به گزارش الف، در خلال سفر «بنی گانتس» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به بحرین، دو طرف در امتداد توافقنامه‌های عادی سازی که بیش از یک سال قبل امضا شد درباره همکاری‌های امنیتی به توافق رسیدند.  در این زمینه روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارانوت صراحتا فاش کرد یک توافقنامه امنیتی میان بحرین و اسرائیل به امضا رسیده که به موجب آن یکی از بنادر بحرین به عنوان پایگاه نیروی دریایی اسرائیل مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

این توافقنامه امنیتی میان منامه و تل‌آویو هم زمان با انجام  بزرگترین رزمایش دریایی  در بحرین با حضور رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی، به امضا رسیده است. همین مسئله سوالاتی به وجود می‌آورد مبنی بر اینکه چرا بحرین این قرارداد مهم امنیتی را با رژیم صهیونیستی امضا کرده، نه امارات.   بعد از امضای توافقنامه‌های عادی سازی میان رژیم‌های عربی حوزه خلیج فارس با اسرائیل مشخص شد که یک هدف استراتژیک پشت این توافق وجود دارد و  در چارچوب تلاش‌های تل‌آویو برای ایجاد ائتلافی علیه ایران صورت می‌گیرد.

در این میان بحرین دومین کشور حوزه خلیج فارس بود که بعد از امارات توافق سازش با رژیم اشغالگر صهیونیستی را امضا کرد. روشن است کشوری مانند بحرین موجودیت و هویت مستقل ندارد و طبیعتا عادی سازی آن با اسرائیل نیز در چارچوب اهداف بزرگتر کشورهای دیگر انجام شده است.  ناظران معتقدند که عادی سازی بحرین با اسرائیل در واقع عادی‌سازی عربستان با این رژیم است و  حتی اگر ریاض مداخله خود در سازش منامه با تل‌آویو را به شکل علنی اعلام نکرده باشد اما اصلی ترین نقش را  در این زمینه ایفا کرد.

رژیم صهیونیستی از طریق تشکیل یک ائتلاف امنیتی و نظامی متشکل از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس برای رسیدن به دو هدف اصلی تلاش می‌کند.  همانطور که گفته شد نخستین و اصلی‌ترین هدف رژیم صهیونیستی از ائتلاف با رژیم‌های عربی  ایجاد یک جبهه در مقابل ایران است.  از طرف دیگر امضای این توافقنامه امنیتی مهم با بحرین یک سناریو احتمالی ترسیم می‌کند مبنی بر اینکه  اسرائیل قصد ورود مستقیم به جنگ یمن را دارد.

طرفداران این سناریو به اظهارات قبلی «نفتالی بنت»  نخست وزیر رژیم صهیونیستی اشاره می‌کنند که گفته بود اسرائیل از امارات پشتیبانی لجستیکی و اطلاعاتی به عمل خواهد آورد..  اخبار رسانه‌های عبری زبان نیز حاکی از آن است که اسرائیلی‌ها با فروش سامانه گنبد آهنین و یک سری تسلیحات دیگر به امارات موافقت کرده‌اند.

اما چرا اسرائیل، بحرین را به عنوان پایگاه اطلاعاتی و نظامی خود در منطقه خلیج فارس انتخاب کرده است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که  به نظر می‌رسد عربستان و امارات قصد ندارند به شکل مستقیم در برابر ایران قرار بگیرند و بر همین اساس تصمیم گرفته‌اند تا بحرین را نماینده جبهه خود قرار دهند. به ویژه اینکه امارات در روابط خود با ایران برخی ملاحظات سیاسی و اقتصادی را در نظر می‌گیرد و نمی‌خواهد خود را به عنوان یک تهدید علیه تهران معرفی کند.

درواقع ورود مستقیم امارات به جبهه رویارویی مقابل ایران پیامدهای منفی زیادی برای ابوظبی خواهد داشت و قطعاً امارات اولین بازنده این رویارویی خواهد بود. بر همین اساس اماراتی‌ها تلاش می‌کنند خط قرمزهای خود را مقابل ایران رد نکرده و همچنین در روابطشان با رژیم صهیونیستی نیز محتاطانه رفتار کنند.

از طرف دیگر حضور اطلاعاتی و نظامی رژیم صهیونیستی در بحرین به عنوان یکی از کشورهای حوزه خلیج فارس با هدف تغییر قواعد بازی در منطقه صورت می‌گیرد و این امر درگیری و تنش میان محور وابسته به ایران با محور آمریکایی -صهیونیستی را تشدید خواهد کرد. اما سوال مهمی که در این میان به وجود می‌آید آن است که آیا تهران چنین واقعیتی را خواهد پذیرفت؟

درست است که توافق  امنیتی رژیم صهیونیستی با  بحرین و همچنین همکاری‌های نظامی که میان رژیم های عربی با اسرائیل وجود دارد تبدیل به یک منبع نگرانی در منطقه شده است اما واقعیت آن است که ایران هرگز چنین خطراتی را برای خود و متحدانش در منطقه نمی‌پذیرد.

حضور اطلاعاتی اسرائیل در منطقه خلیج فارس و همکاری‌های امنیتی آن با رژیم‌های عربی و ایجاد ایستگاه‌های جاسوسی  همگی بیانگر رسیدن به یک مرحله آشوب آفرین در منطقه هستند که همه آنها از توافق‌های سازش رژیم‌های عربی با تل‌آویو ناشی می‌شود. همین مسئله ممکن است موجب گردد تا ایران و متحدانش اقدام جدی برای خنثی کردن تاثیرات توافق‌های مذکور انجام دهند.

از طرف دیگر توجه به این نکته ضروری است که هرچند عادی سازی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی ضربه بزرگی به امنیت منطقه می‌زند. اما کاملاً روشن است که ملت‌های عربی هرگز این توافق‌ها را به رسمیت نخواهند شناخت.  این امر به ویژه درباره جامعه بحرین که درصد بزرگی از آنها مخالف سرسخت رژیم آل خلیفه و سیاست‌های استبدادی آن هستند کاملا صدق می‌کند.

این موضع مردم بحرین را می‌توان در واکنش تند آنها به سفر وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به منامه دید.  رژیم آل خلیفه در بحرین هیچگونه مشروعیت مردمی ندارد و توافق سازش آن با صهیونیست نیز یک عامل مهم دیگر در تشدید دشمنی ملت با رژیم بحرین محسوب می‌شود. به همین دلیل منامه به راحتی قادر به اجرای توافق امنیتی خود با اسرائیل که (این توافق) عملا به معنای تسلط صهیونیست‌ها بر بحرین است، نخواهد بود.