همزمان با فرا رسیدن ۱۶ آذر که سال هاست به عنوان روز دانشجو در نظر گرفته می شود و بهانه ای است برای یادآوری نقش اثرگذار دانشجویان در عرصه های مختلف علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور، در بخشی از برنامه سید خندان که محمدرضا شهبازی، مجری پرحاشیه صداوسیما اجرای آن را بر عهده دارد، به بهانه‌ی این روز، آهنگ خاطره انگیز یار دبستانی من با شعری عجیب اجرا شد که تمسخر این آهنگ سیاسی بود و انتشار بخشی از آن در فضای مجازی، واکنش و انتقاد بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی را برانگیخت.
یار دبستانی من یکی از سروده‌های انقلابی ایران است که در سال ۱۳۵۹ به اجرا درآمد. عصر ایران در مقاله ای درباره این آهنگ نوشته است: یار دبستانی من، سروده‌ی منصور تهرانی کارگردان و ترانه‌سراست که فریدون فروغی برای اولین بار در فیلم از فریاد تا ترور – که سال ۱۳۵۹ در ایران به کارگردانی خود منصور تهرانی اکران شد- خواند. فیلمی که مضمونی انقلابی داشت، اما پس از کمتر از یک ماه از اکرانش توقیف شد.
منصور تهرانی
منصور تهرانی در مصاحبه ای گفت: «این ترانه بر اساس فیلم از فریاد تا ترور بود و حکایت ۳ یار دبستانی در زمان قبل از انقلاب را حکایت می کند. پس از بازبینی توسط وزارت ارشاد وقت صدای فریدون فروغی حذف شد و جمشید جم آن را در قالب یک کاست خواند که بیشتر مردم هم این آهنگ را با صدای او شنیده اند».
فریدون فروغی
به تدریج این آهنگ رونق بیشتری گرفت و به لحاظ همه گیر شدن در جامعه، در سال ۱۳۷۵ در پارک لاله توسط دانشجویان دانشگاه تهران به عنوان یک سرود دانشجویی همخوانی شد و بعدها در مراسم ها و راهپیمایی‌های دانشجویی سال‌های ۱۳۷۶ ، ۱۳۷۷ و ۱۳۷۸ به عنوان یک سرود دانشجویی تثبیت شد.
جمشید جم
بهره برداری های سیاسی از این آهنگ، صدا و سیما را نیز در همان گیر و دار به این صرافت انداخت که برای عقب نماندن از قافله آن را بارها پخش کند. در همان زمان البته افرادی در مخالفت با آن سخن گفتند و از جمله حجت الاسلام علم الهدی امام جمعه مشهد آن را اثری ضد انقلابی دانست: «سرود یار دبستانی من ضد انقلابی است و در حال حاضر منافقین آن را می‌خوانند، من چند بار به آقای دارابی (معاون وقت صداوسیما) تذکر دادم که آن را از تلویزیون پخش نکنند.»
این در حالی است که این آهنگ از ابتدا به هیچ گروه خاصی تعلق نداشته و یک اثر هنری و اجتماعی است که عموم مردم می توانند آن را بخوانند و با آن ارتباط برقرار کنند و این جنبه حتی بسیار مهم تر از جنبه های تکنیکی ساخت آهنگ و تنظیم موسیقی است.
این سرود که ماهیتی اعتراضی و اجتماعی دارد برای یادآوری وقایعی چون ۱۶ آذر و ۱۳ آبان زمزمه می‌شد و در سال‌های پس از انقلاب مورد استفاده‌ی گروه‌های سیاسی گوناگون نیز قرار گرفت.
∎