اختصاصی جوان آنلاین - برای بسیاری از ما شنیدن نام کیومرث پوراحمد، «قصه‌های مجید» را به یادمان می‌آورد. پسرک شر و شیطان اصفهانی که از قالب داستان‌های هوشنگ مرادی کرمانی بیرون آمد و در مقابل دوربین پوراحمد جان گرفت. سریالی که در زمان پخش بیننده زیادی داشت و به خاطره جمعی بسیاری از مردم تبدیل شد.
پوراحمد عقیده داشت «قصه‌های مجید» قصه تک تک ماست و به همین خاطر مردم تا این حد با اثر ارتباط برقرار کردند. اگر پوراحمد تصمیم به ساخت سریالی از کتاب مرادی کرمانی نمی‌گرفت، «قصه‌های مجید» هیچ وقت انقدر بین عموم مردم شناخته نمی‌شد. او مجید و شیطنت‌هایش را به همه معرفی کرد و مردم با یکی از شیرین‌ترین شخصیت‌های تلویزیونی سیما آشنا شدند.
کارگردان نجف‌آبادی سینما، در کنار «قصه‌های مجید» چند اثر درخشان دیگر دارد که امروز به فیلم‌های خاطره‌انگیزی تبدیل شده‌اند. «خواهران غریب» فیلمِ خوب دیگری از پوراحمد است که با بازی ماندگار خسرو شکیبایی و خواندن ترانه «مادر من، مادر من، تو یاری و یاور من» ذر خاطره جمعی همه ما نقش بست.
«خواهران غریب» برای مخاطب امروز شاید فیلم جذابی به نظر نیاید، ولی در آن زمان یعنی در میانه‌های دهه هفتاد، آن حال و هوای احساسی فیلم خیلی به دل نشست و هر چه زمان گذش، برای مخاطبان آن زمان بیشتر حالتی به یاد ماندنی گرفت.
پوراحمد پس از «خواهران غریب» خیلی سریع به تلویزیون برگشت و مجموعه «سرنخ» را برای شبکه یک خلق کرد. یک سریال پلیسی و کارآگاهی که جای خالی‌اش در میان سریال‌های تلویزیون احساس می‌شد و پوراحمد توانست با فیلمنامه و کارگردانی خوبش این جای خالی را پر کند. بسیاری از بینندگان تلویزیون در سال ۱۳۷۵ به خوبی «سرنخ» و ماجرا‌های بازپرس اصفهانی‌اش را به یاد می‌آورند و با آن خاطره دارند.
سال‌های درخشانِ کاریِ پوراحمد به همان سال‌های میانی و پایانی دهه هفتاد برمی‌گردد. وقتی او پس از وقفه‌ای چند ساله، پس از سریال «سرنخ»، «شب یلدا» که حدیث نفسی از زندگی خودش بود را ساخت. «شب یلدا» خیلی زود به فیلم محبوب تماشاگران تبدیل شد و پس از گذشت سال‌ها به فیلم کالت سینمادوستان بدل گشت.
پوراحمد در همان سال‌های خوب کار کردن و خاطره‌سازی، «اتوبوس شب» را در سال ۱۳۸۵ کارگردانی کرد. پوراحمد، «اتوبوس شب» را از روی داستان‌های «شهر جنگی» حبیب احمدزاده ساخت تا یکی از فیلم‌های درخشانِ سینمای دفاع مقدس ساخته شود.
پوراحمد امروز دیگر در میان ما نیست، ولی خاطرات فیلم و سریال‌هایش برایمان زنده است. اگرچه فیلم‌های واپسین خالق «قصه‌های مجید» دیگر آن قدرت خاطره‌سازی را نداشت، ولی همان چند اثری که پوراحمد مقابل دوربین برد، جایگاهی قابل اعتنا به او در سینما و تلویزیون می‌بخشد.