بر اساس مطالعه‌ای که در نشریه نِیچِر هیومن بیهِیویِر (Nature Human Behaviour) منتشر شد، در بقایای یک اجاق ساخته ساکنان اولیه صحرای ساوت لِیک سیتی در ایالت یوتا، چهار دانه سوخته یک گیاه وحشی توتون کشف شده است.

 

دانه‌های کشف شده از گونه «نیکوتیانا اَتِنیوئِت» (Nicotiana attenuate) است که امروز هم در این منطقه می‌روید.

 

دَرِن دوک، باستان‌شناس از گروه پژوهشی مردم‌شناسی فار وسترن نوادا و نویسنده ارشد این تحقیق، به خبرگزاری رویترز گفت: «این نوع (توتون) هرگز پرورشی نشد، اما تا امروز بومیان این منطقه آن را مصرف می‌کنند.»

 

پیش از این کشف، رسوب نیکوتین در چپقی در ایالت آلابامای آمریکا نخستین مورد مصرف گیاه توتون در سه هزار و ۳۰۰ سال پیش به شمار می‌رفت.

 

این شکارچیان کوچ‌نشین بودند که توتون را در ایالت یوتا کشف کردند. آنها احتمالا یا آن را دود می‌کردند یا قطعاتی از برگ و نیکوتین موجود در آن را به عنوان محرک می‌مکیدند. 

 

این گزارش می‌گوید: «داده‌ها تأیید می‌کنند که در دوره زمین شناسی پلیستوُسِن (دورانی که حدود ۲.۶ میلیون سال پیش آغاز و ۱۱ هزار و ۷۰۰ سال پیش به پایان رسید) توتون وحشی در مناطق مرکزی آمریکا روییده است و نتیجه می‌گیرند مردم به محض ورود به منطقه، خواص مخدر آن را شناختند.» 

 

این یافته جدید، نشان می‌دهد که مطالعه توتون به عنوان تنها یک گیاه محلی، باید دوباره ارزیابی شود.

 

 

 

 

این گزارش توضیح می‌دهد: این کشف، مطالعه روی توتون به عنوان گیاه محلی را دوباره می‌سنجد و مبدأ مصرف آن را به ۸ تا ۱۰ هزار سال پیش از شکوفایی کشاورزی در آمریکای شمالی و پرورش «ان تاباکوُم» و «ان راستیکا» در کنار محصولات دیگر عقب می‌برد.

 

این استفاده زودهنگام از توتون، از آن جهت اهمیت دارد که نشان می‌دهد این گیاه تنها برای مصارف کشاورزی به‌کار نرفته است، بلکه می‌تواند در شکل‌گیری تمدن‌های باستانی نیز نقش داشته باشد.

 

دکتر دوک می‌گوید: «حدس ما این است که توتون باید بنیان دانش اکولوژیکی کسانی باشد که بیش از ۱۳ هزار سال پیش در مناطق مرکزی آمریکای شمالی ساکن شده‌اند.»

 

ناحیه‌ای که اجاق یاد شده در آن پیدا شده، اکنون بستر خشک یک دریاچه در شمال ایالت یوتا است. این منطقه در آن زمان، بخشی از یک باتلاق‌ وسیع با آب‌ و هوای سرد بوده است.

 

پژوهشگران، این ناحیه را ویش‌بوُن (جناغ) نام‌گذاری کرده‌اند، زیرا در اجاق استخوان، جناغ یک اردک نیز پیدا شده است.

 

به گزارش رویترز، با استناد به این تحقیقات، شکارچیانی که در این منطقه اسکان داشته‌اند، از ابزاری مانند وسایل تیز و برنده و نوک‌تیز و نیزه ساخته شده از شیشه‌های آتش‌فشانی موسوم به اُبسیدَین، برای شکار پستانداران بزرگ استفاده می‌کردند.

 

خون روی نوک نیزه با نوع خون ماستودون‌ها، موجوداتی باستانی که تا هنگام انقراض در آخرین دوره یخبندان در شمال و مرکز آمریکا می‌زیستند، هم‌خوانی دارد.

 

 

 

 

دکتر دوک در یک ایمیل برای تارنمای گیزموُدوُ نوشت: این شکارچیان، بسیار پرتحرک بوده‌اند و هر سال صد‌ها کیلومتر جابجا می‌شدند.

 

او افزود: «نزدیک‌ترین محل رویش این نوع توتون در ۱۳ کیلومتری ویش‌بون پیدا شده، اما بسیار محتمل است که این مردم، آن را از جای دیگر یا دورتری جمع‌آوری کرده و با خود آورده باشند.»

 

به گفته دکتر دوک، پرورش گسترده توتون، هزاران سال بعد در نقاط مختلف آمریکا آغاز شد.

 

این پژوهش می‌گوید: «مصرف نخستین توتون (نوع وحشی) به معنی آن بوده که پرورش آن به‌دست بشر، اجتناب‌ناپذیر بوده است.»

 

این به آن معنی است که توتون، بیشتر برای مقاصد اجتماعی - اقتصادی به‌کار رفته است تا مصارف دیگر.

 

در این گزارش آمده است: «توتون، مصرف غذایی ندارد و میراث بلندمدت آن برای بشر - هم استفاده و هم سوءاستفاده ـ نشانه جنبه اجتماعی و فرهنگی پرورش گسترده آن است که خود را در چارچوب انگیزه‌ها و فشار‌های اجتماعی ـ اقتصادی قرار می‌دهد.»

 

مصرف توتون، بعد‌ها گسترش بیشتری یافت تا جایی‌که امروز عامل یک بحران ضد سلامت در جامعه شده است. به گزارش سازمان بهداشت جهانی، هر سال بیش از ۸ میلیون تن، جان خود را بر اثر عوارض مصرف توتون، از دست می‌دهند. 

 

منبع: ایندیپندنت