دانشگاه مین با ایجاد بزرگترین چاپگر سه بعدی پلیمری، رکورد جهانی را که در اختیار خودش بود، شکست و راه را برای آینده تولید پایدار هموار کرد.
به نقل از آی‌ای، آنها در سال ۲۰۱۹ اولین چاپگر سه بعدی رکورد شکن را راه‌اندازی کردند که خانه‌ای به مساحت ۵۶ متر مربع را با مواد قابل بازیافت ساخت.
این چاپگر برای پاسخگویی به تقاضای مسکن مقرون به صرفه‌تر در ایالت مین ساخته شده است که به ۸۰ هزار خانه جدید در شش سال آینده نیاز دارد و با کمبود نیروی انسانی مواجه است.
اکنون پژوهشگران دانشگاه مین یک چاپگر سه بعدی بزرگتر و بهتر موسوم به FoF 1.0 را ساخته است که به نسبت نسخه قبلی کارایی بیشتری را با هزینه کمتر ارائه می‌کند.
چاپگر سه بعدی FoF 1.0 مسکن مقرون به صرفه می‌سازد
این دانشگاه که رابطه دیرینه‌ای با دولت ایالات متحده دارد، می‌خواست نشان دهد که یک چاپگر سه بعدی می‌تواند خانه‌ای با ردپای کربن کمتری را با روش چاپ سه‌بعدی ایجاد کند.
گفتنی است که طبق اعلام سازمان ملل، صنعت ساخت و ساز ساختمان حدود ۳۷ درصد از گاز‌های گلخانه‌ای را در سطح جهان تولید می‌کند.
چاپگر FoF1.0 چهار برابر سریع‌تر چاپ می‌کند، به این معنی که می‌تواند یک خانه را ظرف حدود ۸۰ ساعت چاپ کند. برای مثال، ساخت یک خانه تک طبقه ممکن است چند ماه طول بکشد، اما این چاپگر می‌تواند این پروژه را در کمتر از چهار روز به پایان برساند.
دکتر حبیب داغر مدیر مرکز سازه‌ها و کامپوزیت‌های پیشرفته در دانشگاه مین می‌گوید: هدف ساختن خانه‌ای ارزان نبود، بلکه ساختن خانه‌ای بود که مردم بخواهند در آن زندگی کنند.
نمایندگانی از وزارت دفاع و انرژی ایالات متحده، اداره مسکن ایالت مین و همچنین سایر سهامدارانی که قصد دارند از این چاپگر سه بعدی استفاده کنند، در مراسم رونمایی رسمی از FoF 1.0 حضور داشتند.
این چاپگر پلیمری ترموپلاستیک می‌تواند اجسامی به طول ۳۰ متر، عرض ۱۰ متر و ارتفاع ۵.۵ متر را تنها با مصرف ۲۲۷ کیلوگرم ماده در ساعت چاپ کند.
کاربرد‌های آن از صنایع گرفته تا امنیت ملی را شامل می‌شود، به این معنی که اگر آنها نیاز به ساخت سریع یک کشتی داشته باشند، فناوری لازم برای این کار را در اختیار دارند.
اگرچه ساخت کشتی‌های نظامی به طور معمول سال‌ها طول می‌کشد، اما ایالات متحده در جنگ جهانی دوم کشتی‌های لیبرتی را ظرف ۴۲ روز ساخت. این چاپگر‌های سه بعدی در مقیاس بزرگ می‌توانند به چنین سرعتی برسند و در صورت نیاز از آن پیشی بگیرند.
با این حال، کاربرد‌های چاپگر‌های سه بعدی بسیار گسترده است.
سوزان کالینز از سناتور‌های آمریکا گفت: دانشگاه مین و مرکز سازه‌ها و کامپوزیت‌های پیشرفته این دانشگاه دارای نوآوری، ظرفیت و نیروی کار برای حمایت از نیاز‌های آتی وزارت دفاع در تولید پیشرفته هستند. این روز بزرگی برای این دانشگاه، ایالت مین و ملت ماست.
چاپگر FoF 1.0 بسیار بیشتر از یک چاپگر است. این چاپگر می‌تواند عملکرد‌ها را بسیار بهبود بخشد و هم یک رایانه و هم سازنده است.
این چاپگر می‌تواند صنایع مختلفی را متحول کند که شامل ساخت مسکن مقرون به صرفه، کار‌های عمومی مانند ساخت و ساز پل و تاسیسات بهره‌برداری از انرژی اقیانوس و باد است که همگی نیز از مواد قابل بازیافت ساخته شوند.
دکتر داغر می‌گوید: شما می‌توانید اساساً آن را تجزیه کنید، در صورت تمایل آن را خرد کنید، قطعات چاپ سه‌بعدی را خرد کنید و با آنها دوباره چاپ کنید و چندباره این کار را انجام دهید.
استقرار FoF 1.0 در یک مرکز تحقیقاتی جدید در ایالت مین
دانشگاه مین با دو دستگاه چاپگر بسیار قدرتمند می‌تواند مواد اولیه زیستی و محلی را توسعه دهد، خانه‌های مقرون به صرفه را چاپ کند و به سرعت خواسته‌های ملی را برآورده کند.
دَنل مالوی رئیس دانشگاه مین آن را محل تقاطع مهندسی و محاسبات نامید که راه حل‌هایی را که اقتصاد و جوامع را تقویت می‌کند، تسریع می‌بخشد.
چاپگر سه بعدی FoF 1.0 تازه آغاز کار است. کارخانه مهندسی سبز و مواد آینده (GEM) که قرار است تابستان امسال افتتاح شود، به عنوان یک مرکز نوآوری تولید ۴۳۰۰ متر مربعی زمینه جدیدی را ایجاد خواهد کرد.
ایجاد شیوه‌های تولید پایدار و پر کردن شکاف بسیار مورد نیاز در نیروی کار هدف آن است. آنها قصد دارند نسل بعدی چاپگر‌ها را از طریق یک مدل پایدار پرورش دهند.