به گزارش خبرگزاری صداوسیما به نقل از سی ان ان، «کریس مک کارتی»، «کارولین ایزوم» و «کم بارت» سه نفر از این کودک‌بلاگر‌ها هستند که حالا به سنین جوانی رسیده‌اند. این سه نفر برای افزایش آگاهی مردم درباره آسیب‌هایی که اشتراک‌گذاری بیش از حد اطلاعات کودکان توسط والدین می‌تواند به فرزندانشان وارد کند، کار می‌کنند.

 

«کم بارت» می‌گوید از اینکه مادرش اطلاعات شخصی او را در فیس‌بوک به اشتراک می‌گذاشت، آسیب دیده است. 

 

«کم بارت» می‌گوید مادرش تاریخ دقیق مشاهده علائم بلوغش را در فیس‌بوک منتشر کرده و این کار در شرایطی که بسیاری از دوستانش و والدین آنها صفحه او در شبکه‌های اجتماعی را داشتند، بسیار ناراحت کننده و حتی شرم‌آور بوده است.

 

دوران کودکی «کم بارت» با ظهور و بروز رسانه‌های اجتماعی همزمان شد. او می‌گوید مادرش از کاربران ثابت «مای اسپیس» و «فیس‌بوک» بوده؛ جایی که جزئیات زندگی و بسیاری از مسائل خصوصی «بارت» را منتشر می‌کرد.

 

«بارت» می‌گوید هیچ چیز در زندگی او ممنوع نبود؛ حتی عصبانیت‌هایش، مسائل پزشکی و این موضوع که او فرزندخوانده خانواده‌اش بوده است.

 

«بارت» ادامه می‌دهد که محبوبیت ناشی از پست‌های مجازی مادرش باعث جلب توجه و امتیازاتی از سوی افراد مشهور مثل دریافت بلیط ردیف اول کنسرت و ... شد، اما این اشتراک‌گذاری بیش از حد، او را در کودکی به شدت تحت تاثیر قرار داد.

 

«بارت» این را هم گفته که در مدرسه راهنمایی، همکلاسی‌های قُلدرش از اطلاعات صفحه مجازی برای تمسخرش استفاده می‌کردند که همین باعث بروز اضطراب و سایر مشکلات روانی برای او می‌شد.

 

او می‌گوید گاهی اوقات برای اینکه جلوی دوربین ظاهر نشود، در اتاقش پنهان می‌شده یا در سال‌های نوجوانی، مسائل شخصی خود را به بزرگترهایش نمی‌گفته، چون می‌ترسیده اسرارش از شبکه‌های اجتماعی سردرآورد.

 

«بارت» حالا ۲۵ ساله شده و عضوی از جنبش جوانانی است که از قانونگذاران می‌خواهند از کودکانی که والدینشان با تصاویر، ویدئو‌ها و زندگی خصوصی آنها در رسانه‌های اجتماعی درآمدزایی می‌کنند، محافظت کنند.

 

او گفته نمی‌داند که آیا مادرش در آن زمان از این محتوا‌ها درآمد کسب کرده یا نه، اما اشتراک‌گذاری بیش از حد مسائل شخصی او بر سلامت روانش تأثیر گذاشته است.

 

اعضای این گروه، خواستار پرداخت غرامت مالی به این کودکان و احقاق حق آنها برای حذف محتوای ناخواسته در دوران بزرگسالی هستند.

 

«بارت» برای ۲۴۰ هزار دنبال‌کننده خود، دیدگاه‌هایش درباره فرهنگ وبلاگ‌نویسی خانوادگی را به اشتراک می‌گذارد.

 

او این را هم گفته که زندگی‌اش به حدی آنلاین بوده که هنگامی که ۱۲ سال داشته، مردی در فیس بوک برایش پیام خصوصی فرستاده و عنوان کرده که می‌داند خانه‌اش کجاست و الان چکار می‌کند.

 

«بارت» می‌گوید این حادثه باعث افزایش اضطراب او شده و باعث شده احساس کند غریبه‌ها هر حرکت او را زیر نظر دارند.

 

در یک جلسه استماع در فوریه ۲۰۲۳ (بهمن-اسفند ۱۴۰۲) او با گریه از قانونگذاران ایالت واشنگتن خواست قانونی را تصویب کنند که از کودکان خردسالی که زندگی خصوصی‌شان توسط اعضای خانواده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، محافظت کند.

 

او به قانونگذاران گفت: وقتی ۱۵ ساله بودم، از یک تصادف رانندگی آسیب دیدم چرا که مادرم به جای القای آرامش، دوربینی را به سمت صورتم گرفته بود و تصویربرداری می‌کرد.

 

به گفته «بارت»، مادرش حتی عکس‌ها و فیلم‌های او در بیمارستان را در فیس‌بوک منتشر کرده بوده است. عکس و فیلم‌هایی که سی ان ان با جستجو در حساب کاربری مادر «بارت» پیدایشان کرد.

 

سی‌ان‌ان حساب‌های رسانه‌های اجتماعی مادر «بارت» را جست‌وجو کرد و یک عکس پیدا کرد که به نظر می‌رسد مربوط به همان تصادف باشد.

 

«بارت» همچنین عنوان کرد که در سال اول دبیرستان به عفونت «استافیوکوکوس» (نوعی عفونت پوستی) مبتلا و در بیمارستان بستری شد. 

 

در همین زمان، مادرش در شبکه‌های اجتماعی مطالب اغراق‌آمیزی از وضع او منتشر می‌کرد.

 

«بارت» گفت: وقتی با پشت سر گذاشتن بیماری به مدرسه برگشتم، معلم ریاضی‌ام که پست‌های مادرم را دیده بود، به من طعنه می‌زد و به بچه‌ها می‌گفت که از این دختر بیمار دوری کنید.

 

او گفت که این اتفاق منجر به افسردگی و در نهایت ترک تحصیلش شده است.

 

«بارت» خطاب به قانونگذاران گفت: از شما خواهش می‌کنم که صدای این نسل از کودکان باشید، زیرا من از نزدیک می‌دانم که ردپای دیجیتالی که خودتان ایجاد نکرده‌اید و شما را تا آخر عمر دنبال می‌کند، چگونه است.

 

او در مصاحبه با سی ان ان تصریح کرد که اشتراک‌گذاری بیش از حد مسائل شخصی‌اش تنش زیادی بین او و مادرش ایجاد کرده تا جایی که این دو، اکنون به سختی با هم صحبت می‌کنند.

 

لزوم حمایت‌های قانونی از کودکان کار مجازی

 

بسیاری از افراد که در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰ به دنیا آمدند، تقریباً هرگز دنیایی را بدون رسانه‌های اجتماعی نمی‌شناسند.

 

آنها اکنون به عنوان بزرگسالان، در حال کشف اثرات به اشتراک گذاری آنلاین مسائل دوران کودکی خود هستند. 

 

«بارت» این را هم می‌گوید که متوجه شده که مادرش در آن زمان در حال استفاده از یک فناوری جدید بوده و ممکن است از آسیب‌های ناشی از انتشار مسائل خصوصی او در کودکی آگاه نبوده باشد.

 

والدین امروزی احتمالاً آگاهی بهتری از تأثیرات رسانه‌های اجتماعی بر کودکان دارند و مدافعان حقوق کودکان امیدوارند هشدار‌های مطرح‌شده به بهبود بینش آنها کمک کند.

 

حامیان کودکان می‌گویند والدین باید به استقلال فرزندان خود احترام بگذارند و به آنها اجازه دهند ردپای دیجیتالی خود را کنترل کنند.

 

آنها اعلام کردند که بزرگ‌ترین نگرانیشان والدینی نیستند که عکس‌های گاه به گاه فرزندانشان را منتشر می‌کنند، بلکه وبلاگ‌نویس‌های خانوادگی و سایر اینفلوئنسر‌ها هستند که به دنبال دنبال‌کننده‌های بیشتر و درآمدزایی در سکو‌هایی مانند یوتیوب و تیک تاک هستند.

 

این اینفلوئنسر‌ها شخصی‌ترین لحظات خانواده‌شان را به صورت آنلاین مستند می‌کنند و زندگی خانوادگی خود را به نمایش می‌گذارند.

 

تا همین اواخر، هیچ ایالتی در آمریکا قوانینی برای محافظت از حریم خصوصی و منافع مالی اینفلوئنسر‌های کودکان نداشت. اما این روند شروع به تغییر کرده است.

 

«ایلینوی» ایالت زادگاه «کم بارت» سال گذشته قانونی را تصویب کرد که والدین را ملزم می‌کند تا به اینفلوئنسر‌های کودک غرامت بپردازند.

 

این لایحه که قانون کار کودکان را اصلاح می‌کند، والدین را موظف می‌کند درصدی از پولی را که از تولید محتوا به دست می‌آورند، برای جبران خسارت به خردسالانی که در ویدئو‌های آنلاین نمایش داده می‌شوند، کنار بگذارند.

 

این وجوه باید در یک صندوق امانیِ مسدودشده قرار داده شود و در زمانی که کودکان ۱۸ ساله شوند در دسترسشان باشد. چندین ایالت دیگر نیز در حال بررسی پیشنهاد‌های مشابه هستند.

 

رشد و گسترش رسانه‌های اجتماعی خیلی سریع برای ما اتفاق افتاد و بسیاری از عادات و رفتار‌های روزانه ما را تقریباً یک شبه تغییر داد.

 

«کارولین ایزوم» کمدینی است که تصاویری را در تمسخر والدینی که از محتوای رسانه‌های اجتماعی درباره فرزندانشان پول می‌گیرند، تولید می‌کند.

 

او می‌گوید گویا همه ما بدون هیچ آزمایش یا مطالعه بالینی و هیچ اطلاعاتی درباره عوارض جانبی یک داروی جدید، هر روز آن را مصرف کرده ایم.

 

«کارولین ایزوم» که بیش از ۳ میلیون دنبال‌کننده در تیک تاک دارد، می‌گوید: رسانه‌های اجتماعی فضای امنی نیستند و پیامد‌های متعددی دارد، به‌ویژه وقتی صحبت از کودکان می‌شود.

 

او می‌گوید: هزینه به اشتراک گذاشتن زندگی شخصی فرزندتان برای کسب تأیید و توجه شما ممکن است باعث سلب اعتماد یا حتی امنیت او شود.

 

لزوم تدوین قوانین جدید مشابه قوانین حاکم بر بازیگران کودک 

 

وبلاگ‌نویسیِ خانوادگی می‌تواند سودآور باشد. اینفلوئنسر‌ها در یوتیوب می‌توانند به ازای هر هزار بازدید، حدود ۱۸ دلار درآمد کسب کنند. این عدد برای اینفلوئنسر‌هایی که دنبال‌کننده‌های زیادی دارند به سرعت چند برابر می‌شود.

 

«کریس مک کارتی» ۱۹ ساله، دانشجوی سال دوم دانشگاه واشنگتن، سازمان «Quit Clicking Kidsto» را برای مبارزه با کسب درآمد از کودکان در رسانه‌های اجتماعی راه اندازی کرده است.

 

«مک کارتی» گفت: برخی از فرزندان وبلاگ‌نویس‌های خانوادگی در خانه و شرایطی زندگی می‌کنند که والدینشان در آنها نقش رئیس را ایفا می‌کنند.

 

او می‌گوید: من با برخی از بازیگران کودک صحبت کرده‌ام و چیزی که واقعاً نظرم را جلب کرد این بود که در رفتار آنها تمایز بسیار واضحی بین زمانی که مقابل دوربین حضور داشتند و زمانی که خارج از کادر دوربین بودند، وجود داشت.

 

این گروه می‌دانستند که هنگامی که در پایان روز به خانه می‌روند، دیگر نیازی به اجرای برنامه و نقش بازی کردن ندارند.

 

«مک کارتی» ادامه داد:، اما برای نسل جدید کودکان یعنی کودک‌-بلاگر‌ها خانه‌ای برای رفتن در پایان روز وجود ندارد که بتوانند ارتباط خود را قطع کنند، زیرا دوربین در داخل خانه هم با آنهاست گویی که هر روز در یک فیلم سینمایی زندگی کنید.

 

ایالت‌های بیشتری در حال بررسی تدابیر محافظت از کودکان هستند

 

برخی از ایالت‌ها به فرهنگ اینترنت نزدیک شده‌اند و نگاه دقیق‌تری به دنیای اینفلوئنسر‌های کودک و خانواده‌های آنها دارند.

قانون ایلینویز که در ماه ژوئیه اجرایی می‌شود، از سازندگان محتوای خانوادگی می‌خواهد که بخشی از درآمد خود را در صندوق اعتمادِ مسدودشده برای فرزندان خود قرار دهند.   

در ماه فوریه (بهمن-اسفند) «بارت» و «مک‌کارتی»  در برابر قانونگذاران مریلند در حمایت از لایحه‌ای شهادت دادند که بر اساس آن افرادی که از خردسالان در محتوای رسانه‌های اجتماعی پول کسب می‌کنند، باید درصدی از درآمد خود را برای زمانی که بچه‌ها ۱۸ ساله می‌شوند، در یک صندوق امانت کنار بگذارند.

این لایحه همچنین به بزرگسالانی که زندگی آنها در سنین خردسالی در رسانه‌های اجتماعی پست شده، اجازه می‌دهد زمانی که به سن بلوغ می‌رسند، پست‌های ناخواسته‌شان را حذف کنند.

قانونگذاران در ایالت‌های کالیفرنیا، جورجیا، میسوری، اوهایو، مینه سوتا و آریزونا قوانین مشابهی را در نظر گرفته‌اند.

یک سناتور آمریکایی در این زمینه گفته که این کودکان سزاوارند که در موفقیت مالی خانواده خود سهیم باشند، به خصوص اگر این به بهای نقض حریم خصوصی آنها تمام شود.

«استیو پادیلا» سناتور دموکرات سال گذشته لایحه‌ای ارائه کرد که بر اساس آن، تولیدکنندگان محتوای خانوادگی آنلاین باید سهمی از درآمد خود را برای فرزندانشان کنار بگذارند.

«مک کارتی» در حال همکاری با قانونگذاران در ایالت خود یعنی واشنگتن درباره لایحه مشابهی است. او گفته این نوع اقدامات همزمان در سراسر آمریکا این امید را می‌دهد که اثرات مضر چنین موضوعاتی در جامعه کاهش یابد.

اما «ایزوم» عنوان کرده که پرداخت غرامت مالی به کودکان کار مجازی گام درستی است، اما هنوز مسائل دیگری وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود.

برای مثال، او مایل است محدودیت‌هایی در تعداد ساعات فیلمبرداری و تولید محتوا از کودکان محدود و مشخص شود.

در سپتامبر ۲۰۲۲ (شهریور ۱۴۰۱) نامه‌ای از فرزند یک وبلاگ‌نویس خانوادگی منتشر شد که از او خواسته بود به دنبال‌کنندگانش هشدار دهد که فرزندانشان را در معرض کسب درآمد از زندگی شخصی خود قرار ندهند.

نویسنده این نامه نوشته بود پولی که شما (والدین) به دست می‌آورید، تا حد زیادی باعث سال‌ها رنج خواهد شد.

کارشناسان می‌گویند والدین باید فکر کنند که اگر شخصی جزئیات زندگی آنها را به اشتراک بگذارد، چه احساسی خواهند داشت.

«جسیکا مدوکس» استادیار دانشگاه آلاباما که تأثیرگذاران رسانه‌های اجتماعی را مطالعه می‌کند، امیدوار است که سایر ایالت‌های آمریکا مسیر ایالت ایلینوی را دنبال کنند.

«مدوکس» در گفتگویی با سی‌ان‌ان گفت: بسیاری از مردم پیامد‌های ایجاد محتوا در رسانه‌های اجتماعی و تأثیرگذاری آن را نمی‌دانند، در حالیکه رسانه‌های اجتماعی ماهیت کار کودکان را تغییر داده است.

او در ادامه می‌افزاید: ممکن است برای کودک جالب باشد که بخواهد در ویدئو‌های والدین خود حضور داشته باشد. کودکان ظرفیت درک این موضوع را ندارند که محتوای رسانه‌های اجتماعی تا چه حد می‌تواند پیش برود.

مدافعان حقوق کودکان می‌گویند بسیاری از والدین به‌تازگی به این درک رسیده‌اند که فرزندانشان حق دارند ردپای دیجیتالی خودشان را انتخاب یا کنترل کنند.

بسیاری از افرادی که کانال‌های خانوادگی و حساب‌های کاربری کودک را دنبال می‌کنند، از خود نمی‌پرسند که چرا چنین دسترسی گسترده‌ای به کودکی دارند که هرگز ندیده‌اند.

به گفته او، متخلف‌ترین والدین آنهایی هستند که به دنبال نمایش فرزندانشان هستند تا طرفداران خود را افزایش دهند.

«کریس مک کارتی» همان دانشجویی که سازمان «Quit Clicking Kidsto» را برای مبارزه با کسب درآمد از کودکان در رسانه‌های اجتماعی راه اندازی کرده است، به والدین توصیه می‌کند که طبق قانون طلایی عمل کنند یعنی با فرزندانشان همان رفتاری را انجام دهند که دوست دارند با خودشان انجام شود.

او گفت: اگر فرزند شما مطالبی مانند « مادر من دیروز در محل کار با همکارش درگیر شده، یا مادرم موفق نشد این قرارداد تجاری را در محل کار منعقد کند و ممکن است اخراج شود، یا مادر و پدرم با هم خوب نیستند، زیرا مامان زمان زیادی را در کلوپ شبانه می‌گذراند» منتشر کند، قطعا شما مخالفت خواهید کرد چرا که این مسائل چیزی نیستند که به اشتراک گذاشته شوند و غریبه‌ها هیچ حقی برای دانستن آن ندارند. 

«مک کارتی» ادامه داد: اگر شخصی در بزرگسالی برای کسب درآمد، شخصی‌ترین اطلاعات خود را در فضای آنلاین فاش کند، حتما آسیب خواهد دید پس والدین هم باید تصور کنند که حس فرزندانشان نیز در آینده چنین خواهند بود.