دارد که حدود 30 درصد از صادرات خود را به اتحادیه اروپا ارسال می کند. پیشنهاد بررسی این توافق ابتدا توسط حداقل شش کشور عضو اتحادیه اروپا، از جمله آلمان و ایتالیا، متوقف شد، اما وزرای امور خارجه اتحادیه اروپا با تشکیل شورای انجمن برای بحث در مورد تعهدات حقوق بشر اسرائیل موافقت کردند.

اما به نظر می رسد که توافق در اینجا به پایان رسیده است. در فوریه 2024، اسپانیا و ایرلند از کمیسیون اروپا خواستند تا توافقنامه ارتباط خود با اسرائیل که روابط دوجانبه را در زمینه‌هایی مانند تجارت و مبادلات علمی تسهیل می‌کند و حاوی بند حقوق بشر است، بازبینی کند.

مشخص نیست که اسرائیل در آن توافق شرکت خواهد کرد و بحث ممکن است ماه ها به طول انجامد. اگرچه اتحادیه اروپا از نظر تئوری می تواند توافقنامه انجمن را به حالت تعلیق درآورد اما این امر بسیار بعید به نظر می رسد. نشست چند روز قبل روز همچنین نشان داد که هیچ توافقی درباره تحریم‌ها علیه اسرائیل وجود ندارد.

رئیس کمیسیون اروپا، اورسولا فون در لاین، همراه با سایر اعضای کمیسیون در کمپین انتخاباتی حضور داشته است.

پس از فراخوان مشترک در ماه آوریل برای آتش بس و اعمال تحریم های محدود علیه شهرک نشینان، به نظر می رسد بروکسل به بن بست رسیده است. لازم به ذکر است که اتحادیه اروپا وارد سناریوی پیش از انتخابات شده است که با برگزاری انتخابات پارلمان اروپا در 6 ژوئن به اوج خود می رسد.

جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با فون در لاین بر سر واکنش اروپا به جنگ غزه از اولین هفته‌های جنگ درگیر شده است. این شکاف تنها بیشتر شده است و دیپلمات اسپانیایی خواستار رویکرد انتقادی تر نسبت به اسرائیل شده است. انتظار نمی رود بورل پس از انتخابات اتحادیه اروپا در سمت خود باقی بماند، اما به نظر می رسد فون در لاین شانس خوبی برای باقی ماندن در سمت رئیس کمیسیون داشته باشد.

تغییر حرکت از بروکسل به پایتخت‌های ملی اروپایی در آوریل زمانی آغاز شد که پدرو سانچز، رئیس‌جمهور اسپانیا سفر دیپلماتیکی را برای هماهنگ کردن اسپانیا برای به رسمیت شناختن فلسطین با سایر کشورها و به حداکثر رساندن تأثیر این تصمیم آغاز کرد. سانچز پس از سفر به خاورمیانه، پیش از عزیمت به اسلوونی، از نروژ و ایرلند دیدن کرد. تلاش‌های دیپلماتیک با پیوستن دولت‌های ایرلند و نروژ به اسپانیا و اعلام به رسمیت شناختن فلسطین، موفقیت‌آمیز بود.

سیمون هریس، نخست وزیر ایرلند در سخنرانی خود در توضیح تصمیم خود برای به رسمیت شناختن فلسطین، بر مبارزه کشورش برای استقلال تاکید کرد. همچنین نخست وزیر نروژ، خاطرنشان کرد که در سه دهه پس از میزبانی کشورش از توافقنامه اسلو، نروژ و بسیاری از شرکای بین المللی آن طرفدار رویکردی  که در آن به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان یک کشور به دنبال فرآیند صلح باشد، بوده اند. وی گفت، اما اکنون، نروژ «دیگر نمی‌توانست منتظر حل مناقشه» پیش از به رسمیت شناختن باشد.

سانچز در 22 مه در مقابل پارلمان اسپانیا از موضع مشابهی دفاع کرد، هرچند که بیشتر مشخص بود. وی خاطرنشان کرد: با [نخست وزیر اسرائیل] نتانیاهو، راه حل دو کشوری در خطر است. راه حلی که او تبلیغ کرده است تنها به نفرت منجر می شود.»

اسراییل کاتز، وزیر امور خارجه اسرائیل، اسپانیا، ایرلند و نروژ را متهم کرد که به حماس مدال طلا داده اند. وی بعداً در ایکس (توئیتر سابق) اعلام کرد که اسپانیا دیگر مجاز به ارائه خدمات کنسولی به فلسطینی‌ها در بیت‌المقدس نیست و افزود: «کسانی که به ما آسیب می‌زنند، ما متقابلاً به آنها آسیب خواهیم رساند».

رهبر اسپانیا همچنین پیامی را که به طور مداوم تکرار کرده است، تکرار کرد، یعنی اینکه اروپا باید قاطعانه در مورد جنگ غزه عمل کند، اگر بخواهد هنگام دفاع از اوکراین در برابر تهاجم روسیه از اتهامات استاندارد دوگانه اجتناب کند.

اسپانیا، ایرلند و نروژ ایالات متحده را در جریان کار خود قرار دادند و هیچ واکنش عمده ای از سوی واشنگتن مشاهده نشد. در مورد اسرائیل که سفرای خود را از این سه کشور فراخوانده است، نمی توان همین را گفت.

اسلوونی از اعلامیه های به رسمیت شناختن فلسطین استقبال کرد و انتظار می رود به زودی همین کار را انجام دهد. مورد بلژیک نامشخص تر است. دولت بلژیک ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را در نیمه اول سال برعهده داشته است و ممکن است بخواهد نقش میانجی در این زمینه در میان کشورهای اروپایی داشته باشد.

بلژیک همچنین انتخابات سراسری را همراه با انتخابات اروپا در اوایل ژوئن برگزار می کند که بر عدم اطمینان بیشتر در مورد به رسمیت شناختن نهایی فلسطین افزوده است. دولت کنونی بلژیک یکی از اولین کسانی بود که خواستار آتش‌بس در غزه شد و پس از انتقاد الکساندر دی کرو، نخست‌وزیر بلژیک در کنار سانچز از رفتار جنگی اسرائیل در غزه، در نوامبر ۲۰۲۳ با دولت اسرائیل درگیری دیپلماتیک کوتاهی داشت. دو کشور دیگر که شایعه شده است به رسمیت شناختن فلسطین نزدیک هستند، مالت و لوکزامبورگ هستند.

با توجه به اینکه فرانسه تنها کشور اتحادیه اروپا است که کرسی در شورای امنیت سازمان ملل دارد، به رسمیت شناختن فلسطین توسط فرانسه بسیار مهم است. اگرچه امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه در فوریه 2024 برای اولین بار اظهار داشت که به رسمیت شناختن فلسطین تابو نیست، وزیر امور خارجه این کشور بعداً از اسپانیا، ایرلند و نروژ فاصله گرفت.

تا همین اواخر، اکثر اعضای اتحادیه اروپا که فلسطین را به رسمیت می شناختند، کشورهای اروپای شرقی بودند که در سال 1988 زمانی که هنوز به بلوک شوروی تعلق داشتند، قدم برداشتند. از قضا، برخی از این کشورها، مانند مجارستان و جمهوری چک، اکنون از حامیان سرسخت اسرائیل در اتحادیه اروپا هستند.

این امر با به رسمیت شناختن فلسطین توسط سوئد در سال 2014 تغییر کرد و استکهلم استدلال کرد که این کشور برای تأیید «حق فلسطینیان برای تعیین سرنوشت» و نشان دادن راه به دیگران عمل می کند. در شرایط کنونی، به رسمیت شناختن به بیان ناامیدی برخی از کشورهای اروپایی از فضای محدود برای موضع انتقادی در قبال اسرائیل در چارچوب اتحادیه اروپا تبدیل شده است، جایی که برای هر تصمیم مهمی به اجماع نیاز است.

به رسمیت شناختن فلسطین از اقدامات شدیدتر مانند قطع روابط اقتصادی با اسرائیل جلوگیری می کند. به عنوان مثال، نروژ می‌توانست سرمایه‌گذاری صندوق سرمایه‌گذاری دولتی نروژ در اسرائیل را متوقف کند.

در رابطه با واکنش به برخی از تحولات اصلی در رابطه با جنگ غزه، همسویی های مشابهی در اتحادیه اروپا وجود دارد. کشورهایی که فلسطین را به رسمیت می‌شناسند یا شایعه می‌شود که آماده انجام این کار هستند، پس از اتهامات اسرائیل در ژانویه مبنی بر مشارکت ده‌ها نفر از پرسنل آنروا در حمله حماس در 7 اکتبر، به تأمین مالی آژانس پناهندگان فلسطینی سازمان ملل (آنروا) ادامه دادند.

آلمان - دومین کمک کننده بزرگ به UNRWA پس از ایالات متحده در سال 2022 - و ایتالیا - در میان 15 کمک کننده برتر - پس از بررسی اتهامات توسط سازمان ملل متحد، کمک های خود را از سر گرفتند.

به همین ترتیب، کشورهای اتحادیه اروپا که کمک مالی به UNRWA را متوقف نکردند نیز عموماً کشورهایی هستند که تصمیم هفته گذشته کریم خان، دادستان ارشد دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) را برای درخواست حکم بازداشت علیه نتانیاهو و وزیر جنگ اسرائیل، بدون اخطار پذیرفتند.

فرانسه با دفاع از استقلال دیوان کیفری بین‌المللی و یادآوری این که مدت‌هاست در مورد تعداد «غیرقابل قبول» غیرنظامیان کشته شده در غزه هشدار داده بود، به تصمیم خان واکنش نشان داد. در این میان کشورهایی مانند اتریش و آلمان گفتند که آنها به کار دیوان کیفری احترام می گذارند، اما دادگاه با درخواست حکم بازداشت سه رهبر حماس و نتانیاهو و گالانت، تعادل اخلاقی نادرستی را بین اسرائیل و حماس ایجاد کرده است.

این سوال که آیا نتانیاهو در خاک اروپا دستگیر خواهد شد یا نه صرفاً نظر است زیرا نه حکم بازداشتی علیه او وجود دارد و نه احتمال دارد به زودی به اروپا سفر کند. با این حال، این موضوع قبلاً بحث های داغی را ایجاد کرده است. پس از آنکه دولت آلمان اعلام کرد از تصمیم دیوان کیفری بین‌المللی تبعیت می‌کند، رئیس اپوزیسیون از دولت انتقاد کرد.

تصمیم اخیر دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) که به اسرائیل دستور می‌دهد «فوراً حمله نظامی خود در رفح را متوقف کند» بعید است که همین جنجال را در اروپا ایجاد کند. اکثر کشورهای اتحادیه اروپا قبلاً به صراحت با حمله به رفح مخالفت کرده اند.

به رسمیت شناختن فلسطین توسط اسپانیا، ایرلند و نروژ بسیاری از سوالات را بی پاسخ می گذارد. چگونه می توان یک کشور فلسطینی پایدار در مواجهه با اشغال گسترده اسرائیل در کرانه باختری، فروپاشی بشردوستانه در غزه، و تقسیم درون فلسطینی ایجاد کرد؟ ارزش شناخت عمدتاً نمادین است، اما این لزوماً به معنای بی اهمیت بودن آن نیست. واکنش خشم آلود اسرائیل به تصمیم این سه کشور را می توان به عنوان شاهدی بر این امر دانست.