به گزارش خبرگزاری صدا و سیما در این نشست مرتضی آتش زمزم نویسنده و کارگردان، جایا احسن، شمون فاروق و ریکیتا ناندینی شو می‌از بازیگران این اثر، فواد حجازی آهنگساز، فرامرز مختاری صدابردار، کاووس آقایی تدوینگر، ممیت الرشید نویسنده حضور داشتند.

در ابتدای این نشست ویدیویی برای یادبود ایرج تقی‌پور تهیه‌کننده فقید سینما پخش شد.

محمدرضا مقدسیان مجری نشست ضمن خوش‌آمدگویی به حضار گفت: یکی از وجوه مثبت جشنواره امسال این است که هر روز از یکی از درگذشتگان سینما تجلیل می‌شود. به همین دلیل از مجتبی امینی دبیر جشنواره فجر ۴۲ دعوت می‌کنم تا روی سن بیاید.

در ادامه مجتبی امینی دبیر این دوره از جشنواره روی سن حاضر شد و گفت: امیدوارم در این بهار سینما شاهد آثار زیبا و تأثیرگذار باشیم و از زحمات همکارانمان در حوزه سینما لذت ببریم که در شرایط خوب و سخت فیلم ساختند. حدودا ۱۰ روزی اینجا دور هم هستیم؛ خانواده محترم رسانه و مهمانان بین‌الملل و صاحبان آثار و… و امیدواریم با نشاط و مهربانی فصل چهل و دوم را به یادگار ثبت کنیم.

وی افزود: شاید از دست‌اندرکاران جشنواره و بچه‌های ستاد توقعی باشد و اگر نکاتی بود با مهربانی دست در دست هم دهیم تا نواقص رفع شود. بابت تاخیر ابتدای کار هم عذرخواهی می‌کنم، زیرا روز اول جشنواره است و برنامه‌ریزی‌ها سخت بود. بچه‌ها چند روزی است که تلاش کردند تا ما در کنار شما باشیم.

مرتضی آتش زمزم درباره این فیلم و ایده اصلی این فیلم گفت: من به واسطه مستندسازی سفرهای زیادی به کشورهای مختلف داشته‌ام، سفرم به بنگلادش نیز اولین بار برای ساخت یک فیلم مستند درباره مسلمانان روهینگا بود که در جشنواره جهانی فیلم فجر نیز دیده شد. در کل فضای بنگلادش بسیار جذبم کرد چون کشوری خاص است و ویژگی‌هایی برای ساخت فیلم دارد؛ کشوری پر جنب و جوش و پر از رنگ است و جذابیت‌هایی تصویری و بصری دارد. طبقات مختلف از غنی تا فقیر در این کشور زندگی می‌کنند. بعد از ۲ سفر به بنگلادش داستانک‌ها در ذهنم شکل گرفت، همچنین یک فیلم اکشن نیز برای بنگلادشی‌ها ساختم اما دوست داشتم کاری درام در فضایی دلنشین بسازم.

وی افزود: قصه‌ای داشتم که با کمک یکی از دوستانم آقای امامی که دکترای ادبیات فارسی دارد و با سینما نیز آشنا است، به تدریج پرورش پیدا کرد و قدم به قدم کار را جلو بردیم.

او در مورد سوژه و قصه فیلم توضیح داد: سیستم حمل و نقل شهری در بنگلادش خودروهای سه چرخ «ریکشا» است که یک نفر پا می‌زند و مسافران را جابه‌جا می‌کند. قصه فیلم درباره یک خانواده «ریکشامن» است که طبقه‌ای فقیر اما سختکوش هستند. اگر این سه‌چرخه‌ها در شهر نباشند، همه چیز قفل می‌شود و بسیار در سیستم حمل و نقل تاثیرگذار است و فرهنگی را نیز به وجود آورده است. من خودم سوار نمی‌شدم چون حس و حال استعمار یک شخص را به من می‌داد اما زمانی مجبور به استفاده شدم و به همین دلیل دوست داشتم به خانواده‌ای که شغل‌شان «ریکشامنی» است بپردازم. مرد خانواده ریکشامن است و زن خانواده کارگر یک کارخانه پوشاک است.

وی با اشاره به موارد استعمار در بنگلادش از طریق کارخانه‌های سیاه که فقر را در این کشور دامن می‌زند، بیان کرد: من سعی کردم در فیلم «دروغ‌های زیبا» به صورتی غیرمستقیم و غیرشعاری به این موضوع هم اشاره کنم که به نوعی حمایت از طبقه کارگر هم به حساب می‌آید. این اشاره به استعمار را در فیلم نمایش دادم تا به نوعی برای دیگر کشورها هم مصداق داشته باشد.

وی درباره بودجه فیلم و اینکه آیا در ساخت فیلم با نهادی از بنگلادش مشارکت داشته است، توضیح داد: «دروغ‌های زیبا» با بودجه‌ای مستقل ساخته شد و به همین دلیل محدودیت زمانی برای ساخت داشتم و زمان‌بندی فیلمبرداری ۲۰ روزه بسته شده بود اما ما طی ۲۱ روز فیلمبرداری را به پایان رساندیم، البته مشارکتی از سوی بنگلادش هم صورت گرفت.