وقتی می‌خوابیم مغز خاموش نمی‌شود بلکه مشغول ذخیره خاطرات مهم روز است. نواحی مختلف مغز برای هماهنگ کردن این فرایند انتقال اطلاعات، باهم هماهنگ می شوند. با این حال، تاکنون مکانیسم‌هایی که این هماهنگ‌سازی را در چندین نواحی دوردست مغز ممکن می‌ساختند، به خوبی درک نشده‌ بودند.

اخیرا پروفسور "آنتون سیروتا" و دکتر "نیکلاس کارالیس"، عصب‌شناسان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ، توانسته‌اند نشان دهند که تنفس به‌ عنوان یک ضربان‌سازی عمل می‌کند که نواحی مختلف مغز را به خود جذب می‌کند و آنها را با یکدیگر هماهنگ می‌کند.

تنفس ضروری‌ترین ریتم بدن است و تاثیر فیزیولوژیکی قوی بر سیستم عصبی خودمختار دارد. همچنین شناخته شده است که طیف وسیعی از عملکردهای شناختی مانند ادراک، توجه و ساختار فکر را تعدیل می‌کند. با این حال، مکانیسم تاثیر آن بر عملکرد شناختی و مغز تا حد زیادی ناشناخته مانده است.

طی این مطالعه دانشمندان ساختار الکتروفیزیولوژیکی را در سیستم لیمبیک در موش‌ها مورد بررسی قرار دادند. آنها نشان دادند که تنفس، فعالیت عصبی را در تمام نواحی مغزی مورد بررسی(از جمله هیپوکامپ، قشر پیش پیشانی میانی، قشر بینایی، تالاموس، آمیگدال و هسته‌های اکامبنس) با تعدیل تحریک پذیری این مدارها به روشی مستقل از روش بویایی، هماهنگ می‌کند.

دکتر کارالیس، گفت: ما توانستیم وجود یک مکانیسم جدید غیربویایی درون مغزی را ثابت کنیم و آن مکانیسمی است که بر عملکرد مدارها هنگام تنفس تاثیر می‌گذارد و ما آن را "تخلیه پیامد  تنفسی"(respiratory corollary discharge) می‌نامیم.

سیروتا تاکید کرد: یافته‌های ما وجود یک پیوند ناشناخته قبلی بین تنفس و مدارهای لیمبیک را مشخص می‌کند.
دستگاه لیمبیک مجموعه‌ای از ساختارهای مغزی واقع در هر دو سمت تالاموس و زیر لوب گیجگاهی داخلی مخ است که عمدتا در مغز قدامی قرار گرفته‌اند. این دستگاه، از انواع عملکردها چون هیجان، رفتار، حافظه بلند-مدت و بویایی پشتیبانی می کند. زندگی هیجانی، عمدتا در سامانه لیمبیک جا داده شده و در تشکیل حافظه نقش عمده‌ای دارد.