فرهیختگان: فولاد سرنوشت خود را در هفته بیست‌وهشتم تغییر داد. پیروزی در خانه مقابل ذوب‌آهن در شبی که تمام رقبا امتیاز از دست داده بودند شانس بزرگی برای شاگردان عبدالله ویسی بود، به‌طوری‌که ورق کاملا برای آنها برگشت و حالا دیگر شانس بیشتری برای بقا دارند. برای فولاد که تا هفته گذشته ناامیدانه پیش می‌رفت این هفته یکی از پربارترین دیدارها رقم خورد. ۳ امتیاز ارزشمند درحالی به دست آمد که این بازی اولین پیروزی ویسی با فولاد بود. آنها در ۸ هفته اخیر تنها ۶ امتیاز کسب کردند که ۳ امتیاز آن متعلق به بازی مقابل ذوب‌آهن است. از این رو بازی هفته بیست‌وهشتم بازگشت دوباره فولاد به مسابقات لیگ بود و حالا بقا برای آنها ممکن‌تر شده است.

 در یک قدمی معجزه

ویسی درحالی مسئولیت فولاد را برعهده گرفت که این تیم پیش از او از ۲۰ بازی گذشته ۱۹ امتیاز کسب کرده بود و در جایگاه سیزدهم قرار داشت. سهم مارتینز از ۱۱ بازی که هدایت فولاد را برعهده داشت ۱۵ امتیاز بود و این نشان می‌دهد در غیاب این مربی فولادی‌ها فقط موفق به کسب ۴ امتیاز شدند. اما با روی کار آمدن ویسی، این مربی در ۸ هفته اخیر 3 مساوی ۴ شکست و یک پیروزی به دست آورد و امتیاز هفته آخر مقابل ذوب‌آهن درست مثل برگ برنده‌ای برای بقاست. فولاد در هفته بیست‌وهشتم درحالی ذوب‌آهن را شکست داد که سایر رقبا در کسب ۳ امتیاز ناکام بودند. پیکان، صنعت نفت و نساجی تن به تساوی دادند و استقلال خوزستان شکست خورد، از این رو ۳ امتیازی که عبدالله ویسی و شاگردانش کسب کردند بوی معجزه می‌داد؛ چراکه ممکن است این سه امتیاز درنهایت به قیمت بقای فولاد تمام شود. اگر این اتفاق رخ دهد باید این مربی را مرد معجزه‌ساز خوزستانی‌ها نامید. چون او در دو فصل پیاپی دو تیم خوزستانی را در لیگ برتر حفظ کرده و این می‌تواند نقطه مثبتی در کارنامه او باشد.

حالا بقای فولاد به خودش بستگی دارد. هفته بیست‌ونهم و سی‌ام، فولاد ۲ بازی مقابل پیکان و نساجی دارد. دو رقیب مستقیم که پیروزی برابر یکی از آنها به معنای بقای فولاد است؛ چراکه تیم فولاد پیش از این سابقه شکست صنعت نفت و استقلال خوزستان را دارد و در صورت مساوی شدن امتیازات شانس فولاد برای بقا بیشتر است. از طرفی درصورتی‌که امتیازش با نساجی و پیکان یکی شود با توجه به بازی‌های نیم‌فصل اول باز هم شانس فولاد بیشتر به نظر می‌رسد، مگر اینکه این هفته پیکان و هفته آینده نساجی مقابل شاگردان ویسی قد علم کرده و نه‌تنها بقای خود را مسجل کنند که سقوط فولاد را نیز رقم بزنند. ویسی که تا هفته بیست‌وهشتم بدون برد، تیمش را به سمت سقوط سوق می‌داد حالا اما امیدوارترین تیم در بین ۵ گزینه سقوط است. او و تیمش امیدوارند دو هفته پایانی نتایج به نفع آنها رقم بخورد و در بازی مقابل نساجی و پیکان نیز امتیاز بگیرند و در لیگ برتر بمانند.

 ویسی تنها نیست

چه فولاد بماند و چه سقوط کند، تنها ویسی عامل تاثیرگذار نبوده بلکه بهرام رضاییان نیز در آنچه برای فولاد در پایان فصل رقم می‌خورد نقش زیادی دارد. هرچند او مدت زیادی نیست تیم را تحویل گرفته و در اتفاقات نیم‌فصل اول نقشی نداشت اما هر آنچه در نیم‌فصل دوم برای فولاد رقم خورد با تصمیمات او و هیات‌مدیره‌اش بود. رضاییان که عضویت در هیات‌رئیسه به تنهایی برای او کافی نبود بار دیگر تصمیم به باشگاه‌داری در لیگ برتر گرفت، از این رو در میانه فصل مدیریت تیم بحران‌زده فولاد را پذیرفت. رضاییان قطعا آنقدر بی‌تجربه نبود که نداند یک‌ سر این قمار باخت است اما او آمد، مارتینز را برکنار کرد و تیم را به آل‌نعمه سپرد. رضاییان اهداف جالبی در سر داشت و ابتدا با یحیی گل‌محمدی و سپس با محمد ربیعی مذاکره کرد. او هرگز فکر نمی‌کرد برای همکاری با این دو رودست بخورد اما این اتفاق افتاد. نه یحیی مجوز فعالیت داشت و نه ربیعی اجازه جدایی از ذوب‌آهن! از این رو مجبور شد به گزینه دم دستی‌تری فکر کند و چه کسی بهتر از عبدالله ویسی. از آنجا که فولادی‌ها فکر می‌کردند این مربی عصای جادویی دارد به معجزه او دلخوش کرده و تیم را به این مربی سپردند.

شاید در ظاهر یک تحریک فوتبالی تیم فولاد را به سوی بقا سوق داد اما واقعیت این است که اتحادی درون‌تیمی شکل گرفته است. مدیران کارخانه فولاد در ملاقات با کادر فنی و بازیکنان از آنها تحت هر شرایطی حمایت کردند و نتیجه این ملاقات در مرحله اول پیروزی مقابل ذوب‌آهن بود. فولادی‌ها به بازیکنان اطمینان دادند در پایان فصل با وجود هر نتیجه‌ای به تعهدات‌شان پایبند هستند و پاداش پیروزی مقابل ذوب‌آهن را نیز بلافاصله به حساب بازیکنان واریز کردند. آنها این امیدواری را دادند در صورت بقا نیز تلاش آنها را جبران خواهند کرد.

فولادی‌ها که پیش از بازی با ذوب‌آهن به دلیل حمایت‌های کارخانه روحیه گرفته و اولین پیروزی را با ویسی کسب کرده بودند حالا برای بقا در لیگ برتر مصمم‌تر از قبل هستند. حمایت‌های مدیران کارخانه از آنها باعث شد یک اتحاد درون‌باشگاهی شکل بگیرد. برای این تیم که طی فصل جاری هزاران تکه شده بود و رنگ ثبات را به خود نمی‌دید شرایط موجود به لحاظ روانی تاثیر مثبتی در روحیه بازیکنان گذاشت و به نظر نمی‌رسد اینها همان تیمی بودند که تا قبل از هفته بیست‌وهشتم سقوط‌شان بیش از پیش به چشم می‌آمد. حالا اما برای فولاد نیز به اندازه چهار رقیب دیگر شانس بقا ممکن است. مدیران کارخانه فولاد که خطر سقوط تیم‌شان را جدی‌تر از هر زمان دیگر‌ی حس کردند، دست به کار شده و درحالی‌که از ابتدای فصل نظاره‌گر اختلافات مدیریتی و عزل و نصب‌های مختلف بودند، این بار داخل گود آمده و تمایل دارند هرطور شده امتیاز خود در لیگ برتر را حفظ کنند. فولاد که فصل گذشته در جمع تیم‌های برتر آسیا تا مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا پیش رفته بود به فاصله چند ماه به گزینه سقوط به لیگ یک تبدیل شد. از این رو مدیران این کارخانه که بیشتر از هر کس دیگری نگران سرمایه خود هستند در این هفته‌های آخر به این فکر افتادند تا با حمایت از بازیکنان موجبات بقای تیم‌شان را فراهم کنند. با این حال همه‌چیز به هفته‌های پایانی بستگی دارد و فولاد در بازی مقابل پیکان و نساجی سرنوشت خود را رقم خواهد زد.