آریا رهنورد

در هفته هفدهم لیگ برتر، سه تیم حتی یک شوت درون چارچوب هم نداشته‌اند. آماری که در نوع خودش حیرت‌انگیز به نظر می‌رسد. ماجرا زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم یکی از آن سه تیم، قهرمان چهار دوره اخیر لیگ برتر و صدرنشین فعلی مسابقات است. در حقیقت تیمی با کیفیت پرسپولیس که هنوز هم موفق‌ترین تیم لیگ به شمار می‌رود، 90 دقیقه جدال با نفت آبادان را بدون حتی یک شوت درون چارچوب به پایان برده است. این موضوع برای قهرمان سال‌های گذشته لیگ برتر، اصلا پذیرفتنی نیست. ماشین‌سازی هم در جدال این هفته با ذوب، حتی یک شوت درون چارچوب نزد. آنها این فصل در فاز هجومی، با مشکلات زیادی روبه‌رو بوده‌اند و پس از جدایی پیمان بابایی، این دردسرها بیشتر هم شده‌اند. مس رفسنجان هم در جدال با گل گهر سیرجان، شوت درون چارچوب نداشت. مسی‌ها به طور کلی برای تساوی گرفتن از این بازی وارد زمین مسابقه شده بودند و انگار هدف دیگری برای این بازی در ذهن نداشتند. تیم‌های سایپا و نفت مسجدسلیمان هم این هفته فقط یک شوت درون چارچوب را تجربه کردند که عملا با نداشتن شوت درون چارچوب تفاوت خاصی ندارد. آلومینیوم اراک هم این هفته در جریان شکست سنگین روبه‌روی سپاهان، فقط دو شوت درون چارچوب داشت. از 16 تیم حاضر در رقابت‌های لیگ برتر ایران، این هفته هشت تیم نتوانستند از سه شوت درون چارچوب عبور کنند. در واقع درست نیمی از تیم‌های لیگ برتری، با بحران شوت زدن درون چارچوب روبه‌رو بودند. در سه مسابقه هم حتی یک شوت درون چارچوب زده نشده است. در حقیقت در سه بازی از هشت مسابقه هفته هفدهم لیگ برتر بیستم، دو دروازه‌بان حتی یک بار وادار به انجام سیو نشده‌اند. لیگ برتر ایران واقعا «جذاب» نیست و بخش مهمی از این عدم جذابیت، به سبک بازی تیم‌ها برمی‌گردد. اینجا تقریبا هیچ تیمی انتحاری فوتبال بازی نمی‌کند و تقریبا همه به دنبال این هستند که با کم‌ترین ریسک و کم‌ترین زحمت، بهترین و ایده‌آل‌ترین نتیجه را به دست بیاورند.

فوتبال ایران می‌تواند «بهشت» دروازه‌بان‌ها باشد. حتی تصور اینکه در یک دیدار از یک لیگ، دروازه‌بان یک تیم وادار به انجام هیچ واکنشی نمی‌شود، در نوع خودش باورنکردنی است. تصور کنید به عنوان یک گلر، قرارداد حرفه‌ای می‌گیرید و دستمزد کلانی دریافت می‌کنید اما در یک هفته حساس از لیگ برتر، حتی یک توپ هم به طرف چارچوب دروازه تیم شما نمی‌آید. دیگر چه چیزی از این بهتر که یک هفته را بدون انجام واکنش به پایان برسانید. در فوتبال ایران سنگربان‌ها عملا با مفهمومی به نام ترس آشنا نیستند. چراکه در جریان بازی‌ها، نه شوت‌های زیادی زده می‌شود و نه موقعیت‌های فراوانی برای گل‌زنی به دست می‌آید. اساسا در این فوتبال به ندرت گل‌های زیادی رد و بدل می‌شود. چراکه سبک بازی تیم‌های ایرانی به هیچ وجه مبتنی بر فوتبال شجاعانه و حمله‌های زیاد نیست. از این حقیقت هم ساده عبور نکنیم که کیفیت مهره‌های هجومی باقی مانده در لیگ برتر، چندان بالا به نظر نمی‌رسد. این وسط قانون عجیبی مثل ممانعت از ورود خارجی‌ها هم فقط شرایط را بد و بدتر کرده است. قوانینی شبیه به این درنهایت تنها موجب می‌شوند که کیفیت فنی رقابت‌های لیگ برتر ایران، بیشتر تنزل کند و سطح بازی‌ها بیشتر و بیشتر پایین بیاید. یک موضوع نگران‌کننده در فوتبالی که هنوز در کشور هواخواهان پرشماری دارد.

در فوتبال ایران سنگربان‌ها عملا با مفهمومی به نام ترس آشنا نیستند. چراکه در جریان بازی‌ها، نه شوت‌های زیادی زده می‌شود و نه موقعیت‌های فراوانی برای گل‌زنی به دست می‌آید. اساسا در این فوتبال به ندرت گل‌های زیادی رد و بدل می‌شود

سطح لیگ برتر ایران، شرایطی را به وجود می‌آورد که «گلرها» به اندازه کافی برای موانع بزرگ زندگی ورزشی‌شان آماده نباشند. برای مثال علیرضا بیرانوند در لیگ برتر ایران «شماره یک» بود و عملا رقیبی نداشت اما در فوتبال بلژیک نتوانست این موفقیت‌ها را تکرار کند. حتی خود او هم پس از رفتن به لیگ بلژیک خیلی زود به «تفاوت‌»‌های بزرگ دروازه‌بانی در دو لیگ اشاره کرد و از سرعت بالای رقابت‌های فوتبال در بلژیک گفت. سرعتی که موجب می‌شد کار او به عنوان یک گلر بیش از حد سخت و دشوار به نظر برسد. در حقیقت فضای فعلی فوتبال ایران برای سنگربان‌ها ایده‌آل به نظر می‌رسد. چراکه آنها با فشار زیادی دست و پنجه نرم نمی‌کنند و در جریان بازی‌ها با آزمون‌های سختی روبه‌رو نمی‌شوند اما همین که قصد دارند یک قدم بلندتر برای آینده‌شان بردارند، با مشکلات زیادی روبه‌رو خواهند شد. چراکه فوتبال ایران نمی‌تواند آنها را به اندازه کافی برای این موقعیت مهیا کند.