باید این چنین رفتار کرد و گفت که حرفهایت را میشنوم،متوجه هستم که عصبانی هستید، فکر نکن متوجه نمیشوم و برای کنترل و عصبانیت جامعه باید از صدای آرام و ملایم استفاده کرد این کار باعث آرامش افراد دیگر جامعه خواهد شد آدمها وقتی احساس میکنند مخاطب به حرفشان گوش نمیدهد عصبانی میشوند.باید با استفاده از کلمات مثبت به یکدیگر انرژی دهیم. باور نداشتن به خود بزرگترین مانع پیشرفت جوامع انسانی بوده و خواهد بود.ملتها را اول با دزدیدن خاطراتشان نابود میکنند بعد کتابها و دانش و تاریخ شان را نابود میکنند. همیشه جسم انسان بیمار نیست گاهی اوقات روح انسان هم بیمار میشود. به تقدیر خداوند اعتراض نکنیم انسان باید بداند و بخواند. انسان غیر از خداوند به هیچکس نیاز ندارد برای ما کافی است و مایع آرامش روح ماست باید جاده زندگی خودمان را طی کنیم یا آن را بسازیم یا تغییرش بدهیم چون دوره آدمی زمانی تمام میشود که دانش پیرشود یا قبل از مرگ انسانیت و شرفش بمیرد. مبادا زندگی را دست نخورده بگذارید دلمان میخواست زمان همانجا باشد در سی،چهار و پنجاه سالگی روز هایمان زیباتر و اندیشه هایمان جاگیرتر از همیشه بود.باید از گسلهای زندگی با تجربه و ایثار گذشت چون آرامش در گذشت است گسلهای زندگی همیشه پایدار و پا برجا نخواهد بود زیرا انسانها هیچ وقت از خویشتن داری پشیمان نمیشوند.
افسردگی عامل اصلی ناتوانی در جهان است
انگار حال هیچکس خوب نیست همه منتظرند و همه از انتظار خسته شدهاند مثل آدمهایی هستیم که بیرون قفس ایستادهایم یک قفس عظیم گاهی برای اینکه بتوانیم از شرایط سختی عبور کنیم و یا رابطهای آسیب زا را پایان دهیم و یا حتی گذشته مان راحتتر پشت سر بگذاریم باید فاصلهای را تجربه کنیم ما مسئول تک تک لحظهها و ثانیههای خودمانیم از گسلهای زندگی باید برون آمد و تا هستی زندگی کن با تمام تفاوتها و تناقضها و از آنچه داری لذت ببر وگرنه دیگران از آنها لذت خواهند برد چون زندگی قدرتمندتر از هر چیزی حرکت میکند و منتظر کسی نمیماند صبر نمیکند و با تمام قدرت حرکت میکند.
بشتاب که برسی و جا نمانی
قربانعلی تنگ شیر
مدرس دانشگاه