به گزارش جماران؛ متن کامل مصاحبه حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه با شبکه «المیادین» در پی می آید:
پرسش: اهداف شما از سفر به بیروت و ماحصل مذاکرات تا الآن چه بوده است؟
پاسخ: طبعا منطقه اکنون دارای شرایط خاصی است. ما با شرایط پیچیده ای در منطقه مواجه هستیم. بعد از گذشت حدود 6 هفته از عملیات طوفان الاقصی که ما آن را اقدامی مطابق با حقوق بین الملل می دانیم و توسط حماس بر ضد اشغالگران و در پاسخ به جنایات آنان انجام شد، پس از آن شاهد جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین در غزه و کرانه باختری و حتی غیرنظامیان در جنوب لبنان در طی 6 هفته گذشته بودیم.
امروز ما در لبنان هستیم تا درخصوص آخرین تحولات با مقامات عالی رتبه لبنان رایزنی کنیم. گفت‌وگو با مقامات لبنان و همتای اینجانب آقای بوحبیب و برخی دیگر از دوستان لبنانی درخصوص تحولات منطقه همواره برای ما مفید بوده و هست. ما همواره با دوستان خود در منطقه و لبنان درحال رایزنی هستیم. من در هفته اول این بحران به صراحت در سازمان ملل متحد اعلام کردم که این منطقه، منطقه ما و خانه ماست و در امنیت خانه با کسی تعارف نداریم.
پرسش: سؤالات را از آتش بسی شروع می کنیم که خلال ساعات آتی به اجرا درخواهد آمد. آیا جمهوری اسلامی یکی از طرف های مذاکرات منتهی به آتش بس بوده است؟
پاسخ: طبعا، حماس و مقاومت تصمیم گیرنده اند. اما از ساعات اولیه طرح موضوع امکان ایجاد آتش بس بشردوستانه ما با دوستانمان در قطر به شکل مستمر در این خصوص گفت‌وگو کردیم و گفتیم از هر تصمیمی که حماس بگیرد حمایت می کنیم و آن را محترم می شمریم، اما 47 روز جنگ علیه غزه، نشان داد که اسرائیل از طریق جنگ نمی‌تواند اسرایش را آزاد کند. درخصوص وضعیت اسرای فلسطینی و اسرائیلی باید از طریق گفت وگو و دیپلماسی نوعی توافق صورت گیرد. همان طور که امروز شاهدیم آمریکا و اسرائیل قادر نیستند که حماس را در غزه نابود کنند. حماس جنبشی آزادی بخش و مشروع است و در فلسطین هم باقی خواهد ماند. پیروز این جنگ، ملت فلسطین و مقاومت هستند. تا امروز بازنده اصلی این جنگ آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده اند.
پرسش: جناب وزیر ارزیابی تهران از این آتش بس و تأثیر آن در تغییر موازنه جنگ چیست؟ آیا جمهوری اسلامی ملاحظات یا هشدارهایی درخصوص این آتش بس خطاب به دوستان و همپیمانان خود در جنبش های مقاومت فلسطینی دارد؟ آیا نگرانی ها یا مخاطرات یا ملاحظاتی درخصوص این آتش بس دارید؟
پاسخ: طبعا ما به تصمیمی که حماس به عنوان صاحب قرار (تصمیم گیرنده) اتخاذ می کند، احترام می گذاریم. ما معتقدیم که جنگ رژیم اسرائیل و آمریکا علیه فلسطین پایان دهنده این موضوع نخواهد بود بلکه منجر به توسعه دامنه جنگ می شود. ما در روزها و هفته های آغازین جنایات جنگی و نسل کشی اسرائیل علیه غزه، هشدار دادیم که در صورت ادامه جنگ، گشایش جبهه های جدید و گسترش دامنه جنگ اجتناب ناپذیر است. امروز ما شاهد هستیم که جبهه های جدیدی در جنوب لبنان، یمن، سوریه و عراق به یاری غزه آمده اند. من هفته گذشته در ژنو تصریح کردم که ما به عنوان جمهوری اسلامی ایران هیچ گروه نیابتی در منطقه نداریم بلکه آنها خود تصمیم می گیرند که طبق مصالح کشورشان و مصالح امت عربی -اسلامی دست به اقداماتی بزنند. ملت های عرب مسلمان عراق، یمن و سوریه نشان دادند نمی توانند تنها شاهد کشتار غیرنظامیان در غزه باشند و نسبت به این موضوع بی تفاوت باشند. بنابراین ما معتقدیم آن چه که امروز به عنوان آتش بس بشردوستانه از آن یاد می شود، به این سبب است که طرف آمریکایی و اسرائیلی از طریق جنگ قادر به نابودی حماس نیست. در طول 47 روز گذشته بخشی از منازل و مدارس و بیمارستان ها را نابود کردند. این امر باعث گسترش دامنه جنگ شد. لذا آتش بسی که منجر به توقف جنایات جنگی رژیم صهیونیستی شود، مانع گسترش دامنه جنگ هم خواهد شد. اما من معتقدم آتش بس موقت، اگر ادامه نیابد، ادامه جنگ و تجاوزها علیه غیرنظامیان در غزه شرایط جدیدی را ایجاد خواهد کرد. شرایط منطقه مانند شرایط قبل از آتش‌بس بشردوستانه باقی نخواهد ماند و دامنه جنگ بیش از گذشته گسترش خواهد یافت. لذا ما به صراحت به همه بازیگران و آمریکا گفتیم که شما از ایران و حزب الله و سایر طرف ها می‌خواهید که خویشتنداری کنند و پیام هایی را ارسال می کنید مبنی بر این که آمریکا خواستار گسترش جنگ نیست، اگر این را می‌خواهید باید عملا به دنبال توقف جنگ باشید نه این که به طور کامل و همه جانبه از رژیم اشغالگر صهیونیستی جانبداری و در این جنایات مشارکت کنید. ما در ایران به دنبال گسترش دامنه جنگ نیستیم اما در صورت تداوم و تشدید جنگ علیه غزه و فلسطین، هر احتمالی برای گسترش بیشتر دامنه جنگ متصور هست.
اما در صورت استمرار آتش بس و طرح ابتکارات سیاسی که تضمین کننده حقوق مردم فلسطین باشد، می توان از گسترش جنگ جلوگیری کرد و در نهایت هم تصمیم گیرنده اصلی مردم فلسطین و غزه هستند.
پرسش: جناب وزیر، ایران اظهار داشته که در طی هفته هایی که جنگ در جریان است، پیام هایی را از سوی آمریکا دریافت کرده است. آمریکا ایران را تهدید کرده و ناوهای هواپیمابر و سربازان و سلاح های خود را به منطقه آورده و گفته است که این سلاح ها به منظور ممانعت از گسترش جنگ یا بازداشتن طرف های دیگر از مشارکت در این جنگ است. جناب وزیر، آیا امکانش هست که از برخی یا بخش هایی از پیام هایی که در این رابطه از سوی آمریکا به شما رسیده است، مطلع شویم؟
پاسخ: بله، ما مسأله پوشیده ای در این رابطه نداریم. آمریکا از روزهای اول هجوم وحشیانه رژیم صهیونیستی به غزه چندین پیام فرستاد. یکی از موضوعات مورد اهتمام آمریکا، توصیه ایران به خویشتنداری بود. این درخواست اول آمریکا از ایران بود. موضوع دوم این است که آمریکا در پیام هایش تأکید می کند که ایالات متحده به دنبال توسعه دامنه جنگ نیست. تقریبا در همه این پیام‌ها آمریکا از ایران می خواهد که به گروه‌های موجود در عراق و سوریه و یمن و منطقه توصیه کند که دست به اقدامی علیه اسرائیل و پایگاه‌های آمریکایی نزنند. اگر امروز در عراق و سوریه گروه هایی هستند که طبق تشخیص و تصمیم خود علیه آمریکا عمل می کنند، آنها برای این کار از ما کسب اجازه نمی کنند. آنان تحت فرماندهی ایران نیستند. ما به صراحت گفتیم که ایران هیچ گروه یا مجموعه نیابتی در منطقه ندارد. جوانان عراقی که طی سال های 2003 تا 2011 با داعش و اشغالگری آمریکا مبارزه می کردند و شاهد این بودند که بیش از یک میلیون و صد هزار عراقی از سال 2003 به شهادت رسیدند، از سال 2011 به بعد آماده مقابله با داعش شدند، امروز برای استقلال خود و برای دفاع از همنوعان و برادران عرب و مسلمان خود به پایگاه های آمریکا در عراق یا سوریه حمله می کنند. یمن هم تصمیم گرفت که برای دفاع از ملت مظلوم فلسطین اقدام به پرتاب موشک به سمت شهر اشغال شده ایلات کند و با موشک های بالستیک و پهپادهای خود آن را هدف قرار دهد. آن چه در جنوب لبنان اتفاق می افتد نیز تصمیمی است که در داخل لبنان و توسط مقاومت لبنان اتخاذ شده است. بنابراین همگی برای امنیت ملی کشورشان و امنیت منطقه تلاش می کنند.
پرسش: جناب وزیر فرمایش شما صحیح است اما طرف های مقابل معتقدند که ایران این گروه ها را مسلح کرده است. اگر نوار غزه را در سال 1987 یعنی هنگام شعله ور شدن انتفاضه اول در نظر بیاوریم، فلسطینی ها با سنگ با تانک ها و نیروهای نظامی اسرائیلی مقابله می کردند. درست است که اقدام این روزها نتیجه شجاعت و تصمیم مستقل مقاومت فلسطین است اما اسلحه ای که به وسیله آن تانک های اسرائیلی مورد هدف قرار می گیرند... موشک هایی که به شهرهای اسرائیلی پرتاب می شود... نشان می دهد که نحوه دفاع فلسطینیان از خود متفاوت شده است، نحوه دفاع عراقی ها از خود متفاوت شده است. حزب الله در مقابل تهاجم 1996 از کاتیوشا استفاده کرد اما الآن موشک های نقطه زن در اختیار دارد و قدرت مقابله آن تقویت شده است. آنان (رژیم صهیونیستی و طرف های غربی) می گویند که مسئولیت این امر بر عهده ایران است و رئیس جمهور ایران در اجلاس سران کشورهای اسلامی به وضوح خواستار تسلیح فلسطینیان و ارسال سلاح به غزه شد.
پاسخ: بله، آقای رئیسی، رئیس جمهور، در سخنرانی خود به صراحت اعلام کردند که اگر کشتار، جنایت و نسل کشی در غزه متوقف نشود و ادامه یابد، کشورهای اسلامی برای دفاع از ملت فلسطین و صیانت از زنان و کودکان فلسطینی باید مقاومت فلسطین را تسلیح کنند.
اما ما داریم از امروز صحبت می کنیم. امروز مقاومت امکانات و سلاح های مورد نیاز را خود تولید و تأمین می کند. مقامات غربی در گزارش های خود اعلام می کنند که حداقل 30 درصد از سلاح هایی که در بیش از دو سال گذشته به اوکراین ارسال کرده اند، در بازار سیاه و قاچاق اسلحه در مناطق مختلف جهان در حال خرید و فروش است. لذا تأمین و تولید سلاح برای مقاومت کار بسیار ساده ای است. امروز خود مقاومت رأسا هم اقدام به تولید سلاح می کند.
پرسش: درخصوص کمک های ارسالی ایران به نوار غزه و ملت مصیبت زده فلسطین، ایران همواره در بحران های مختلف در زمینه ارسال کمک ها به کشورهای مختلف پیشگام است. اما ارسال کمک به فلسطین با برخی موانع مواجه شد. آیا کار به اینجا ختم شد که ایران از طریق مرز رفح مجاز به ارسال کمک های امدادی به نوار غزه نیست؟ آیا این موضوع قطعی است؟
پاسخ: ما از هفته اول جنایات جنگی رژیم صهیونیستی علیه غزه کمک‌هایی بشردوستانه و مردمی گسترده ای را آماده و از طریق دریا به مصر ارسال کردیم. مقامات مصری برای ارسال کمک های ما مجوزهای لازم را دادند.
من شخصا با وزیرامور خارجه مصر جناب سامح الشکری در این باره صحبت کردم. آن ها کمک‌های ما را به آنروا رساندند اما به دلیل حساسیت رژیم اسرائیل، آنروا گفت که اجازه ورود ژنراتورهای برق به غزه داده نشد. ما هم اکنون در حال پیگیری این موضوع از برادران مصری هستیم. درخواست فوری ما از برادران و مقامات مصری این است که بدون توجه به این محدودیت ها، اقدام به گشایش مرز رفح نمایند و اجازه دهند تا کمک های انسانی گسترده کشورهای مسلمان به دست ملت مظلوم، مقاوم و مقتدر فلسطین برسد.
پرسش: درباره سلاح‌های هسته ای رژیم صهیونیستی؛ به دنبال تهدیدهای وزیر اسرائیلی در مورد حمله به غزه با استفاده از سلاح هسته ای، ایران نسبت به این موضوع واکنش نشان داده است. آیا این موضوع را دنبال خواهید کرد؟ خصوصا این که ترکیه نیز به همین میزان نسبت به این موضوع اهتمام دارد و وزیر خارجه ترکیه و حتی رئیس جمهور اردوغان صراحتا در این باره صحبت کردند و بر اساس اعتراف اسرائیل مبنی بر در اختیار داشتن این نوع سلاح، خواستار گشایش پرونده این موضوع در آژانس بین المللی شدند. آیا شما به همراه سایر کشورهای منطقه این موضوع را از آژانس پیگیری خواهید کرد؟
پاسخ: جامعه جهانی باید به طور ویژه بر دو موضوع متمرکز شود. موضوع اول، خلع سلاح اتمی رژیم جنگ طلب صهیونیستی. خصوصا این که این رژیم قصد و اراده استفاده از سلاح اتمی را دارد. آژانس بین المللی انرژی اتمی باید به طور جدی وارد این پرونده شود و رژیم اشغالگر اسرائیل را خلع سلاح اتمی نماید. موضوع دوم که به برقراری امنیت و ثبات در منطقه غرب آسیا کمک می کند، این است که دادگاه بین المللی رسیدگی به جنایات جنگی این رژیم و محاکمه افرادی که در طی این جنگ مرتکب جنایات شدند و غیرنظامیان را هدف قرار دادند، تشکیل شود تا درسی برای سایر مجرمین باشد.
یکی از مسئولان غربی به من گفت که نوه‌اش از او پرسیده که "پدربزرگ، چه توضیحی برای آن چه در غزه و اوکراین در حال وقوع است، وجود دارد؟" او گفت که به دلیل تناقض موجود در رفتار ما در غرب درخصوص اوکراین و غزه و استانداردهای دوگانه، از پاسخ دادن به این سؤال درماندم.
ببینید سال گذشته به خاطر فوت غم انگیز یک دختر جوان ایرانی، آمریکا و برخی از کشورهای غربی تلاش کردند ایران را درگیر اغتشاش و آشوب کنند. یک کمیته حقیقت یاب برای این موضوع در شورای حقوق بشر تشکیل دادند. من هفته گذشته به کمیسرعالی حقوق بشر در ژنو گفتم که به دلیل درگذشت یک دختر جوان ایرانی – که ما هم طبعا از آن متأثر شدیم – در شورای حقوق بشر چه کردند! و اکنون برای کشتار 14 هزار و پانصد زن و کودک و غیرنظامی و نسل کشی در فلسطین نه قطعنامه محکمی در شورای امنیت صادر و نه نشستی در شورای حقوق بشر برگزار می شود و نه کمیته حقیقت یابی برای بررسی و تصمیم گیری درخصوص نسل کشی و جنایات جنگی رژیم صهیونیستی تشکیل می گردد. این واقعیت تلخ جهان امروز ماست!
لذا مقاومت مشروع و منطبق با حقوق بین الملل علیه رژیم اشغالگر تنها زبان قابل فهم برای جنگ طلبان اسرائیلی است.
پرسش: جناب وزیر، با توجه به این که جنابعالی به موضوع زیر پا گذاشتن حقوق بین الملل و عرف های بین المللی و ارزش های جهانی و به سخره گرفتن حقوق بین الملل و هنجارهای بین المللی و سازمان های بین المللی مرتبط با موضوع جنایات جنگی در طی این مدت اشاره کردید، با وجود تلاش هایی که از سوی برخی قدرت ها برای تشکیل جهانی عادلانه تر صورت گرفته است، آیا این طور فکر نمی کنید که جنگ 46 روز گذشته غزه ثابت کرد که شرکای بین المللی ایران مثل روسیه و چین حضور یا دیپلماسی قدرتمندی در منطقه خاورمیانه یا غرب آسیا نداشتند و عرصه در اختیار غربی ها بود که همگی در کنار هم و در همبستگی با اسرائیل به میدان آمده و از آن حمایت کنند و خواستار ادامه جنگ شوند؟ آیا فکر نمی کنید که عملکرد شرکای بین المللی شما در جریان این جنگ ناامیدکننده بوده است؟
پاسخ: در 75 سال گذشته عملا ایالات متحده تلاش کرده رژیم اسرائیل را به عنوان یک طفلی که باید همواره از آن حمایت کند، مورد حمایت قرار دهد. اما (رویدادهای) دهه های مختلف در مورد فلسطین نشان داد که هیچ طرح آمریکایی نمی تواند بدون رعایت حقوق ملت فلسطین کمکی به حل این بحران قدیمی در منطقه کند. آن چه که در روز 7 اکتبر اتفاق افتاد، به جهانیان و نظریه پردازان روابط بین الملل و علوم سیاسی در جهان ثابت کرد که وجود بحران های جدیدی مثل جنگ در اوکراین، هیچ گاه بحران های عمیق و تاریخی و زخم های قدیمی در جهان را به فراموشی نخواهد سپرد.
زخم فلسطین یک زخم تاریخی است که با هیچ طرح آمریکایی تاکنون حل نشده است. چین و روسیه هم تاکنون اساسا هیچ ورود فعال و نتیجه بخشی به پرونده فلسطین نکرده انذ ما از مواضع چین و روسیه در وتوی قطعنامه هایی که با ابتکار آمریکا قرار بود در شورای امنیت به تصویب برسد، قدردانی کردیم.
اما مطالبه ما از چین، روسیه و دیگر کنشگران بین المللی این است که واقعیات را ببینند و ماهیت و پیامدهای اشغال را بشناسند. ریشه وضع کنونی در منطقه 7 اکتبر نیست. بلکه 75 سال اشغالگری اسرائیل است.
جمهوری اسلامی ایران در سطوح مختلف از جمله با اتخاذ یک رویکرد فعال دیپلماسی سران تلاش کرد برای توقف جنایات جنگی، ارسال کمک های مستمر انسان دوستانه، جلوگیری از کوچ اجباری فلسطینیان و ساکنان غزه اقدامات فعالی را انجام دهد. ابتکارات و پیشنهاداتی که با کمک دیگر کشورها منجر به نشست سران سازمان همکاری اسلامی و اتحادیه عرب و نشست سران بریکس شد و ابتکارات دیگری در این چارچوب همچنان در دست پیگیری جدی ماست. ما معتقد هستیم که سرزمین اشغالی تا زمانی که ساکنان آن منطقه از اشغال خارج نشوند و جغرافیای سرزمین تاریخی خود را به دست نیاورند، قاعده یک سرزمین اشغال شده در مورد آن حاکم است. الجزایر ده ها سال تحت اشغال فرانسه بود اما بالاخره روزی از اشغال فرانسه خارج شد و مردم الجزایر استقلال خود را به دست آوردند. زمانی که برخی تلاش می کردند جنایات اسرائیل در غزه را حق دفاع مشروع اسرائیل بنامند و جای ظالم و مظلوم را عوض کنند، ما به صراحت گفتیم آیا روزی که آلمان ، فرانسه را اشغال کرد، شما برای آلمانی که فرانسه را اشغال کرد حق دفاع مشروع قائل شدید یا برای فرانسه حق دفاع مشروع قائل شدید؟ نمی شود در یک جا با یک منطق واحد عملی را انجام داد و در جای دیگر نقطه مقابل آن را انجام داد. اکنون دو مسیر فراروی منطقه و کنشگران اصلی قرار دارد؛ مسیر اول: آتش‌بس بشردوستانه به یک آتش بس پایدار تبدیل شود، محاصره انسانی لغو شود و در چارچوب توافق سیاسی که صورت می گیرد، مردم فلسطین و مردم غزه نسبت به آینده خود تصمیم بگیرند. من در این برنامه شما به صراحت می گویم: آمریکا و اسرائیل قادر نخواهند بود به جای مردم فلسطین تصمیم بگیرند. به همین دلیل جمهوری اسلامی ایران معتقد است راه حل ریشه ای و اساسی بحران در فلسطین برگزاری رفراندوم بین ساکنان اصلی فلسطین با مشارکت یهودیان، مسیحیان و مسلمانان است. یک بار بعد از 75 سال از اشغال فلسطین باید جامعه جهانی این فرصت را به فلسطینی ها بدهد که سرنوشت خود را خود تعیین کنند؛ فلسطینیان یهودی، فلسطینیان مسیحی و فلسطینیان مسلمان. راهکار جنگ نیست. هرگز جنگ نخواهد توانست رؤیای نتانیاهو در محو حماس را محقق کند.
بله، اگر آتش بس ادامه پیدا کند، سقوط نتانیاهو، بنابر پیش بینی مراکز مطالعاتی یهودیان، قطعی است. ما به دنبال توسعه دامنه جنگ نیستیم، اما نسبت به ادامه جنگ، افزایش شدت جنگ توسط آمریکا و اسرائیل و افزایش گستره دامنه جنگ هرگز بی تفاوت نخواهیم بود. توصیه می کنیم اکنون همه طرف ها از این فرصت استفاده کنند و ابتکارات سیاسی جایگزین جنگ، جنایت و نسل کشی در غزه و جایگزین گسترش بیشتر دامنه جنگ در منطقه شود.
پرسش: دیدگاه ایران را در مورد راه حل نهایی در فلسطین مطرح کردید. تقریبا همه کشورها از راه حل دوکشوری سخن می گویند، حتی بایدن رئیس جمهور آمریکا سال گذشته وقتی به منطقه آمد، گفت ما از راه حل دوکشوری سخن خواهیم گفت اما نه در آینده نزدیک. صرف نظر از این که موضع اسرائیل چیست و یا چگونه با موضوع راه حل دوکشوری برخورد می کند، همه از راه حل دوکشوری سخن می گویند اما اکنون شما موضوعی را مطرح کردید که ایران در سال های گذشته نیز از آن سخن گفته بود. گفتید که راه حل تشکیل کشور واحد است مرکب از قومیت های متعدد و مبتنی بر دموکراسی و انتخابات. آیا جناب وزیر توصیه می کنند که فلسطینیان، نخبگان سیاسی و گروه های فلسطینی راه حل تک کشوری را در پیش گیرند؟ آیا شما به عنوان نماینده ایران به فلسطینیان توصیه می کنید که به دنبال راه حل دوکشوری نباشند و راه حل کشور واحد را در پیش گیرند؟
پاسخ: اولا، رژیم اسرائیل سال‌ها و دهه ها رؤیای از نیل تا فرات را در سر می پروراند و دنبال می‌کرد. در سال ها و ماه های اخیر بر اساس مدارک موثق موجود اسرائیل ایده کوچ اجباری ساکنان غزه به صحرای سینای مصر و کوچ اجباری ساکنان کرانه - از طریق شهرک سازی های گسترده - به بخش هایی از اردن و تشکیل دولت واحد فلسطینی در بخش هایی از اردن و مصر را دنبال می کرد. آقای رئیس جمهور السیسی در نشست بین المللی قاهره به صراحت با آن مخالفت کرد و گفت که فلسطینی ها باید در سرزمین خود بمانند، اما تا این لحظه نیز رژیم اسرائیل به دنبال کوچ اجباری است. همین الآن در غزه سیاستی را دنبال می کند که گام تکمیلی آن با کوچاندن ساکنان از شمال غزه به جنوب غزه و در گام بعدی از جنوب غزه به داخل صحرای سینای مصر است.
ثانیا، اسرائیل در 75 سال گذشته نشان داده است که جز زبان قدرت، زبان دیگری را نمی فهمد.
ثالثا، در طول تاریخ، اشغال پدیده پایداری نبوده و نیست. نمی توان به یک سرزمین اشغال شده و قدرت اشغالگر مشروعیت بخشید.
یک رسانه معروف غربی به من گفت: "چرا در شرایطی که بیشتر دولت های جهان اسرائیل را به رسمیت شناخته اند، ایران به رسمیت نمی شناسد؟" پاسخ من این بود: سرزمین فلسطین متعلق به بیشتر دولت های جهان نیست. متعلق به مردم فلسطین است. مردم فلسطین باید نسبت به آینده سرنوشت خود تصمیم بگیرند. ما به هر تصمیم که مردم فلسطین نسبت به آینده سرنوشت خود بگیرند، احترام می گذاریم. راهکار ایران هم یک راهکار کاملا دموکراتیک، مبتنی بر رفراندوم، زیر نظر سازمان ملل متحد و با مشارکت جهانی است. ما در راهکار خود می گوییم، رفراندوم برگزار شود، قبل از برگزاری رفراندوم بین همه فلسطینیان اصیل در هر جای دنیا اعم از یهودی و مسیحی و مسلمان توسط سازمان ملل سرشماری انجام شود. صندوقی در سازمان ملل تشکیل شود به منظور تأمین هزینه های سرشماری و رفراندوم توسط دولت های داوطلب. در این رفراندوم نظر مردم فلسطین، اعم از یهودیان، مسیحیان و مسلمانان، هر چه بود، هر نتیجه ای که رقم زده شد و مورد احترام مردم فلسطین بود، جمهوری اسلامی ایران به آن مسیر دموکراتیک و انتخاب دموکراتیک احترام خواهد گذاشت.
اما رژیم اسرائیل بعد از هفتاد و چند سال اشغالگری ، در 46 روز گذشته نشان داد که همان قدرت اشغالگر جنایتکار نسل کش توسعه طلب است و ژست های دموکراتیک و صحبت از دموکراسی برای رژیم اسرائیل طنز تلخ تاریخ معاصر است.
پرسش: سؤال پایانی جناب وزیر، مسأله فلسطین که جمهوری اسلامی همواره از آن حمایت کرده و به خاطر این حمایت، تحت تحریم قرار گرفته و به سبب دشمنی با اسرائیل متحمل تمام این مشقت ها شده، امروز مسأله فلسطین در حال تبدیل شدن به یک مسأله جهانی و به موضوع عدالت انسانی است؛ می بینیم که بسیاری از ملت های جهان تظاهرات می کنند، بسیاری از نخبگان جهان شروع به تغییر عقیده داده اند، اکنون نسل جدیدی در اروپا و آمریکای لاتین در حال ظهور است که درخصوص عدالت در موضوع فلسطین سخن می گوید، سیاستمداران و هنرمندان و... نگاه ایران نسبت به این موضوع چیست؟ زمانی همه جهان از حمایت از موضوع فلسطین دست کشیده بودند و ایران به همراه برخی از کشورها در تصمیم خود مبنی بر حمایت از مقاومت و مبارزه مسلحانه فلسطینیان در اقلیت قرار داشت. الآن موضوع فلسطین به یک مسأله انسانی و جهانی تبدیل شده و نوع نگاه به آن شبیه به نگاهی است که نسبت به وقایع دوران رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی وجود دارد. آیا این تحول را یک دستاورد استراتژیک تلقی می کنید یا آن را یک واکنش احساسی ناشی از جاری شدن سیل خون در غزه می دانید؟
پاسخ: طبعا امروز بار دیگر مسأله فلسطین تبدیل به یک موضوع بین المللی شده است. جنایات و نسل کشی 46 روز گذشته اسرائیل علیه غزه و کرانه و همراهی مستقیم، علنی و آشکار آمریکا با اسرائیل در این جنایات آثار سنگین فراوانی را بر منطقه و بر عرصه بین المللی برجای خواهد گذاشت. تردید نکنید که موضوع فلسطین پس از جنایات گسترده اخیر اسرائیل در غزه با قبل از آن تفاوت بسیار زیادی خواهد داشت. این گونه نخواهد بود که از فردا بتوان گفت تعداد معدودی از دولت ها و ملت ها با فلسطین هستند بلکه طیف گسترده ای از مردم، نخبگان، افکار عمومی و دولت ها نسبت به حمایت از حقوق حقه مردم فلسطین حرکت کردند. کشتن 6 هزار کودک و چند هزار زن هیچ مفهومی جز نسل کشی ندارد. آثار آن در عرصه بین المللی و پرونده فلسطین شدیدا به نفع فلسطین و به ضرر رژیم اسرائیل و حامیان آن است. من مایلم از طریق برنامه شما به آمریکا بگویم که تا دیر نشده مسیر خود را از این جنایات و نسل کشی جدا کند و باخت نتانیاهو و جنایات او را بیش از این به پای خود ننویسد. بخشی از آن چه در هفتم اکتبر گذشت، نتیجه تندروی های دولت افراطی و شخص نتانیاهو است. آن ها خود باید تاوان این رفتار را بدهند. اگر آمریکا مایل است تاوان رفتار نتانیاهو را بدهند، این انتخابی است که باید پیامدهای آن را هم بپذیرند. من بار دیگر تأکید می کنم آتش بس کنونی یک فرصت سیاسی برای دوری منطقه از جنگ را فراهم کرده است و آمریکا باید بین استمرار این وضعیت و دوری منطقه از جنگ و یا ادامه یک وضعیت بدتر در منطقه دست به انتخاب بزند. اگر آمریکا طبق پیام هایی که به ایران داده، به دنبال گسترش دامنه جنگ نیست، باید گزینه نخست را انتخاب کند، در غیر این صورت چنانچه مسیر حمایت بی چون و چرا از ادامه نسل کشی اسرائیل را انتخاب کند، باید تبعات سخت آن را هم متحمل شود.