کلمه عاشورا به معنی روز دهم است و واقعه عاشورا روز دهم ماه محرم سال ۶۱ هجری قمری، برابر بیست و یکم مهرماه سال ۵۹ خورشیدی اتفاق افتاد.

یزید پس از مرگ پدرش معاویه به حکومت رسیده بود. او نامه‌ای به حاکم مدینه نوشت و دستور داد که از حسین برای یزید بیعت بگیرد و اگر حاضر نشد او را به قتل برساند. حسین پسر علی موافق راه و روش حکومت هم‌عصر خود نبود؛ بنابراین حاضر به بیعت کردن با یزید نشد و با خانواده خود برای حج از مدینه به مکه رفت. در این هنگام عده‌ای از مردم کوفه که از مرگ معاویه با خبر شده بودند نامه‌هایی برای امام حسین نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیاید.

امام حسین نیز که مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاده بود، خود مراسم حج تمتع را به عمره تبدیل کرد و به طرف کوفه حرکت نمود. ابتدا شماری از مردم کوفه با مسلم بن عقیل همراه شدند؛ اما با ورود عبیدالله بن زیاد که از طرف یزید به حکومت کوفه گمارده شده بود و خبر آورده بود که حسین مراسم حج را نیمه کاره گذاشته و قاضی شریح فتوای قتل او را داده‌است و مردم کوفه را تهدید کرده بود مسلم را ترک کنند تا بلکه حسین را از ترک حج و آمدن به کوفه منصرف کرده و مانع بیعت مردم کوفه با وی شوند، مردم کوفه بیعت خود را از حسین پسر علی پس گرفتند و به مخالفت با ایشان روی آوردند.

امام حسین (ع) و خانواده‌شان همراه با یارانشان از مکه راهی کوفه شده بودند، اما افراد یزید در منطقه‌ای به نام دشت کربلا راه را بر امام بستند و همچنین بین آن‌ها و رود فرات فاصله انداختند تا امام و همراهان او نتوانند به آب دسترسی داشته باشند.

افراد یزید دستور داشتند که از امام حسین (ع) بیعت بگیرند و امام را مجبور کنند تا حکومت یزید را قبول کند، یا او را به شهادت برسانند.

امام حسین که می‌دانست یزید فردی فاسد و ستمگر است و شایستگی حکومت بر مسلمانان را ندارد و اگر حاکم باشد به مردم ظلم می‌کند حاضر نشد حکومت او را بپذیرد و حادثه کربلا و شهادت ایشان و یارانش اتفاق افتاد.

امام حسین (ع) قبل از شروع جنگ بارها به همراهانش گفت که اگر با من بمانید شهید خواهید شد و به همین خاطر تعداد زیادی از افرادی که به خاطر به دست آوردن پول در جنگ با امام آمده بودند او را تنها گذاشتند و افراد کمی همراه امام برای روز جنگ ماند.

کسانی که همراه امام ماندند همگی عاشق امام حسین (ع) و خداوند بودند و از شهید شدن در این راه نمی‌ترسیدند.

در روز عاشورا افراد ستمگر یزید حتی به بچه‌های کوچک امام حسین (ع) هم رحم نکردند و کودک ۶ ماهه امام حسین (ع) را که علی اصغر نام داشت و تشنه بود، به شهادت رساندند.

عاقبت جنگ بین امام و یارانش و افراد یزید اتفاق افتاد و امام و اکثر یاران شجاع و دلیرش که چندین روز بود آب نخورده بودند با لب‌های تشنه به شهادت رسیدند.

پس از تمام شدن جنگ و شهادت امام و همه یارانش، سپاهیان یزید که می‌دیدند کسی نیست دیگر از زن‌ها و بچه‌ها دفاع کند، وحشیانه به خیمه‌ها حمله کردند. آن‌ها در بیابان بچه‌ها را دنبال می‌کردند تا گوشواره‌هایشان را از گوش‌شان در آورند. بچه‌ها که می‌دیدند راه فراری نیست به حضرت زینب (س) پناه می‌بردند و او با شجاعت جلوی افراد ظالم یزید می‌ایستاد و سعی می‌کرد تا از بچه‌ها دفاع کند و آن‌ها را آرام کند تا زیاد نترسند.

در پایان روز عاشورا سپاهیان یزید زن‌ها و بچه‌ها را به اسارت گرفتند و ابتدا به کوفه و بعد به شام که محل حکومت یزید بود بردند.

امام حسین و یارانش در روز عاشورا از خودشان شجاعت نشان دادند و حضرت زینب بعد از آن با صبر و صلابت در مقابل دشمنان خدا ایستاد و پیام عاشورا را منتقل کرد تا ما امروز اسلام واقعی داشته باشیم.

معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی مازندران فرارسیدن عاسورای حسینی را به حضرت ولی عصر (عج) و عموم شیعیان جهان، به‌ویژه خانواده بزرگ دانشگاه تسلیت و تعزیت عرض می‌نماید.

گردآورنده: مهسا نظری

گرافیست: علیرضا قاسمی