به گزارش خبرنگار ایلنا، در متن این بیانیه آمده است: انجمن بازیگران خانه تئاتر به کشاندن تئاتر به میدان کاسبی و گیشه پروری معترض است.

«بنام حضرت دوست»

 دانه دانه جمع کردی ای فسوس                    رهزنت اخر سر خرمن ربود

  سقوط بی رحمانه ی ارزش های والای هنری و به تَبعِ آن یغمای ساحت بلند مرتبه‌ی انسان، وقتی به عمل درمی‌آید که، کار را به کسانی وانهی که نه شناختی از کار دارند و نه رحمی به ارجمندی فرهنگ ملّی، با هدف کاسبی به میدان آمده‌اند و  پادافره کارشان، به خون کشیدن ارزش‌ها و بار سنگین معناهاست. بلائی که با تاسف بر سر تئاتر و اخیراً بر سرمراکز نمایش فاخر تئاتر آمده است تئاتر ما را بیمار کرده‌اند و نمیدانند که این امانتی گرامی از هنرمندانی است، که جان در راه پاکیزه نگاه داشتنش گذاشته‌اند. انجمن بازیگران خانه تئاتر ، تاسف ژرفشی خود را نسبت به دوستان بازیگری که با همه‌ی ارجمندی تن به حضور در چنان  پروژه‌ای داده‌اند را اعلام می‌کند.

انجمن بازیگران خانه تئاتر مصراً به کشاندن تئاتر به میدان کاسبی و گیشه پروری معترض است و از وزارت محترم ارشاد و معاون محترم ایشان پاسخ این پرسش را میطلبد، که اگر بهای دیدار از یک تئاتر، یکصد هزار تومان باشد،  پاسخ به بازیگران آثار فاخرِ زنده یاد رادی چند هزار تومان میشود. معاونت محترم و بستگان ایشان، ظاهرا کنسرت خوانندگان جوان نورس را با نمایش ملی اشتباه میکنند.

پرسش ما برای مدیریت این سالن و عدم وجود شورای هنری انتخاب آثار برای چنین سالنهائی است که از چه رو نمایندگان صنوفِ نمایش در این هیئت غایبند و مدیریت کاسبکار این سالن و مشابه چرا به امور تجارت نمی‌پردازند. مدیران ارجمند لطف کنند و نگاهی به دهه‌ی شصت این سالن و آثار نمایشی آن زمان مثل «ننه خضیره» و هنرمندانی که از جان مایه گذاشتند تا این محل گشوده گردد و شمعی در آن بسوزد بفرمایند.

پیشنهاد میکنیم شورای 5 نفره مرکب از نمایندگان خانه تئاتر و خانه موسیقی انتخاب آثار در تالار وحدت را به عهده گیرند.

غم‌انگیز است که جایگاه بیضایی‌ها و سمندریان‌ها و رفیعی‌ها و خسروی‌ها  اکنون به چنین سرانجامی رسیده‌اند. دولت محترم اقای روحانی تمهیدی بیاندیشد که مکان‌های تاریخی و ارجمند تبدیل به کنام‌های تجار وامانده از حرفه‌ی خویش نشوند و عنایتی بفرمایید که ادبیات نمایشی یک ملت بازیچه‌ی جیب و گیشه و فردای بی‌سر انجام هنر این ملک نگردد. اینگونه «شو»ها  می‌توانند در سالن‌هایی مهجور و ناآشنا نمایش داده شوند نه سالن‌های حرفه‌ای موسیقی و تئاتر با سبقه‌ای با شکوه.

هنرمندان ما برای آنکه تالار وحدت، تالار وحدت شود جانها از دست داده‌اند و اگر به شناسنامه این مکان اندیشه گردد، آنگاه وزن مخصوص این مکان و بازدهی کارهایی که در آن شده است را در خواهند یافت. هم بترسید و هم میترسیم که ویرانه‌ای بر جای بگذارید که وجه المثال آن تالار شرقی کنار تالار وحدت است. چه برسد به جامعه‌ی باربد و تئاتر دهقان و «تکیه دولت» و پارکینگ تئاترشهر. ما  بیانیه‌ی انجمن کارگردانان خانه تئاتر را میستایم.