باشگاه خبرنگاران جوان - یاسمین خالصی، نویسنده و کارگردان نمایش " گم" درباره موضوع این نمایش گفت: نمایش مونولوگ "گم" در ژانر سایکودرام اجتماعی و درباره دختری است که رویای بازیگری داشته و پس از ازدواج با مردی که او هم بازیگر سرشناس و مشهوری بوده از رویاهاش و اهداف کاریش دور می‌شود. او از رفتار‌های ناهنجار همسرش صحبت می‌کند درحالیکه ما نمی‌دانیم واقعی است یا داخل ذهنش اتفاق می‌افتد. حالا این دختر به جنون رسیده درحالیکه همسرش گم شده و حتی زنده یا مرده بودن همسرش مشخص نیست. دختر در دنیای خیالی خود تصور می‌کند که از وی بازجویی می‌شود و متهم مفقودالاثر بودن همسرش را متوجه شده است. در واقع نمایش " گم" برشی زمانی از روان‌پریشی زنی است که اهدافش محقق نشده و سرشار از ترس است.

به گفته این کارگردان، واکنش مخاطب در تک اجرای نمایش " گم" در مرداد ماه در جشنواره مونولوگ افرا، حسی بود که بسیاری با آن همذات پنداری می‌کردند. مخاطبان اظهار داشتند که ما هم همانند شخصیت دختر، این ترس از عقب افتادن و ترس از دست دادن و حتی گاهی از شدت دور ماندن از علاقه و اهدافمان رفتار‌های غیرطبیعی نشان دادیم.

کارگردان نمایش گم دلیل نوشتن این نمایش را پرداختن به دغدغه‌های خودم و مردمی بود که با طرد شدن از محیط مورد علاقشان به خصوص در حیطه هنر به شدت روانشان دچار آسیب می‌شود و این نرسیدن به هدف اتفاقی است که هرکسی لااقل یکبار از این امر به صورت عمیق ترسیده است.

وی از شخصیت پردازی دختر در نمایش " گم" گفت: زن با توجه به لطمه‌ای که از رفتار‌های ناهنجار همسرش دیده تصور می‌کند که همسرش رویا‌های وی را دزدیده و به دنبال مقصر برای نرسیدن به رویاهایش است. جمله آخر نمایش از انتظار کشیدن برای پیدا شدن همسرش حرف می‌زند. طبق بازخورد‌هایی که از مخاطبان داشتیم خیلی این سمت و سو رو داشت که انگار همه منتظریم همیشه فرد دیگری نقش ناجی را برای ما بازی کند درحالیکه اگر از قبل خودمان مسئول زندگیمان بودیم این انتظار ما را این همه فرسوده نمی‌کرد.

انتهای پیام/