به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ استان مرکزی؛ جغجغه ابزاری چوبی و خراطی شده است که با بر هم کوبیدن آن‌ها آهنگی موزون تولید می‌شود و قدمت این آیین به دوره صفوی می‌رسد.

در جریان این آیین مردم محله پایین انجدان درحالی‌که آیین‌های سوگ و عزا اجرا می‌کنند به سمت محله بالاحرکت کرده و با نوایی موزون به جای کوبیدن بر سینه، جغجغه را به هم می‌کوبند.

در این آیین کهن مذهبی یک مرشد به قرائت نوحه‌های اصیل و خاصی می‌پردازد و مردم در پاسخ به نوحه‌ها با اشک و مویه جغجغه می‌زنند و در صبح روز یازدهم محرم نیز مردم سوگوار و عزادار محله علیای انجدان بعد از آئین روضه‌خوانی و عزاداری در قالب دسته‌های عزاداری به سمت محله سفلی حرکت می‌کنند.

رسم جغجغه‌زنی که با حضور نمایندگانی از تمام طبقات اجتماعی و افراد روستا با معنویتی خاص برگزار می‌شود، دارای بن‌مایه غنی معنوی و نمونه کامل از همگرایی اجتماعی و بینش عمیق دینی ساکنان این روستاست و این آیین به‌دلیل اصالت و آرایه‌های آیینی و معنوی قوی در فهرست آثار معنوی کشور با نام انجدان اراک به ثبت رسیده است.

آیین جغجغه‌زنی علاوه بر روستای انجدان اراک در یک روستای استان کرمان و برخی دیگر از شهرها و روستاهای کویری نیز برگزار می‌شود اما قدمت این سبک عزاداری در روستای انجدان بیشتر است و هر سال تمامی انجدانی‌های مقیم شهرهای دیگر کشور نیز برای برگزاری این آیین خود را به انجدان رسانده و با شوق و اشتیاقی منحصربه‌فرد این آیین را اجرا می‌کنند.