پس از پخش هشت اپیزود و همراهی دو ماه با فصل سوم سریال «مندلورین»، در نتیجه این سریال با نمایش اپیزود آخر تحت عنوان «بازگشت» به پایان خود رسید. پایانی که شاید شکل و شمایل آن حماسی بود، اما آیا این پایان به ظاهر حماسی و اکشن به اندازه کافی برای برآورده کردن انتظارات ما از این سریال و آینده آن خوب بود یا خیر؟! برای یافتن پاسخ با نقد سریال The Mandalorian و قسمت آخر آن همراه ویجیاتو باشید.

داستان قسمت پایانی سریال در ادامه ماجراهای اپیزود قبل دنبال می‌شود؛ در حالی که دین جارین (پدرو پاسکال) دستگیر شده، بوکاتان (کیتی ساکهوف) سعی می‌کند با مندلوریایی‌های باقی مانده از پایگاه فرار کند. ماندو نیز با کمی کمک گروگو موفق می‌شود از اسارت فرار کند. در ادامه دین تصمیم می‌گیرد با ماف گیدیون (جانکارلو اسپوزیتو) روبرو شود تا آنها بتوانند از فرار او دست بردارند. در سمت دیگر بوکاتان بقیه را به حمله‌ای تمام عیار به سمت سربازان پیشرفته گیدیون هدایت می‌کند. در نتیجه نیز فصلی نه چندان دلچسب به شکلی قابل پیش‌بینی و ساده بدون کمی چالش و تعلیق به پایان می‌رسد.

از ابتدای بررسی فصل سوم سریال «The Mandalorian» به این نکته اشاره کرده بودم که سریال دچار یک نقص یا نوسان بزرگ در شیوه قصه‌گویی یا پیشبرد روایت کلی داستان است. متاسفانه این شتاب و نوسان با همان قدرت و شدت اپیزود پایانی را نیز در خود جای داد و این مشکلات نیز با پایان فصل کماکان به قوت خود باقی ماند. این اپیزود پایانی از منظر شکل و شمایل تولید یک نبرد جت پک عالی را به ما می‌دهد که به خوبی در یک سکانس اکشن جذاب قاب شده است که برای مدتی در مورد تولید آن صحبت خواهد شد.

تنها نکته مثبت فصل سوم و حتی اپیزود پایانی، نسبت بالایی از صحنه‌های اکشن است. بدبختانه این نکته مثبت برآمده از همان مارولی سازی جنگ‌ستارگان است که هرچند کمر داستان سریال را شکسته است، اما این نکته مثبت از رابطه بین «جنگ ستارگان» و «جهان منبسط شده مارول» به‌ویژه در صحنه‌هایی که نبرد بین ماندالوریایی‌های مجهز به جت‌پک‌هایشان با نیرو‌های ماف گیدیون را نشان می‌دهد، که اکنون قادر به پرواز هستند، آشکار می‌شود. آدم احساس می‌کند چندین بار به یاد «مرد آهنی» و امثال اینها می‌افتد. با این حال، یک احساس تا حدودی مبهم در پایان قسمت باقی می ماند. احساس اینکه چیزی کم است!

این اپیزود به عنوان یک پایان، مسائل روایی جدی را که کل فصل ما را تا اندازه‌ای درگیر خود کرده بود، بدون هیچ بالا و پایینی آشکار می‌کند. این حرف یعنی اگرچه قسمت آخر پایان نسبتاً خوشی برای ماندو و گروگو به ما می‌دهد، اما درگیری‌های شخصیتی بین خیر و شر داستان به سرعت و بدون کشمکش زیاد برای همه بازیکنان کلیدی درگیر حل می‌شود. برخی از تصمیمات گیج کننده، مانند تغییر مالکیت دارک‌سابر کمک زیادی به کل داستان نمی‌کند. یا برخی از سوالات اضافی در طول فصل مطرح شد، مانند امکان جاسوسی در صفوف مندلور‌ها، اما به هیچ وجه مورد توجه قرار نگرفت.

حتی در جبهه شرور داستان ماف گیدیون فقط در دو قسمت پایانی در تکراری ترین و بدفرم‌ترین شکل ممکن ظاهر می‌شود و به سرعت در همین قسمت پایانی کشته می‌شود. از بد ماجرا در تمام فصل سوم به جز او، قهرمانان داستان با هیچ آنتاگونیست یا تهدید اصلی دیگری روبرو نیستند. حتی درگیری داخلی بین مندلورین‌ها به شیوه‌ای کم رنگ و در ساده‌ترین شکل حل شد و جارین به معنای واقعی کلمه دارک‌سابر را به پوچ‌ترین شکل ممکن به بوکاتان سپرد. این نکات ریز و درشت در هسته داستانی و شخصیتی سریال به طور کل قابل چشم پوشی نیست.

اما شاید بپرسید چرا باوجود این که سریال ساختار سرگرم‌کننده‌ای دارد (که در این فصل سرگرمی نیز به درستی وجود نداشت) ایرادات آن قابل چشم پوشی نیست؟! دلیل روشن آن این است: از آنجایی که از فصل گذشته چیزی نزدیک دو سال گذشته، کم ترین انتظار وجود یک یا چند خط داستانی مناسب بود. اما اکنون سرعت ناهموار، فیلمنامه متزلزل و عدم چیدمان و پرداخت خوب، نشان از تفاوت‌های خلاقانه در پشت صحنه بین مجریان برنامه و تهیه کنندگان دارد که منجر به این نتایج متفاوت و ضعیف می‌شود. با وجود یک پایان سرگرم‌کننده، این نوید خوبی برای این فرنچایز نیست.

به نظر من سوال واقعی این است: آیا ماف گیدیون واقعا مرده است؟ چون شخصیت‌هایی که در این جهان کشته یا ناپدید می‌شوند، تمایل به بازگشت به جنگ ستارگان دارند! بنابراین، خیلی خوشحالم که در مورد این سریال شفاف هستم. دوستان ظاهر فصل سوم زیباست اما درون آن توخالی! محتوایی که به عنوان خوراک داستانی به مخاطب داده می‌شود نه جالب است و نه درگیرکننده! این یعنی فرمول داستانی جان فاورو در این لحظه به پایان رسیده و دیگر نکته جذابی وجود ندارد. و باید توجه داشت این اتفاق خیلی بد است وقتی به پتانسیل سریال فکر می‌کنید.

البته بازهم می‌گویم اینطور نیست که اپیزود پایانی فصل سوم کاملاً بد باشد، اما این قسمت با اختلاف خسته‌کننده‌ترین نسخه از هر پایانی است که می‌توانستیم از این جهان داستانی داشته باشیم. هیچ جاه‌طلبی برای این داستان سرایی وجود ندارد، در عوض شما به عنوان یک مخاطب احساس می‌کنید که سازندگان با تنظیم مجدد سریال آماده می‌شوند گروگو و پدر جدیدش ماندو را بار دیگر به چند ماجراجویی بفرستند. ایراد این است که ما این ماجراجویی را در همین فصل می‌خواستیم، نه در آینده!

با وجود این که دوست ندارم به این واقعیت اشاره کنم، اما فصل سوم نه تنها ضعیف‌ترین فصل سریال بود بلکه باید محتوای آن را یک شکست برای جهان جنگ ستارگان و یک هشدار یا خطر جدی به این کهکشان خیلی خیلی دور دانست. اگر سازندگان و ایده‌پردازان حاضر در پشت صحنه حرف جدیدی برای گفتن ندارند، باید با سکوت و کار نکردن به گذشته قابل احترام این فرنچایز محبوب ادای دین کنند. چرا که ادامه دادن این مسیر جز نابودی کامل این جهان فضایی چیز دیگری به آن‌ها نخواهد داد. اما اگر فصل دیگری در کار باشد که همه می‌دانیم چنین هست، آنها باید به شدت به داستانی که می‌خواهند بگویند فکر کنند.

در پایان باید گفت: یک پایان بد برای یک فصل بد؛ به ظاهر سرگرم‌کننده اما فراموش شدنی تقریبا شعار این فصل بود که مایه شرمساری است. ما از اپیزود اول منتظر اتفاقی بودیم و واقعاً هیچ چیز خاصی وجود نداشت. چه چیزی ناامید‌کننده‌تر از این ماجرا وجود دارد که همراهی ماندو و بیبی یودا نیز کسل‌کننده شود؟! نظر شما در مورد وقایع پایان فصل سوم The Mandalorian چیست؟!