1- عبدالملکی پیش از این یعنی وقتی که به این سمت گمارده نشده بود طی توئیتی که هیچ وقت تکذیب نشد خواستار برچیده شدن مناطق آزاد شده بود. حال چگونه مخالف مناطق آزاد، دبیر مناطق آزاد شده است؟
2-عبدالملکی اخراجی دولت رئیسی است ولی مجدد به کار برمی‌گردد. آن هم در پستی حساس و مهم! پشت پرده چیست؟
3-اگر پشت پرده‌ای در کار نباشد در ظاهر نیز این اشکال وارد است که وزیر بی‌کارنامه چرا باید مجددا پست بگیرد؟ اگر ایمان و اعتقاد به او وجود دارد می‌بایست در وزارتخانه رفاه می‌ماند و به خدمات مشعشع خود ادامه می‌داد!
4- عبدالملکی حضورش در دولت مثل محسن رضایی و امثال او سراسر دردسر است. عبدالملکی از جمله شخصیت‌های پرمتناقض است که هیچ وقت نیز تلاشی برای رفع این تناقضات نکرده است. فی المثل هنوز سخنان او در مورد ساخت لامبورگینی و یا ایجاد شغل با یک میلیون تومان سر زبان‌ها و مایه انبساط خاطر مجازستان است ولی با این وجود تکاپویی برای اصلاح این گفته‌ها رخ نداده است.
5-سکوت رئیس جمهور در مورد این انتصاب‌ها و امثال آن زجرآور است. هر چند جامعه از این ابهامات عبور کرده و دیگر این موضوعات محلی از اعراب ندارد اما این مدل رفتار حداقل خوشایند کسانی که پیگیری می‌کنند، نیست.
6-عبدالملکی وقتی استعفا نامه خود را نوشت تاکید کرد که جهت هماهنگی کنار می‌رود. سوال اینجاست الان با حضور در مناطق آزاد اعضای دولت به اوج هماهنگی می‌رسند؟!
7-چه بسا بخشی از ناهماهنگی‌های مورد گلایه عبدالملکی زمانی که وزیر بود برمی‌گشت به اصطکاکی که با وزارت اقتصاد داشت. حالا وزیر اقتصاد، او را برای این پست به رئیس جمهور پیشنهاد داده و وی نیز حکمی برای عبدالملکی صادر کرده است! عجیب است.
شواهد و قرائن یک نکته را به ما گوشزد می‌کند: دوستان باید همه بر سر سفره حاضر شوند. آقایان و خانم‌ها کمی جمع‌تر نشستند تا وزیر سابق نیز جا شود!
سید علیرضاکریمی
سردبیر