به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا؛ با توجه به اینکه خیلی از ورزشکاران روزه دار به دلیل افت آمادگی بدنی نمی‌توانند در ماه رمضان ورزش را کنار  بگذارند، بنابراین توصیه می‌شود که چنانچه میزان ورزش سنگین و طولانی مدت است، در فاصله سحر تا افطار از انجام فعالیت های بدنی و ورزش خودداری و فعالیت ها را به بعد از صرف افطار موکول کنند (دو ساعت بعد از افطار) و در این ماه نیز شدت و حجم تمرینات کاهش پیدا کند.

بهتر است فعالیت های ورزشی یک روز در میان انجام شود تا ضمن انجام استراحت کافی، ‌ فرصت مناسبی برای بازسازی منابع انرژی برای بدن فراهم شود. همچنین فعالیت های بدنی و ورزش در حین روزه داری و در طول روز نباید بیش از ۳۰ دقیقه و نهایتا اگر این زمان کم بود نباید بیشتر از ۴۵ دقیقه طول بکشد و اگر ورزش در آب و هوای گرم و زیر تابش اشعه خورشید باشد، ‌ مدت زمان آن از این مقدار هم کمتر توصیه می شود. همچنین به دلیل گرم بودن هوا بهتر است، فعالیت ورزشی در زیر تابش نور خورشید انجام نشود.

بر اساس این مطلب که از سوی حوریه گلینی، متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده آمده است: در ماه رمضان به دلیل طولانی بودن ساعات روزه‌داری طبیعتا سخت خواهد بود اگر بخواهید مانند روزهای عادی ورزش کنید. یعنی نباید شدت تمرین به همان اندازه روزهای قبل باشد، چرا که ذخایر انرژی بدن کم شده و بدن نمی‌تواند به شدت بالای تمرین واکنش مثبت نشان دهد و به همین دلیل باید کاهش شدت تمرین را مدنظر داشته باشید.

در صورتی که مجبور به فعالیت قبل از افطار بودید، باید تمرین با افطار حداقل یک تا دو ساعت فاصله داشته باشد و برای جلوگیری از کاهش فشار خون، سرگیجه، سردرد و تهوع که در شرایط بی‌غذایی پس از تمرین حادث می‌شود، لازم است فعالیت با شدت سبک و متوسط انجام دهید.

روزه اثر کاتابولیک دارد و باعث کاهش حجم عضلات خواهد شد، بنابراین مصرف متعادل پروتئین در وعده‌های غذایی روند کاهش حجم عضلات را کُند خواهد کرد، بنابراین اگر روزه می‌گیرید و تمرین شما بدنسازی یا هر ورزش دیگری است، بهتر است در این ماه به حفظ وضعیت بدنی توجه کنید نه افزایش حجم عضلات و یا عملکرد ورزشی، چرا که وضعیت تغذیه‌ای در این ماه مناسب این نوع اهداف نیست.