جمال‌الدین‌‌ ابو‌‌محمد‌‌ الیاس‌‌ بنیوسف‌‌ بنزکی‌‌ بنموید، متخلص به نظامی و مشهور به حکیم نظامی در قرن ششم هجری قمری در گنجه، آذربایجان کنونی به دنیا آمد؛ این شاعر، داستان‌سرا و پارسی‌گوی ایرانی و هم دوره با سلجوقیان به عنوان پیشوا و سرآمد داستان‌سرایی در ادب پارسی شناخته شده است.

به مناسبت سالروز بزرگداشت وی در روز ۲۱ اسفند، وجیهه علی‌بابایی دبیر ادبیات فارسی مدارس آموزش و پرورش ملارد در گفت‌‌وگو‌‌ با پانا بیان کرد: «نظامی را در کنار حافظ شیرازی، سعدی و فردوسی یکی از چهار ستون ادب فارسی می‌دانند، شاعری قصه‌پرداز که آثار مهمی را در حوزه ادبیات تعلیمی پدید آورده است.»

وی افزود: «اگر چه پیش از نظامی نیز داستان‌سرایی در زبان فارسی وجود داشت، اما تنها شاعری که توانست تا پایان قرن ششم شعر تمثیلی را در زبان فارسی به اوج تکامل برساند، نظامی است. او در انتخاب کلمات مناسب و ایجاد ترکیبات نو و خاص و اختراع معانی و در توصیف بی‌مانند است.»

علی‌بابایی در‌‌ رابطه‌‌ با‌‌ آثار‌‌ مهم‌‌ نظامی‌ گنجوی‌‌ گفت‌‌: «نظامی گنجوی در جوانی به تحصیل علوم اسلامی و فرهنگ و ادب، قصص و تاریخ همت گماشت، داستان‌پردازی در منظومه‌های او به اوج رسید. از مهم‌ترین‌‌ آثار نظامی می‌توان‌‌ به‌‌ مخزن‌الاسرار، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، هفت پیکر و اسکندرنامه اشاره کرد.»

این‌‌ دبیر‌‌ ادبیات‌‌ افزود: «توجه نظامی به اخلاق یکی از ویژگی‌های ممتاز او است، نظامی پیام‌آور همزیستی است و اشعار او دعوت به گشاده‌رویی و تواضع و تقوا و دادگری است. نظامی شاعر بزم و داستان است و در واقع شاعر فرهنگ است و از ظرفیت ادبیات بزمی و داستانی برای تربیت بهره برده است.»

وی تصریح کرد: «اشعار نظامی به فارسی است، اما محتوا و درون‌مایه اشعار او از فرهنگ‌های مختلف برگرفته شده است، نظامی پند ارسطو و افلاطون را آورده و اسکندر را مدح گفته و داستان لیلی و مجنون را به فارسی سروده و تعابیر و اصطلاحات ترکی را به فارسی در آورده و در این میان توانسته داستان‌ها و معانی مختلف را از فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف گرد هم آورده و چنین اقتداری را بسراید.»

خبرنگار: فاطمه نعمتی