به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نانوذرات به طور موثری سطح اسید اوریک را در مدل‌های حیوانی کاهش می‌دهند، که این نتایج نشان می‌دهد که ممکن است نانوذرات یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به آرتریت نقرس باشند.

در مقاله‌ای که محققان در نشریه BMC Musculoskeletal Disorders منتشر کردند، نوشتند: «در سال‌های اخیر، نانوذرات در تومور سلول اپیتلیوئید محیطی بدخیم، فیبروز کبدی، بیماری‌های التهابی روده، اسپوندیلیت آنکیلوزان و سایر بیماری‌های التهابی اعمال شده است. آرتریت نقرس به‌عنوان یک آرتریت التهابی ممکن است توسط نانوذرات کاهش یابد. در مقایسه با آلوپورینول، نانوذرات می‌توانند زیست سازگاری و فراهمی زیستی ماده را بهبود بخشند و سمیت و عوارض جانبی مواد را کاهش دهند.»

تحقیقات اخیر نشان داده است که نانوذرات اکسید روی (ZNO-NPS) می‌توانند باعث ایجاد اسید اوریک اسید و Puerariae Lobatae Radix شوند و در نتیجه می‌توانند سطح اسید‌های اوریک را کاهش دهند. این تجزیه و تحلیل‌ها، همه بین سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ منتشر شده است.

نانوذرات به طور موثری سطح اسید اوریک را کاهش می‌دهند. با این حال، آن‌ها از درمان با آلوپورینول مؤثرتر نبودند. بیشتر تحقیقات شامل میزان تورم مفاصل و تغییرات در درجه در مقایسه با گروه مدل در ۱۳ کارآزمایی در ۵ مطالعه هستند. پنج نانوذره یعنی، aurantii fructus immaturus carbonisata- مشتق شده از نقاط کربن [afic-cds]، نانوذرات اکسید مس cuo-nps]]، nano ginsenoside rb ۱ [nano-gsrb ۱]، plr-cds و interleukin-ra، نشان داده شد که قطر مچ پا را به میزان قابل توجهی کاهش داده و تورم مچ پا را تسکین می‌دهند.

آزمایشات بیوشیمیایی خون کاهش قابل توجهی در اوره خون، غلظت اسید اوریک و کراتینین گزارش کرده است. کاهش در کلسترول (TC)، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)، تری گلیسیرید (TG) و بیلی روبین کل مشاهده شد. نانوذرات نسبت به آلوپورینول ایمن‌تر بودند و به عملکرد کلیه، عملکرد کبد و مشخصات لیپید‌ها در مدل‌های حیوانی آسیب نمی‌رسانند.

محققان نتیجه گرفتند: «این بررسی سیستماتیک و متاآنالیز نشان داد که نانوذرات می‌توانند به طور موثری سطح اسید اوریک را در مدل‌های حیوانی مبتلا به نقرس کاهش دهند. نانوذرات ممکن است به دلیل ایمنی و اثربخشی، به دارو‌های مؤثر در درمان آرتریت نقرس تبدیل شوند.»