به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، غلامرضا ظریفیان در گفتگو با نامه‌نیوز و درباره تعامل آقای رئیسی با اصلاح‌طلبان اظهار داشت: نباید پیش‌داوری کرد و باید اجازه داد که انسجام ملی در کشور شکل بگیرد و اگر چانه‌زنی با گروه‌های مختلف برای منافع ملی رخ می‌دهد، باید از آن استقبال صورت بگیرد و به نظر من گفتگو با جناح‌های مخالف می‌تواند فرای اصلاح‌طلبان و اصولگرایان باشد و نظرات اساتید دانشگاه، فعالان اجتماعی و هنرمندان هم گرفته شود.
به هر حال این رویکرد از سوی آقای رئیسی مثبت است و نیازی نیست با نگاهی منفی با آن روبه‌رو شویم.
او ادامه داد: «حالا باید دید که آیا رویکرد تعاملی با نیرو‌های منتقد استمرار خواهد داشت یا نه؟ باید مشاهده کرد که دولت آقای رئیسی در این مسیر چه قدر ثابت‌قدم است و اینکه آیا تعامل با گروه‌های مختلف ادامه‌دار خواهد بود، یا نه. در نهایت هنوز مشخص نیست که تعامل آقای رئیسی با منتقدان چقدر واقعی است».
این فعال اصلاح‌طلب افزود: «واقعیت‌های سیاسی جامعه و البته تجربه زیسته نشان می‌دهد که چنین تعامل‌هایی تداوم نمی‌یابد، زیرا وقتی یک دولتی سر کار می‌آید، جناح حامی‌اش انتظاراتی دارد که باید به آن‌ها عمل شود. واقعیت این است که نگاه ملی به موضوعات در کشور ما ضعیف است. اکنون هیچ جناحی نمی‌تواند ادعا کند که مای اصلاح‌طلب یا مای اصولگرا می‌توانیم همه مشکلات را حل کنیم و اگر چنین نگاهی وجود داشته باشد، توهمی بیش نیست؛ بنابراین امروز نیاز داریم که دولت از همه ظرفیت‌ها در همه جناح‌ها استفاده کند و از همه برنامه بگیرد، اما متاسفانه عرض کردم که چنین نگاهی به‌دلیل جناح‌بازی‌ها به انزوا می‌رود و همه چیز ایدئولوژیک و به حق و باطل تقسیم می‌شود».
او اظهار داشت: «من باور دارم آقای رئیسی حاضر نمی‌شود از اصلاح‌طلبان در دولتش استفاده کند و تعامل او با اصلاح‌طلبان در حد همین رایزنی‌ها باقی می‌ماند، اما اگر به فرض محال او اصلاح‌طلبی را وارد دولت کند، حتما اصولگرایان برنمی‌تابند و علیه آقای رئیسی و دولتش موضع می‌گیرند. از این سو اصلاح‌طلبان به‌دلیل مبهم بودن فضای سیاسی به‌راحتی تن به همکاری همه‌جانبه با دولت آقای رئیسی نمی‌دهند و اگر به فرض درخواستی برای همکاری باشد، با تامل با آن مواجه می‌شوند».
جا دارد آقای ظریفیان توضیح بدهد که مگر ارکان دولت روحانی، چیزی جز ایده‌ها و فعالان اصلاح‌طلب بودند؟ یعنی مثلا جهانگیری و زنگنه و محمد شریعتمداری و علی ربیعی و نوبخت اصلاح‌طلب نبودند، یا ظریف و همتی و محمود حجتی و طیب‌نیا و صد‌ها معاون وزیر و مدیرکل و استاندار و فرماندار؟!
سوال دیگر این است که آیا این طیف، ایده و برنامه ارزشمندی دارند که در دولت روحانی اجرا نشده باشد و ارزش دوباره پرداختن داشته باشد؟ آیا جز این است که خروجی مدیریت و برنامه‌ریزی آنها، همین رکورد‌های فاجعه‌بار اقتصادی در حوزه‌ها و رشته‌های مختلف است؟
اگر مردم می‌خواستند هشت سال سوءمدیریت اصلاح‌طلبان تکرار شود حتما جای آقای رئیسی، به نامزدی رای می‌دادند که خاتمی و کروبی و احزاب اصلاح‌طلب خواستار رای به او شده بودند.
مردم اتفاقا انتظار دارند خانه‌تکانی جدی در برنامه دولت و تحول اساسی در آن پدید بیاید و حال آنکه مدعیان اصلاح‌طلبی، نهاد و وضع موجود دولت هستند.