اینکه یک فیلم در داخل ایران ساخته شود، اما مجوز نمایش آن برای خارج از ایران صادر شود موضوع عجیبی است، اما مجوزی که سازمان سینمایی به فیلم قاتل و وحشی برای نمایش خارج از مرز‌های ایران ارائه داده، احتمالاً فصل نویی! در تاریخ سینمای ایران باشد.
ارائه مجوز به فیلم قاتل و وحشی آخرین ساخته حمید نعمت‌الله که دو سالی در محاق توقیف بود یک نکته عجیب دیگر هم دارد و آن اینکه روح‌االله سهرابی، مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی درباره این مجوز توضیح داده که توقیف این فیلم برای شهروندان داخل ایران نه به دلیل حساسیت این سازمان روی صحنه‌های خشن و ملتهب بلکه صرفاً به دلیل مو‌های تراشیده بازیگر زن اصلی این فیلم انجام شده است! به گفته سهرابی «اگرچه مضمون فیلم دارای فضایی ملتهب و خشن بوده و مخاطب خاصی را جلب خواهد کرد، اما وحشت و خشونت حاکم بر فیلم، علت عدم نمایش این اثر نبوده و تنها تصاویر بازیگر زن با موی تراشیده این امکان را از اثر سلب کرده است.»
سازمان سینمایی با این تصمیم در واقع نوعی پالس جدید و البته غلط به فیلمسازان مخابره می‌کند با این مضمون که می‌توانند زین پس فیلم‌هایی بسازند که مخاطب آن نه ایرانیان داخل کشور بلکه غیرایرانی‌ها باشند، یعنی شهروند ایرانی حق تماشای برخی فیلم‌های ایرانی را نخواهد داشت، اما خارج از ایران منعی برای تماشای همان فیلم‌ها وجود نخواهد داشت. این درحالی است که اساساً ماجرای موی تراشیده زنان از دهه ۶۰ تا همین چند سال پیش در سینمای ایران مرسوم بوده است؛ موضوعی که خود سهرابی نیز به آن اشاره می‌کند و با اشاره به مسبوق به سابقه بودن حضور زن با موی تراشیده در تعدادی از آثار سینمایی همچون «سرب»، «زندان زنان» و «شیفتگی» می‌گوید: «با وجود اینکه در گذشته چنین اتفاقی در برخی آثار رخ داده است، اما به دلیل حساسیت‌های مختلف، تاکنون از نمایش این فیلم جلوگیری شده بود، با این وجود شورای پروانه نمایش سینمایی صرفاً با اکران بین‌الملل «قاتل و وحشی» موافقت کرد و از این پس تهیه‌کننده اثر مجاز به نمایش این فیلم در خارج از کشور خواهد بود!»
به نظر می‌رسد مجوز سازمان سینمایی به فیلم قاتل و وحشی برای نمایش در خارج ایران به نوعی القای استاندارد دوگانه از سوی مدیران سینمایی در قبال تولیدات سینمایی دامن می‌زند. فیلم اگر ایرانی است و مجوز تولید و پخش دارد باید برای همه ایرانیان چه در داخل و چه در خارج ایران باشد و تقسیم مجوز به تفکیک مرز‌های کشور سیاستی است که اگر تبدیل به یک روند شود می‌تواند آسیب‌های خاص خود را در پی داشته باشد.