توماس موشن/   در مواجهه با مردم مبارزي كه براي دفاع از خانه و خانواده خود مي‌جنگند، همان‌گونه كه در ويت كانگ ويتنام رخ داد، عربستان سعودي خود را در يك باتلاق يمن پيدا خواهد كرد. هنوز شش سال از آخرين تحقير نظامي عربستان سعودي در برابر جنگجويان حوثي در يمن نگذشته، كه خاندان سعودي، دست به اقدامي در يمن زده كه به احتمال بسيار به ويتنام عربستان تبديل خواهد شد.
 در سال 2009، بي‌كفايتي ارتش عربستان هنگامي كه در امتداد مرز عربستان
- يمن، يك حمله بزرگ به حوثي‌ها را انجام داد، اثبات شد، زماني كه يك تكه بزرگ از خاك عربستان توسط مبارزان مسلح حوثي به آرامي تصرف شد، آخرين باري كه ارتش پان عرب سعي كرد با حمله به يمن اين كشور را اشغال كند، اوايل دهه 1960 بود زماني كه مصر به رهبري جمال عبدالناصر با
پا پس كشيدن و عقب راندن بيش از 50 هزار سرباز خود اعتراف كرد، اين جنگ ويتنام مصر بود.  مشكل در يمن، جنگ شيعه و سني يا ايران در مقابل عربستان سعودي نيست. حتي مشكل دولت اوباما نيست كه در برابر خاندان سلطنتي عربستان كناره‌گيري كرده و مانع راه‌اندازي اين حادثه ناگوار بد نمي‌شود.
مشكل در يمن، درگيري قبيله‌اي است كه قرن‌ها ادامه دارد و تنها راه‌حل آن، يك فرآيند طولاني خسته كننده مذاكره است. آخرين بار در سال 1990، يك قرارداد صلح كه به زحمت به دست آمد، منجر به وحدت يمن شد. اين قرارداد صلح بيش از دو دهه برقرار بود، تا آنكه يك گروه زره پوش از جنگجويان استقلال كه خود را جبهه آزادي خلق  اريتره  مي‌ناميد، جنگ  را  آغاز كرد.
حالا سعودي‌ها در يك عمل متكبرانه تقريبا پارانويا، اين جنگ را عليه مردم يمن راه انداخته‌اند تا ظاهرا بر اين ترس كه توسط گروه‌هاي شيعي نزديك ايران احاطه مي‌شوند، غلبه كنند. حداقل اين چيزي است كه سر صحبت بسياري از رسانه‌هاي غربي نيز قرار دارد. واقعيت اين است كه خانواده سلطنتي عربستان در پرتگاه پر از نفرت متعصبانه وهابي در مقابل هر جنبش شيعي قرار مي‌گيرد حتي اگر آن جنبش، جنبش ريشه‌دار شيعيان حوثي باشد. پارانويا عربستان درباره ايران قبلا در برابر قيام شيعيان بحرين هم با عدم دخالت ايران مواجه شد. همه از حمايت نظامي ايران براي حفظ تسلط حوثي‌ها بر يمن مي‌گويند اما شواهد نشان مي‌دهد اين اتفاق رخ نمي‌دهد. حوثي‌ها كه از سوي دولت يمن ناديده گرفته شده‌اند گرسنگان يمن را رهبري مي‌كنند و با علي عبدالله صالح، رييس‌جمهور سابق يمن به يك توافق رسيده‌اند. صالح دو سال پيش از قدرت كنار گذاشته شد. بهترين راه، فراخواندن حوثي‌ها براي مذاكره است. آنها اثبات كرده‌اند كه اجازه نمي‌دهند القاعده شبه جزيره عرب (كه به طور عمده از متعصبان تبعيد شده عربستاني تشكيل شده) بر يمن مسلط شود. در غير اين صورت همانند سال 2009 رژيم وهابي عربستان در مقابله با آنها در ويتنامي ديگر اسير خواهد شد. البته آنها زير پوشش يك بنر پان‌عرب، با مصر كه وعده اعزام سرباز به يمن داده، اين اتفاق را رقم خواهند زد. اين تصادفي نيست كه تنها چند هفته پيش از جنگ يمن، عربستان سعودي و كشورهاي خليج رهبران خود را به شرم الشيخ فرستادند و اعلام كردند به اقتصاد لرزان مصر بيش از 20 ميليارد دلار كمك خواهند كرد. در حال حاضر بخش عمده‌اي از مبارزان حوثي‌ها براي تصرف عدن در جنوب يمن كه از نفت غني است مي‌جنگند. در اين مرحله، ارتش عربستان هنوز به طور عمده با حملات هوايي مشغول قتل مردم بي‌دفاع يمن است. اگر و زماني كه تهاجم زميني وعده داده شده به صورت جدي آغاز شود، خواهيد ديد نبرد سخت و واقعي شبه‌نظاميان حوثي در برابر يك ارتش با تجربه ظاهرا پان‌عرب آغاز مي‌شود. در مواجهه با اين مردم مبارز كه براي دفاع از خانه و خانواده خود مي‌جنگند همان‌گونه كه در ويت‌كانگ ويتنام رخ داد، عربستان سعودي در باتلاق يمن فرو خواهد رفت و خود را در ويتنام يمن خواهد يافت.
 منبع:  فارين پاليسي
٭ترجمه شده  در گروه جهان «اعتماد»