صاحب‌خبر - به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، در سال 2019، تقریبا 463 میلیون نفر در سراسر جهان به دیابت مبتلا بودند که بیشتر آنها (حدود 90درصد) با نوع 2 آن دست و پنجه نرم می کردند. دیابت خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی و مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی را دو برابر می کند. چاقی علت اصلی دیابت نوع 2 است در حالی که آرایش ژنتیکی ممکن است افراد با احتمال بیشتری را برای ابتلا به این بیماری شناسایی کند. برایان فرنس محقق اصلیاین طرح از دانشگاه کمبریج انگلیس گفت: از آنجا که ما با ژن های خود متولد شده ایم، می توان در اوایل زندگی افرادی که احتمال ابتلا به دیابت در آنها بالا است را مشخص کرد. ما این مطالعه را انجام دادیم تا بدانیم که آیا ترکیب خطر ارثی با شاخص توده بدنی فعلی ( BMI ) می تواند افراد را در بالاترین خطر ابتلا به دیابت قرار دهد. تلاش های پیشگیری می تواند برای این افراد متمرکز شود. شاخص توده بدنی یا شاخص کوتله یا بی‌ام‌آی (BMI، مخفف body mass index) سنجشی آماری برای مقایسه وزن و قد یک فرد است. در واقع این سنجش میزان چاقی را اندازه‌گیری نمی‌کند؛ بلکه ابزاری مناسب است تا سلامت وزن فرد با توجه به قدش تخمین زده شود. این شاخص در بین سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۸۵۰ توسط آدولف کوتله دانشمند بلژیکی ابداع شد. نحوه محاسبه آن بسیار ساده است و در بسیاری جاها برای مشخص کردن اضافه وزن و کسر وزن استفاده می‌شود.شاخص توده بدنی از طریق تقسیم وزن فرد به کیلوگرم بر توان دوم(x²) قدش به متر به دست می‌آید. این مطالعه شامل 445،765 شرکت کننده Biobank انگلیس بود. میانگین سنی 57.2 سال و 54درصد زن بودند. خطر ارثی دیابت با استفاده از 6.9 میلیون ژن ارزیابی شد. قد و وزن هنگام ثبت نام برای محاسبه BMI اندازه گیری شد. شرکت کنندگان از نظر خطر ژنتیکی دیابت به پنج گروه تقسیم شدند. آنها همچنین براساس BMI نیز به پنج گروه تقسیم شدند. شرکت کنندگان تا میانگین سنی 65.2 سال پیگیری و طی این دوره، 31298 به دیابت نوع 2 مبتلا شدند. افراد در بالاترین گروه BMI (میانگین 34.5 کیلوگرم) در مقایسه با شرکت کنندگان در کمترین گروه BMI (میانگین 21.7 کیلوگرم) 11 برابر خطر ابتلا به دیابت را داشتند. فرنس گفت که یافته ها نشان می دهد که BMI عامل خطرناک بسیار قوی برای دیابتی هایی است که استعداد ژنتیکی دارند. محققان سپس از روش های آماری (برای ارزیابی اینکه آیا احتمال ابتلا به دیابت در افراد با BMI بالا حتی در صورت داشتن اضافه وزن برای مدت زمان طولانی بیشتر است یا خیر) استفاده کردند. آنها دریافتند که طول مدت افزایش BMI تاثیری در خطر ابتلا به دیابت ندارد. فرنس اظهار کرد که وقتی افراد از آستانه خاصی از BMI عبور می‌کنند، احتمال ابتلا به دیابت بالا می رود و بدون در نظر گرفتن طولانی بودن وزن آنها در سطح پرخطر قرار می گیرند. وی خاطرنشان کرد که این آستانه برای هر فرد متفاوت است یافته ها نشان می دهد که با پایین نگه داشتن BMI که باعث قند خون غیرطبیعی می شود، می توان از بیشتر موارد دیابت جلوگیری کرد. این بدان معنی است که برای جلوگیری از دیابت، BMI و قند خون باید به طور منظم ارزیابی شوند. همچنین ممکن است دیابت با کاهش وزن در مراحل اولیه قبل از آسیب دائمی معکوس شود. دیابت یا بیماری قند، به قند خون بالای ۹۶ تا حدود ۱۱۲ میلی‌گرم در دسی لیتر گفته می‌شود. در این بیماری توانایی تولید هورمون انسولین در بدن از بین می‌رود یا بدن در برابر انسولین مقاوم شده و بنابراین انسولین تولیدی نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. نقش اصلی انسولین پایین آوردن قند خون توسط سازوکارهای مختلف است. انتهای پیام/∎​