به گزارش خبرگزاری صداوسیما، امیر پارسی در گفتگو با شبکه خبر در بخشی از سخنانش درباره نقش «اوستا و عبدلی» گفت: این کار در اصل کار سیاه بازی بود، سیاه بازی که قدمت خیلی تاریخی دارد در ایران.

وی افزود: بنا به عللی گفتند که سیاه روی صحنه تلویزیون پخش نشود و به نوع دیگری اجرا شود، این بود که نوروز سال ۶۸ این طرح را دادند و گفتند که صدا همان صدا باشد چون مردم با این صدا آشنا بودند و چهره به جای اینکه سیاه باشد سفید باشد و اسامی را هم عوض کردند و به اسم «عبدلی و اوستا» تغییر شکل یافت.

وی درباره اینکه شخصیت اوستا منفی است، افزود: اتفاقا این نقش مثبت است و نقش منفی در مقابل عبدلی بازی می کند، معمولا این تضادهاست که باعث زیبایی کار می شود. درست است که این نقش منفی را در مقابل عبدلی اجرا می کند ولی در اصل ذاتش خوب است و عبدلی دوست دارد.

پارسی درخصوص اینکه ممکن است جای این شخصیتها عوض شود گفت: تا حالا به این فکر نکردم، شاید اجرای این نقش در توان من نباشد و نتوانم اجرا کنم.

وی همچنین درباره اینکه اجرا در رادیو سخت است یا تلویزیون و تئاتر افزود: اجرا در رادیو سخت است.روی صحنه تئاتر شما با بدنت، چشمت، زبانت و راه رفتنت خیلی چیزهارا می توانی به مخاطب القا کنی در تلویزیون هم همینطور ، ولی در رادیو فقط صداست و باید صدات طوری  تنظیم کنی که خوشحالی ، عصبانیت و نصیحت را نشان بدهی.

وی در پاسخ به این سوال که شما سابقه تدریس هم دارید و تدریس سخت است یا اجرا افزود: تدریس عشق می خواهد یعنی هرکسی مدرس خوبی نمی شود باید عشق داشته باشی. اگر این علاقه نباشد نمی توانی کار کنی، من کار تدریس را از سال ۵۸ شروع کردم و علاقه مند به این کار بودم چون شما با بچه های پاک و خوش طینت سروکار داری و باید آنها را به درستی آموزش بدهی و کار کردن با این افراد علاقه خاصی می خواهد .

وی در پاسخ به اینکه شخصیت اوستا را دوست دارید یا عبدلی گفت: نمی شود تمایزی قائل شد چون اینها لازم و ملزوم همدیگرند، منتها نقش عبدلی ، نقش زیبایی است به دلیل اینکه طنز است و شوخی می کند، با این حساب هر دو را دوست دارم.