به گزارش ایسنا، متن پیش رو گفت‌وگوی روزنامه قدس با سپیده بابایی‌رکنی؛ ورزشکاری است که مدال‌های قهرمانی‌جهانش را تقدیم حامی اصلی‌اش کرد؛
به میدان مسابقه که رفته ذکر یارضا(ع) را زیر لب گفته، پیچ و خم حریف را گرفته، کنده‌اش را بالا آورده و پشتش را خاک کرده است. همه را با توسل به حضرت(ع) انجام داده و خود را مدیون کرامتش می‌داند.
نشان‌هایی از افتخارات بانوان
زاده مهد کشتی ایران است. بارها و بارها در این۳۵ سال زندگی‌اش به مشهد آمده اما این بار با همه آن زیارت‌ها فرق داشت. به مشهد آمد تا نتیجه موفقیتی که مدیون حضرت(ع) است را تقدیم آستانش کند. سپیده بابایی رکنی در مراسمی دو عدد از مدال‌هایی که در مسابقات جهانی کشتی بدست آورده را به موزه آستان قدس رضوی تقدیم کرد.
امیر خالقی، مدیر ارتباطات و اطلاع‌رسانی آستان قدس رضوی در ابتدای این مراسم گفت: برنامه اهدای مدال، با اهدای مدال‌های جهان پهلوان تختی آغاز شد و در سال‌های بعد هم ادامه پیدا کرد. این رسم در این سال‌ها رشد مطلوبی پیدا کرده تا جایی که هر ماه دست‌کم یک برنامه اهدای مدال داریم. البته قهرمانان زیادی هنوز در نوبت تقدیم مدال هستند.
علیرضا اسماعیل‌زاده، مدیر کل نذورات آستان قدس رضوی سخنران بعدی این مراسم بود. او در ابتدای سخنانش به توجه ویژه ورزشکاران به آستان
علی بن موسی الرضا(ع) اشاره کرد و گفت: در مجموعه آستان قدس به خاطر نام مبارک حضرت رضا(ع) همیشه سفره بابرکتی وجود داشته که علاقه‌مندان با عشق و ارادت با تقدیم هدایای مختلف آن را بابرکت‌تر کرده‌اند.
اسماعیل‌زاده ادامه داد: بسیاری از برگزیدگان علمی، فرهنگی و ورزشی نتیجه زحمات چند ساله خود را تقدیم حرم مطهر رضوی کرده‌اند و در حال حاضر شاهد یک مجموعه ارزشمند از مدال‌ها در حوزه‌های مختلف شامل ۸۷۳ مدال المپیکی و جهانی، حدود ۹۰ کاپ ورزشی و... هستیم.
مدیر کل نذورات آستان قدس رضوی به اهدای مدال بانوان ورزشکار هم اشاره کرد و افزود: تقدیم مدال از سوی بانوان ورزشکار از دو سه سال گذشته آغاز شده که این اتفاق خوب نشان از حضور موفق بانوان از سنین پایین در عرصه‌های مختلف ورزشی است. بسیاری از آنان این مدال‌ها را به سبب عشق و ارادتی که دارند تقدیم حضرت رضا(ع) کرده‌اند. برای این بانوان به ویژه خانم بابایی آرزوی موفقیت در مسیر ورزش و پایداری در فرهنگ ترسیم شده برای بانوان کشور یعنی حجاب دارم.
افتخار تقدیم مدال پس از کسب آن
این بانوی ورزشکار کیلومترها راه را از شهرش یعنی قائمشهر تا مشهد به عشق امام رضا(ع) آمده است چون خود را مدیون ایشان می‌داند؛ «ما امانتدار امام رضا(ع) و ائمه(ع) و شهدا هستیم. چون هر چه داریم از آن‌هاست. پل ارتباطی من با خدا، ائمه(ع) هستند. در هر گرفتاری امام رضا(ع) را صدا کردم و هیچ موقع هم نه نشنیدم. درِ خانه حضرت(ع) همیشه به روی من باز بود. این یک علاقه قلبی و آرزوی قدیمی بود که امروز محقق شد. استرسی که امروز دارم را در زمان مسابقات نداشتم چون قشنگ‌ترین اتفاق زندگی‌ام دارد رقم می‌خورد».
این بانوی ورزشکار که از هشت سال پیش تاکنون لباس تیم ملی کشتی را به تن دارد تاکنون موفق به کسب هفت مدال جهانی و آسیایی شده است. بابایی اما با تجربه متفاوتی در مسابقات کشتی بانوان ۲۰۲۲ قرقیزستان حضور داشته است. ساعت ۱۲ شب مسابقه اولش در بخش آزاد تمام می‌شود. برای شرکت در مسابقات فرنگی باید تا صبح فردا و پیش از ساعت ۵ خود را به وزن مناسب برساند یعنی چهار کیلو کاهش وزن در کمتر از پنج ساعت. اینجاست که به حضرت شمس‌الشموس(ع) توسل می‌کند. خاطره آن شب را از زبان خودش شنیدیم؛ «تمام آن چند ساعت را دویدم و نام امام رضا(ع) را فریاد زدم. گرم به گرم را با توسل به ایشان کم کردم. همان شب با امام(ع) قرار گذاشتم که نوکریشان را بکنم.
نتیجه آن مسابقات مدال نقره آسیایی بود که کاپیتان تیم ملی کشتی بانوان آن را امروز آورده تا تقدیم حامی‌اش کند؛ «این مدال باارزش‌ترین مدال من است چون برای بدست آوردنش خیلی سختی کشیدم. علاوه بر آن، مدال طلای مسابقات جهانی ۲۰۲۳ را تقدیم کردم. حسی که الان دارم را نمی‌توانم به زبان بیاورم اما به نظرم این جایگاه و افتخار نصیب هر کسی نمی‌شود. این هدیه امانتی بود از حضرت(ع) که به ایشان برگرداندم. من صاحب این مدال را امام رضا(ع) می‌دانم.
ذکر نام ائمه(ع) توسط بابایی و هم‌تیمی‌هایش فقط در زمان مسابقات نبوده است. او گفت: «در تمام سختی‌ها نام بعضی از ائمه(ع) ناخودآگاه به زبان آدم جاری می‌شود. اگر سر تمرین ما باشید هم‌تیمی‌هایم در حین تمرین ناخودآگاه اسم ائمه(ع) را می‌آورند. اگر آنجا باشید حین اجرای فن نام یاعلی(ع) شنیده می‌شود.
این ورزشکار قائمشهری خاطره‌ای هم از دوران کودکی‌اش گفت: «وقتی بچه بودم به حرم مطهر رضوی آمدم و به موزه رفتم. وقتی مدال‌ها را دیدم درک نمی‌کردم چرا یک نفر مدالش را اهدا می‌کند و چرا در خانه‌اش نگه نمی‌دارد اما اکنون که بزرگ شده‌ام نگاهم عوض شده و متوجه اهمیت آن شده‌ام. از اینکه مدالم را اینجا می‌بینم حس امنیت دارم. علاقه قلبی من به یادگار ماندن این مدال‌ها بود. شاید من نباشم اما مدالم به یادگار می‌ماند. این مدال‌ها اثباتی برای دین و اعتقاد ما برای نسل آینده است تا بدانند کار اصلی را خدا و ائمه(ع) می‌کنند. دوست داشتم مادر و پدر مرحومم هم امروز در کنارم بودند و این لحظه را می‌دیدند. از امام(ع) تشکر می‌کنم که من را پذیرفتند.
برنامه به انتهای خود رسید. کنار سپیده بابایی پسر نوجوانی ایستاده بود که فرزندش بود و ظاهراً کشتی را در همین سن آغاز کرده و قرار است راه مادر را ادامه دهد.
انتهای پیام