به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، چرخه اکران سینمای ایران همچنان منتظر اضافه شدن اثر جدیدی است تا در سایه آن گیشهها تکانی خورده و رونق بگیرند.
درحالیکه پیشبینی میشد با فروکشکردن تدریجی موج چهارم کرونا، فیلمهای جدیدی به چرخه اکران اضافه شوند اما این اتفاق رخ نداد. به این ترتیب سالنهای فعال سینما نیز با همان میزان ناچیز از استقبال تماشاگران به کار خود ادامه میدهند. در روزهای اخیر مرتضی شایسته، دبیر شورای صنفی نمایش بارها از فقدان تقاضا برای اکران از سوی سینماگران خبر داده است.
اکرانهایی که مشتری ندارد!
با طولانی شدن تعطیلی سینما و اجراهای تئاتر و کنسرت بسیاری از سینماداران تغییر کاربری سالنهای سینما را به ادامه فعالیت ترجیح دادند. پخش مسابقات ورزشی و اعطای تسهیلات و تخفیف هم یکی دیگر از راه های جذب مخاطب برای سالنهای سینما بود. چندی پیش هم سینماداران در سازمان سینمایی جلسهای تشکیل داده و اعلام کردند در صورت عدم ارائه فیلم جدید، سالنها را تعطیل خواهند کرد. شایسته درباره این تهدید سینماداران نیز گفت: ما از آنها خواستهایم فعلاً برای عمل به این تصمیم، صبر کنند تا نتایج اقدامات شورای صنفی نمایش مشخص شود.
از سوی دیگر احتمال اختصاص بستههای تشویقی برای ترغیب سینماگران به اکران آثارشان هم یکی دیگر از طرحهایی بود که از مدتی پیش در محافل سینمایی مطرح شد. موضوع این تسهیلات تشویقی هفته پیش در محافل سینمای مطرح شد. شایعهای که بر مبنای آن سازمان سینمایی قرار بود با صاحبان فیلمهای پرمخاطب که پشت خط اکران ماندهاند و اختصاص مبالغی بهعنوان تضمین فروش آنها را به اکران آثارشان ترغیب کند.
شنیدهها حاکی از این است که بر مبنای این پیشنهاد قرار بود شورای صنفی نمایش چهار یا پنج فیلم را که احتمالاً فروش بالایی دارند انتخاب کند. معیارهای انتخاب هم میتواند مواردی همچون ترکیب بازیگران، موفقیت در جشنواره فجر و جشنوارههای خارجی و میزان خبرسازی و جریانسازی این آثار باشد. سپس با تأمین اعتبار از دولت و منابع بالادستی، به صورت توافقی درصدی از فروش احتمالی این فیلمها را تضمین کند تا تهیهکننده با خیال راحت فیلمش را اکران کند و گیشهها رونق بگیرد.
مخالفت دینامیتیها با اکران در روزگار کرونایی
همچنین قرار شد شورای صنفی نمایش درباره اضافه شدن فیلمهایی همچون «دینامیت» ساخته مسعود اطیابی، «شیشلیک» ساخته محمدحسین مهدویان و «گشت ۳» به کارگردانی سعید سهیلی با صاحبان این فیلمها رایزنی کنند. با این حال ابراهیم عامریان، تهیهکننده فیلم «دینامیت» در گفتوگویی با اشاره به این که هنوز هیچ توافقی برای اکران دینامیت حاصل نشده از مخالفت مسعود اطیابی کارگردان این فیلم با اکران در این شرایط خبر داده است.
مسعود اطیابی نیز در این باره عنوان کرد تا زمانی که شرایط اکران مطلوب شود و بیش از نیمی از مردم واکسن زده باشند، دو فیلم «انفرادی» و «دینامیت» را روی پرده میفرستد.
سعید خانی، مدیرعامل شرکت پخش «خانه فیلم» هم با اشاره به ادامه مشکلات اکران و نمایش فیلم سینمایی «دینامیت» گفت: مشکل این است که حمایتهایی که دولت از سینما در مدت شیوع ویروس کرونا داشته، اساساً شوخی است. عدد مورد نظر آن قدر کم است که چندان به چشم نمیآید. اما همین عدد کم را میتوانستند بهتر مدیریت کنند و درستتر آن را هزینه کنند. مسدله این است که راه برونرفت از شرایط فعلی این است که فیلمهای مهم که حتماً هم نباید کمدی باشد، اکران شود.
وی افزود: ممکن است حمایت ۲ و نیم میلیاردی رقم خوبی باشد، اما فیلمی که تهیهکننده آن اعتقاد دارد در شرایط عادی ۳۰ میلیارد تومان فروش دارد، اکران با این سوبسید ضرر است، در این شرایط ما پذیرفتیم که فیلم سینمایی «دینامیت» را اکران کنیم، اما نزدیک به یک هفته است که گفتهایم که یک ضمانت کتبی برای حمایت از فیلم به ما بدهند. درواقع کار دولت فعلی به پایان رسیده است و هیچ ضمانتی وجود ندارد که دولت بعدی روی کار بیاید و این حمایت اجرایی شود. در واقع سینمای ایران در این تصمیمگیریهای دولتی که جنبه حمایتی هم داشته، کم صدمه نخورده است.
در این میان به نظر میرسد شرایط مدیریت سینمای ایران در روزهای پایانی دولت دوازدهم، شبیه بازی والیبال در دستی شده که تیمی ۲۰ بر ۱۰ از حریف عقب افتاده و دیگر امیدی به پیروزی ندارد؛ البته در چنین شرایطی هم شایسته آن است که مربی با در نظر گرفتن تمام تلاش حداقل نتیجه را به شکلی آبرومندانه واگذار کند!
تا فیلم خوب نیاید، آش همین آش است و کاسه همین کاسه!
در چنین شرایطی نمیتوان چندان به راه افتادن چرخهای زنگزده اکران و سالنهای سینما امیدوار بود. به نظر میرسد تا زمانی که فیلمهای جریانساز که یا در دو جشنواره اخیر فیلم فجر درخشیدهاند و یا نامهای بزرگی را بهعنوان کارگردان و بازیگر در کنار خود میبینند وارد چرخه اکران نشوند، همین روند نامطلوب ادامه پیدا کند.
در تابستان ۹۹ فیلم «شنای پروانه» که از موفقترین فیلمهای جشنواره فجر سی و هشتم بود برای مدتی کوتاه اکران شد و در مجموع بیش از۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان فروش را تجربه کرد. این فیلم همچنین در اکران آنلاین هم ۵ میلیارد و ۶۷۰ میلیون تومان فروش داشت. اگر چه این ارقام نسبت به آمار فروش فیلم در روزهای عادی ناچیز است، اما با توجه به محدودیت ایام کرونایی و فاصله گرفتن خانواده و مخاطبان سینما از عادت سینما رفتن باز هم در جای خود قابل تأمل است. اتفاقی که در اکران آنلاین برای فیلم «خروج» هم رخ داد و آخرین اثر حاتمیکیا بدون اکران روی پرده در قالب این شکل جدید اکران به نمایش درآمد.
علاوه بر این فیلمها، باید به «آبادان یازده شصت» (مهرداد خوشبخت) و «خوب، بد، جلف۲» (پیمان قاسمخانی) هم اشاره کرد که در این دو سال یا بخت خود را در شیوه جدید اکران آنلاین آزمودهاند و یا در بازهای محدود، اکران روی پرده را هم تجربه کردهاند. ضمن این که دو فیلم «یدو» و «تکتیرانداز» هم کمتر از دو ماه پس از پخش در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر روی آنتن تلویزیون رفتهاند.
آثار امیدوار به گیشه
اگر با معیار احتمال جذب مخاطب فیلمهای پشت خط اکران را دستهبندی کنیم به سه دسته از فیلمها میرسیم. البته کیفیت محتوایی و فنی فیلمها در این دستهبندی اولویت ندارد بلکه پیشبینی تعداد مخاطب با توجه به موفقیت فیلم در جشنوارههای مختلف و حضور کارگردانان مطرح و بازیگران شناخته شده مدنظر است.
بر این اساس فیلمهایی همچون «درخت گردو» و «شیشلیک» (محمدحسین مهدویان)، «بیهمهچیز» (محسن قرایی)، «روز صفر» (سعید ملکان)، «انفرادی» و« دینامیت» (مسعود اطیابی) و «روشن» (روحالله حجازی) از جمله آثاری خواهند بود که شانس پرفروش شدن را دارند.
پس از این فیلمها باید به آثاری اشاره کرد که شاید خبرساز و موج آفرین نشدهاند، اما با توجه به کیفیت فنی و محتوای قابل توجه،مخاطبان خاص خود را خواهند داشت. در این فهرست نام فیلمهای بیشتری به چشم میخورد که از جمله مهمترین آنها باید به «تیتی» (آیدا پناهنده)، «ابلق» (نرگس آبیار)، «منصور» (سیاوش سرمدی)، «زالاوا» (ارسلان امیری)، «لباس شخصی» (امیرحسین ربیعی)، «مصلحت» (حسین دارابی)، «دوزیست» (برزو نیکنژاد)، «سه کام حبس» (سامان سالور)، «پوست» (برادران ارک) «ابر بارانش گرفته» (مجید برزگر) و «آتابای» (نیکی کریمی) اشاره کرد.
به این ترتیب معادله اکران سینمای ایران همچنان حلنشده باقی مانده است. معادلهای که با توجه به روزهای پایانی فعالیت دولت دوازدهم بعید است که ارادهای هم برای حل آن از سوی مدیران فرهنگی دولت رقم بخورد و باید منتظر سیاستهای دولت جدید ماند.
انتهای پیام/۴۱۰۴/پ
نظر شما