شناسهٔ خبر: 60850922 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: ایلنا | لینک خبر

مدیرعامل سازمان خدمات شهرداری تهران عنوان کرد:

نگهداری و درمان افراد آسیب دیده «منع پذیرش شده» در مراکز شهرداری تهران

‍ مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت های اجتماعی گفت: شهرداری تهران تمامی افراد منع پذیرشی اعم از زخم باز، بیماران اعصاب و روان، معلولان، افراد بالای ۶۵ سال یا کمتر از ۱۸ سال، مبتلایان به بیماری های ایدز، هپاتیت و غیره را در مراکز خود پذیرفته و در حال نگهداری و درمان آن هاست.

صاحب‌خبر -

به گزارش ایلنا، احمد احمدی صدر در این باره عنوان کرد: از ابتدای دوره جدید مدیریت شهری با حجم بالایی از معتادین متجاهر در سطح شهر تهران مواجه بودیم که به اذعان دستگاه‌های مسئول و متولی، نسبت به پنج سال گذشته رشد بیش از ۲۰۰ درصد داشته‌اند که تنها راه برون رفت از این معضل، ورود جدی و جهادی برای انجام کارهای بر زمین مانده از قبل بود.

وی با طرح این سوال که چرا معتادین متجاهر از قبل جمع‌آوری نشده اند؟ تصریح کرد: پاسخ مدیران قبلی به این سوال این بود که ظرفیت کافی برای پذیرش معتادان نداریم. به همین دلیل ۱۴ دستگاه متولی مکلف شدند که ۹هزار ظرفیت جدید مورد نیاز را ایجاد کنند که شهرداری تهران به منظور کمک هرچه بیشتر و باز شدن گره‌ها، مسئولیت ایجاد بیش از ۵۰درصد ظرفیت مورد نیاز پایتخت را برعهده گرفت.

احمدی صدر با تأکید بر اینکه شهرداری تهران تاکنون بیش از ۵ هزار ظرفیت برای ساماندهی آسیب دیدگان اجتماعی پایتخت فراهم کرده است، بیان کرد: قرار است سایر نهادهای متولی این حوزه نیز سهم کمتر از ۵۰درصد دیگر را تأمین کنند.

مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت های اجتماعی شهرداری تهران با یادآوری اینکه نگاه شهرداری تهران به مسئله ساماندهی معتادان نسبت به سایر نگاه‌ها تفاوت جدی دارد، گفت: ما معتقدیم این عزیزان با وجود آنکه با وضعیت بد جسمانی، روحی و روانی درگیرند، اما همچون اعضای خانواده ما هستند. در واقع پدران، مادران و فرزندان این سرزمین هستند. پس همه در قبال آنها مسئولیت داریم.

بر اساس گزارش روابط عمومی سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران، احمدی صدر خاطر نشان کرد: باید همگی برای حل مشکلات این قشر تلاش کنیم و این موضوع مهم مورد غفلت قرار نگیرد. به همین منظور نیز سخت ترین قسمت و حلقه مفقوده‌ ماجرای معتادان متجاهر را با جان و دل پذیرفته ایم. زیرا افتخار ما این است که این وظیفه خطیر را یک نوع جهاد بدانیم و تمام و کمال پای آن بایستیم.

نظر شما