معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در خصوص تفاوت آبله مرغان با آبله میمونی گفت: بیماری آبله میمونی ناشی از ویروس‌های پاکسویرید است در حالی که منشاء آبله مرغان از ویروس‌های تبخال است و از نظر اپیدمیولوژی نیز آبله مرغان سریع انتشار می‌یابد و به شدت واگیردار است به گونه‌ای که بیش از ۸۵ درصد موارد تماس، در صورت ایمن نبودن به آن مبتلا می‌شوند.

 سید محمد علوی می گوید: سرعت انتقال آبله میمونی کمتر است و بیشتر از طریق تماس نزدیک پوستی منتقل می‌شود. افراد بدون علامت و افرادی که در دوره کمون بیماری هستند نیز بیماری آبله میمونی را به دیگران منتقل نمی‌کنند.

به گفته او باید توجه شود که بیماری آبله میمونی به صورت دو مرحله‌ای ظاهر می‌شود؛ در مرحله نخست علائمی مانند سرماخوردگی یا آنفلوآنزا از جمله تب، عضله درد، خستگی، سردرد و کوفتگی بروز پیدا می‌کنند؛ علامت ویژه ابتلا به آبله میمونی در این مرحله، بزرگ شدن غدد لنفاوی است که این علامت در مبتلایان به آبله مرغان بروز پیدا نمی‌کند.