روز شنبه، شهر لندن شاهد تظاهراتی بی‌سابقه بود. صدها تن از راست‌گرایان افراطی و هولیگان‌ها در میدان پارلمان پایتخت بریتانیا گردآمده بودند تا به گفته خودشان از «آثار تاریخی جنگی» کشورشان در برابر تخریب از جانب مخالفان نژادپرستی دفاع کنند. در گزارشی که اشپیگل آنلاین روز یکشنبه از این گردهمایی منتشر کرد، چند تن از تظاهرکنندگان درباره حرکت‌های اعتراضی روزهای اخیر صحبت کرده‌اند.
اعتراضات خشونت‌بار
اشپیگل آنلاین در گزارش خود پیرامون گردهمایی لندن در روز شنبه می‌نویسد، راست‌گرایان و هولیگان‌ها برای «دفاع» نیامده بودند بلکه شعارهای ناسیونالیستی سر می‌دادند و به مأموران پلیس و خبرنگاران و عکاسان «حمله» می‌کردند. به گفته مقامات مسئول، در این روز ۱۵ نفر، ازجمله دو مأمور پلیس به دلیل جراحاتشان مورد مداوا قرارگرفته‌اند. قرار بود که روز شنبه هم‌زمان تظاهراتی از جانب مخالفان نژادپرستی برگزار شود، اما پلیس برای جلوگیری از درگیری میان دو گروه، تظاهرات مخالفان را به‌روز جمعه موکول کرد. در گزارش وب‌سایت خبری هفته‌نامه آلمانی اشپیگل همچنین آمده است که شمار زیادی از معترضان برای «دفاع از هویت بریتانیایی» خود در این گردهمایی شرکت کرده بودند. یکی از معترضان به نام «شان» گفته است که تاکنون نام ادوارد کولستون را که از برده‌داران معروف بریتانیایی به‌شمار می‌رود، نشنیده است. قصد او و دوستانش از شرکت در تظاهرات، دفاع از «آثار تاریخی جنگی» است. شان تأکید کرده که چرچیل بخشی از «تاریخ پرافتخار» کشورش است.
بحث نژادپرستی
اشپیگل آنلاین در ادامه گزارش خود می‌افزاید که برای شان و دوستانش بحث نژادپرستی تا حد زیادی نامفهوم است. او درباره امتیازهایی که سفیدپوستان نسبت به سیاه‌پوستان دارند، می‌گوید: «ما از طبقه کارگر هستیم و در آپارتمان‌هایی که دولت برای نیازمندان ساخته بزرگ شده‌ایم.» جانی، یکی دیگر از تظاهرکنندگان که بدنش تتو شده و جای زخمی در سمت راست صورتش جلوه‌نمایی می‌کند، ضمن بیان اینکه برای او هم بحث درباره نژادپرستی بی‌معناست، تأکید کرده است که «تاریخ متعلق به گذشته است.» در حاشیه تظاهرات روز شنبه شمار کمی از فعالان جنبش ضدنژادپرستی هم حضور داشتند تا مخالفت خود با این تظاهرات را به نمایش بگذارند. دوحا راگنی یکی از آن‌هاست. به اعتقاد او کسانی که از این مجسمه‌ها دفاع می‌کنند، درواقع از این تفکر دفاع می‌کنند که سفیدپوستان بهتر از دیگران هستند. این زن ۲۸ ساله در لندن و در یک خانواده هندی-جامائیکایی زاده شده و خود را شهروند بریتانیا می‌داند. او تأکید کرده است که حاضر است با تظاهرکنندگان راست‌گرای افراطی هم درباره نژادپرستی بحث کند، «اما به این شرط که مست نباشند.»
دفاع جانسون از چرچیل
بوریس جانسون در بحبوحه مناقشه کنونی بر سر جمع‌آوری مجسمه چهره‌های تاریخی تأکید کرد، انگلیس نمی‌تواند چشم‌انداز فرهنگی و تاریخ پیچیده خود را «فوتوشاپ» کند چون این کار تحریف گذشته محسوب می‌شود. بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس در مطلبی برای روزنامه دیلی تلگراف نوشت: اگر ما پاک‌سازی سوابق و حذف تصاویر همه افراد، جز آن‌هایی که رویکردهایشان با ما سازگار است آغاز کنیم، درواقع گرفتار یک دروغ بزرگ و تحریف تاریخ خودمان شده‌ایم. جانسون همچنین با دفاع از وینستون چرچیل گفت: پوچ و ناگوار است که یادبود نخست‌وزیر پیشین ما در معرض تهدید قرار بگیرد. او قهرمان بود و انتظار دارم در بیان اینکه تاآخرین‌نفس با هرگونه تلاش برای جابجایی مجسمه او از میدان پارلمان مخالفت می‌کنم، تنها نمانم. روکش حفاظتی از او هم هر چه زودتر برداشته شود، بهتر است.
حمله به مجسمه روزنامه‌نگار
مجسمه یک روزنامه‌نگار در میلان هدف حمله معترضان ضدنژادپرستی قرار گرفت. به گزارش خبرگزاری فرانسه، معترضان با نوشتن عبارات «نژادپرست، متجاوز» بر روی مجسمه «ایندرو مونتانلی» که در پارکی در شهر میلان قرار دارد، این یادبود را به نخستین مجسمه‌ی ایتالیا تبدیل کردند که در جریان اعتراضات اخیر اروپا و ایالات‌متحده موردحمله معترضان قرار می‌گیرد. «مونتانلی» که در سال ۲۰۰۱ و در سن ۹۲ سالگی درگذشت، از مشهورترین روزنامه‌نگاران ایتالیایی قرن بیستم به شمار می‌رود که روزنامه «ال ژورناله» را تأسیس کرد و مدت‌ها در نشریه «کویره دلا سرا» فعالیت داشت. یک گروه ضد فاشیست از شهردار میلان خواستند تا مجسمه «مونتانلی» که در ارتش ایتالیا در جنگ استعماری علیه اتیوپی خدمت کرده و با یک دختر ۱۲ ساله اریتره‌ای ازدواج‌کرده را از شهر بردارد. شهردار میلان اما با اشاره به اینکه «مونتانلی» روزنامه‌نگار بزرگی بود که برای آزادی رسانه و مطبوعات جنگید اعلام کرد مجسمه در جای خود باقی خواهد ماند.
نژادپرستی در آمریکا
در آمریکا بحثی داغ درباره مجسمه‌ها و نشانه‌های یادبود تاریخی فرماندهان ارتش کنفدراسیون ایالت‌های جنوبی درگرفته است. معترضان به تبعیض نژادی آن‌ها را نشانه نژادپرستی می‌دانند. تنها در کاخ کنگره آمریکا در واشنگتن ۱۱ مجسمه از این شخصیت‌های «بحث‌برانگیز» وجود دارد که به گفته نانسی پلوسی، چهره برجسته حزب دموکرات، باید برداشته شوند. پلوسی که ریاست کنگره را بر عهده دارد، در نامه‌ای به کمیسیون فراحزبی کنگره آمریکا نوشته، مجسمه‌های شخصیت‌هایی که «در راه بی‌رحمی و بربریت قدم برداشته‌اند»، باید محو شوند. پلوسی وجود این مجسمه‌ها را «ستایش از نفرت» دانسته است. یکی از این چهره‌های تاریخی جفرسون دیویس، رئیس‌جمهور ایالات مؤتلفه آمریکا در جنگ داخلی ایالات‌متحده در سال‌های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ میلادی است که با ایالات شمالی درنبرد بود. رابرت ئی لی، ژنرال معروف ارتش مؤتلفه که فرماندهی ارتش ایالات جنوبی را درنبرد گتیسبرگ در سال ۱۸۶۵ برعهده داشت، یکی دیگر از این شخصیت‌های تاریخی است. البته مجسمه ژنرال لی اکنون حذف شده است. این مجسمه که نه در واشنگتن بلکه در نیو اورلئان قرار داشت، به دستور میچ لانریو، شهردار این شهر برداشته شد. در شهر ریچموند در ایالت ویرجینا نیز مجسمه‌ای از این ژنرال وجود دارد که اکنون به دستور رالف نورثهم، فرماندار ایالت ویرجینا برداشته می‌شود. ایالت کارولینای شمالی حتی سرگرم تهیه مصوبه‌ای قانونی است که بر اساس آن، تمامی نشانه‌های یادبود و مجسمه‌های تاریخی که ممکن است «نوری مثبت به برده‌داری و به‌این‌ترتیب به نژادپرستی بیندازد»، باید حذف شوند. در بوستون حتی معترضان یک مجسمه کریستف کلمب، دریانورد مشهور را سر بریدند. کلمب کاشف قاره آمریکا تلقی می‌شود و او به باور منتقدان هموار کننده راه استعمارگران بوده و به عبارتی باعث قتل شمار زیادی از بومیان این قاره شده است.
نظر شما