به گزارش ایرنا، حزب پیروز در این انتخابات سراسری که پنجاه و ششمین انتخابات پارلمانی ( مجلس عوام) این کشور از سال 1801 میلادی بشمار می آید، سکان دولت این کشور را به مدت پنج سال در دست خواهد گرفت.

شعبه های رای گیری پس از چندین هفته مبارزات سنگین فشرده انتخاباتی در انگلستان، از ساعت 7صبح روز پنجشنبه به روی رای دهندگان گشوده شده و ساعت 10شب به فعالیت خود پایان خواهند داد و انتظار می رود نتایج اولیه انتخابات تا نیمه شب پنجشنبه، و نتایج نهایی تا بعد از ظهر جمعه منتشر شود.

البته همزمان با انتخابات پارلمانی مجلس عوام ، برای 9 هزار کرسی شورای محلی در 279 منطقه در انگلیس به جز لندن نیز رقابت صورت خواهد گرفت.

انتخابات سراسری انگلستان، انتخاباتی است که در انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی برای تشکیل مجلس عوام برگزار و کابینه دولت آینده از میان نمایندگان مجلس عوام تشکیل می شود.

براساس گزارش های منتشر شده در حدود 50 میلیون نفر از مردم انگلستان برای شرکت در انتخابات پارلمانی این کشور ثبت نام کرده اند .

به رغم برگزاری رای گیری در روز پنجشنبه، افرادی که خواسته اند از طریق پست رای بدهند، قبلا این کار را کرده اند.

برای اولین بار، مردم انگلستان توانسته اند از طریق اینترنت نیز برای شرکت در انتخابات ثبت نام کنند.

بر اساس آمارهای منتشر شده، 3 هزار و 971 نفر نامزد نمایندگی مجلس عوام شده اند. در انتخابات عمومی قبلی انگلیس که در سال 2010میلادی برگزار شد، چهار هزار و 150 نفر نامزد مجلس 650 نفر شده بودند .

در میان احزاب سیاسی، حزب محافظه کار به رهبری ' دیوید کامرون' با معرفی 648 نامزد در مقام اول قرار دارد و حزب کارگر به رهبری 'اد میلیبند ' و حزب لیبرال دمکرات به رهبری 'نیک کلگ ' هم با معرفی 631 نامزد به طور مشترک مقام دوم را به خود اختصاص داده اند.

حزب ضد مهاجر و ضد اروپایی استقلال بریتانیا ( یوکیپ ) به رهبری 'نایجل فاراژ' با 624 نامزد، و حزب سبزها به رهبری خانم 'ناتالی بنت'، با 573 نامزد، تعداد نامزدهای خود را نسبت به همه دوره های پیش افزایش داده اند.

حزب ملی اسکاتلند به رهبری خانم 'نیکولا استرجن ' که دارای گرایش های استقلال طلبانه است، در تمامی 59 حوزه انتخابی اسکاتلند نامزد دارد و حزب ملی گرای ولز به رهبری خانم 'لیان وود'، هم برای همه 40 حوزه انتخابی ولز نامزد معرفی کرده اند.

همچنین 757 نامزد ”دیگر“ هم در انتخابات حضور دارند که شامل حوزه های انتخابی ایرلند شمالی و احزاب کوچک تر و افراد مستقل می شود.

انتخابات عمومی انگلستان در حدود 50 هزار شعبه اخذ رای که بیشتر مکان های عمومی چون مدارس و سالن های اجتماعات محله ها هستند، برگزار می شود.

با توجه به نتایج آخرین نظرسنجی های صورت گرفته، دو حزب اصلی کارگر و محافظه کار قادر به کسب اکثریت آرا نخواهند بود و بدین ترتیب انگلیس با غیر قابل پیش بینی ترین انتخابات از دهه 1970 میلادی روبه رو شده است.

به گفته تحلیل گران انتخاباتی، هر دو حزب اصلی انگلیس با توجه به نظرسنجی های یاد شده احتمالا قادر هستند که 273 کرسی از 650 کرسی مجلس عوام را بدست آورند و این در حالی است که این احزاب برای پیروزی قاطع نیازمند به دستیابی به 326 کرسی هستند.

650 کرسی مجلس عوام انگلستان، شامل 553 کرسی انگلیس، 59 کرسی اسکاتلند، 40 کرسی ولز و 18 کرسی ایرلند شمالی است.

در آخرین روز کاری مجلس عوام قبلی از 650 کرسی این مجلس، تعداد 302 نماینده از حزب محافظه کار، 256 نفر از حزب کارگر، 56 نفر از حزب لیبرال دمکرات، هشت نفر از حزب اتحاد طلب دموکراتیک( ایرلند شمالی) ، شش نفر از حزب ملی اسکاتلند، 5 نفر از حزب 'شین فین'، سه نفر از حزب ملی ولز، سه نفر از حزب سوسیال دموکراتیک و کارگر، دو نفر از حزب استقلال بریتانیا (یوکیپ)، یک نفر از حزب احترام (ریسپکت)، یک نفر از حزب ائتلاف، یک نفر از حزب سبز، و در نهایت پنج نماینده مستقل حضور داشتند. نماینده آخر هم سخنگوی مجلس عوام است که در رأی گیری ها شرکت نمی کند.

اگر نتایج انتخابات روز پنجشنبه در حد انتظار احزاب سیاسی نباشد، انتظار می رود مذاکرات بین آنها برای تشکیل دولت ائتلافی فوراً آغاز شود، هر چند که برگزاری مراسم سالگرد پایان جنگ جهانی دوم در انگلیس، ممکن است موجب به تعویق افتادن این مذاکرات شود.

هر چند برخی گزارش های منتشر شده حاکی از آن است که احزاب اصلی کارگر، محافظه کار و لیبرال دمکرات، مذاکرات پنهانی خودشان را برای تشکیل دولت اقلیت شروع کرده اند.

براساس رویه جاری، بین روز رای گیری و نخستین جلسه مجلس عوام جدید 12 روز فاصله است و روز دقیق هر دو با بیانیه سلطنتی( ملکه ) تعیین می شود هر چند

روز آغاز به کار مجلس عوام بعدی 18 ماه 'می ' خواهد بود.

یک روز بعد از برگزاری انتخابات سراسری، براساس رویه یاد شده، ملکه انگلیس از رهبر حزبی که اکثریت مطلق – نصف به علاوه یک – کرسی های مجلس عوام را کسب کرده باشد، درخواست می کند در مقام نخست وزیری، کابینه جدید را تشکیل دهد. اگر وی بپذیرد فورا نخست وزیر این کشور شده و به 'داونینگ استریت' (مقر دولت انگلیس) می رود.

برطبق یک رویه، هر نخست وزیری تا زمانی که به ملکه نگفته است از مقامش کناره می گیرد، نخست وزیر خواهد بود و فقط زمانی از نخست وزیر 'انتظار می رود' استعفا کند که محرز شده باشد نمی تواند حمایت اکثریت مجلس عوام را به دست آورد.

بنابراین اگر دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس و رهبر حزب محافظه کار فکر کند می تواند حمایت موثر اکثریت را جلب کند، حق دارد در قدرت بماند و در این صورت دو هفته وقت دارد (تا شروع کار پارلمان جدید) که دولت خود را تشکیل دهد.

البته بعد از شروع کار پارلمان جدید، نمایندگان احزاب مخالف می توانند میزان پایداری اکثریت حامی نخست وزیر را با رأی عدم اعتماد بسنجند.

اما اگر در نتیجه انتخابات، هیچ یک از احزاب سیاسی نتوانند 326 کرسی یا بیشتر را کسب کند، شرایطی به وجود می آید که در اصطلاح 'پارلمان معلق' نام دارد. در این شرایط حزبی که تعداد بیشترین کرسی ها را کسب کرده، می تواند با ائتلاف با احزاب دیگر دولت اقلیت را تشکیل دهد.

در این حالت حزبی که بیشترین آراء را کسب کرده می تواند با یک و چند حزب سیاسی دیگر به طور غیررسمی توافق کند تا اگر حزب مخالف (اپوزیسیون) خواست به کابینه رای عدم اعتماد بدهد، از این اقدام جلوگیری شود.

اگر بعد از تشکیل دولت اقلیت، حزب مخالف طرح رای عدم اعتماد را در پارلمان مطرح کند و به دلیل اکثریت مخالفان دولت این طرح بیاورد، دولت اقلیت تا 14 روز مهلت دارد رای اعتماد پارلمان را جلب کند. اگر در این مهلت دولت اقلیت موفق به کسب رای اعتماد نشود، دولت ساقط شده و انتخابات سراسری دوباره برگزار خواهد شد.

در پنج سال گذشته، دولت انگلیس، دولتی ائتلافی متشکل از حزب اصلی محافظه کار به رهبری دیوید کامرون و حزب لیبرال دمکرات به رهبری 'نیک کلگ' بوده است.

در سال 2010 میلادی فرایند ائتلاف حزب محافظه کار و حزب لیبرال دمکرات و تشکیل دولت دیوید کامرون 13 روز به طول کشید.

در طول 150 سال گذشته، نظام پارلمانی انگلیس به رغم چند حزبی بودن، عملا با غلبه دو حزب اصلی بوده است و از سال 1945میلادی هم حزب محافظه کار که قدمتش به قرن 18 برمی گردد و هم حزب کارگر که در اواخر دهه پایانی قرن نوزدهم ظهور کرد، قدرت را در این کشور در دست داشته و یا در آن شریک بوده اند.

حزب محافظه کار که از احزاب راست میانه به شمار می رود، میراث دار حزب سیاسی 'توری' است که پیش از سده 19 میلادی درانگلستان فعالیت داشته است و به همین علت نیز در حال حاضر هم این حزب به طور غیررسمی' توری ها ' خوانده می شود.

حزب محافظه کار انگلیس که بعد از انتخابات سال 2010 میلادی به همراه حزب لیبرال دمکرات دولت ائتلافی تشکیل داد، از 650 کرسی مجلس عوام (قبلی) دارای 302 کرسی و از 792 کرسی مجلس لردها دارای 232 کرسی و از 73 کرسی انگلیس در پارلمان اروپا دارای 19 کرسی است.

حزب کارگر نیز که به طور تاریخی و سنتی از حمایت سندیکاهای کارگری و تشکل های سوسیالیستی برخوردار بوده و دارای دیدگاه چپ میانه است، رقیب اصلی حزب محافظه کار در مبارزه برای کسب قدرت است و از دهه 1940 میلادی همواره یا دولت انگلستان در دست داشته و یا شریک بوده و یا نقش حزب اصلی مخالف دولت را ایفا کرده است.

آخرین حاکمیت حزب کارگر بر انگلستان، بین سال های 1997 تا سال 2010 میلادی به نخست وزیری 'تونی بلر' و 'گوردون براون' بود ، که از اکثریت با اختلاف 179کرسی در مجلس عوام شروع شد و به 167 کرسی در سال 2001میلادی و 66 کرسی در سال 2005 میلادی کاهش یافت. دست یافتن به 285 کرسی در سال 2010 میلادی ، حزب کارگر را در موقعیت حزب مخالف دولت ائتلافی محافظه کار - لیبرال دمکرات قرار داد.

حزب مخالف کارگر، از 650 کرسی مجلس عوام (قبلی ) انگلیس دارای 256 کرسی، از 792 کرسی مجلس لردها دارای 218 کرسی و از 73 کرسی انگلیس در پارلمان اروپا دارای 20 کرسی است.

حزب لیبرال دمکرات نیز یکی دیگر از احزاب مهم و قدیمی انگلیس با گرایش سیاسی میانه و میانه چپ است. این حزب تاکنون پس از حزب کارگر و حزب محافظه کار سومین حزب بزرگ در مجلس عوام شمرده می شده که به نظر می رسد در این انتخابات جای خودش را به حزب ضد مهاجر و ضد اروپایی 'یوکیپ' خواهد داد.

اگرچه این حزب به رغم تضعیف جایگاهش نسبت به سال 2010 میلادی، در این انتخابات همچنان نقشی کلیدی برای احزاب محافظه کار و حزب کارگر برای تشکیل دولت اقلیت بازی خواهد کرد.

حزب لیبرال دمکرات به رهبری نیک کلگ دارای 43 هزار عضو رسمی می باشد، در حال حاضر از 650 کرسی مجلس عوام ( قبلی) دارای 56 کرسی، از 792 کرسی مجلس لردها دارای 105 کرسی و از 73 کرسی انگلیس در پارلمان اروپا دارای یک کرسی است.

اروپام**1** 1552