خبرگزاری فارس ـ مریم عابدینی: در فضای مجازی تصاویری از بازگشایی مدارس در کشورهای مختلف دست به دست می‌چرخد و محصلان بعد از ضدعفونی دست، کفش و لباس وارد مدرسه می‌شوند اما اینجا خبری از این اتفاقات نیست و البته نکته جالب‌تر اینکه دانش‌آموزی هم نیست؛ البته اندک شمار دانش‌آموزانی برای رفع اشکال به مدرسه مراجعه می‌کنند یا برخی مدارس برنامه زمانی تدارک دیده‌اند اما خبری از حضور مشتاق دانشآموزان در مدرسه نیست.
امروز 27 اردیبهشت، مدارس کشور بعد از تعطیلات طولانی کرونایی بازگشایی شد و قرار است دانش‌آموزانی که نتوانستند از آموزش تلویزیونی و مجازی به خوبی استفاده کنند یا اشکالات و ابهامات درسی دارند، برای رفع اشکال به مدارس مراجعه کنند؛ ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا به آموزش و پرورش فرصت یکماهه داده است تا بتواند به صورت حضوری، اشکالات درسی دانشآموزان را جبران کند البته این بازگشایی با پیش‌بینی و شرط رعایت پروتکل‌های بهداشتی است.
مدارس امروز دایر شدند اما حضور دانشآموزان بسیار کمرنگ بود و در برخی مدارس هم خبری از دانش‌آموز نبود؛ برخی دانشآموزان نیز وقتی با والدین به مدرسه مراجعه کردند، به خانه بازگردانده شدند تا بر اساس اعلام زمان مدرسه، مراجعه کنند.
اما نکته حائز اهمیت حضور پررنگ معلمان و کادر مدرسه بود که در اولین روز بازگشایی مدرسه، دور هم جمع شدند و درباره وضعیت آموزشی و تحصیلی دانشآموزان و برنامه‌هایشان به گفت‌وگو پرداختند؛ حتی برای حضور دانشآموزان هم برنامه‌ریزی کردند تا اگر دانش‌آموزی از نظر درسی ضعیف است، بتوانند کمکش کنند.
ما به دبستان پسرانه فقیهی رضایی در منطقه 15 تهران رفتیم که اتفاقا با استقبال گرم عبدالأمین منصورآبادی مدیر مدرسه مواجه شدیم؛ مردی که 28 سال سابقه کار دارد و آنقدر با اشتیاق از فعالیت‌ها و کارهایش صحبت می‌کند که بی‌گمان باید گفت علاقه و عشق معلمی در او متبلور است.
مرد بی ادعایی که جمعه گذشته (دیروز) با 4 نفر از همکاران، مدرسه 3 طبقه‌شان با 1700 متر حیاط و 1440 متر بنا را ضدعفونی کردند؛ آری خودش پای کار ایستاده است تا بتواند مدرسه‌اش با 563 دانش‌آموز و 25 معلم و کادر اداری را سرپا نگه دارد؛ البته این مدرسه 181 دانش‌آموز اتباع خارجی هم دارد که آقای مدیر به آنها هم مانند دانشآموزان ایرانی توجه می‌کند و هوایشان را دارد.
مدرسه خالی است و از دانش‌آموز خبری نیست؛ این مدرسه خالی حس ناخوشایندی دارد؛ اصلا مدرسه به حضور دانشآموزان زنده است و زندگی در آن جریان دارد و حالا راه رفتن در این فضا، وجود را غمگین می‌کند؛ ناگفته نماند همین کلاس‌ها، راهرو و حیاط خاطره‌های دوران درس، مدرسه و همکلاسی‌ها را یادآوری می‌کند و از گذر خاطره‌ها، لبخند بر لبان می‌نشاند.
آقای منصورآبادی میگوید: امروز اولین روز بازگشایی مدرسه بود؛ البته قبلا هم در مدرسه حضور داشتیم اما کادر اداری به صورت چرخشی در مدرسه حضور پیدا می‌کرد؛ ما در 3 سری مدرسه را ضدعفونی کردیم، یک بار از سرای محله و 2 بار هم کارپردازی اداره زحمت کشیدند و دیروز هم مدرسه توسط همکاران ضدعفونی شد.
وی در پاسخ به این پرسش که «امروز چه تعداد دانش‌آموز به مدرسه مراجعه کرده است؟»، اضافه می‌کند: امروز هیچ دانش‌آموزی به مدرسه مراجعه نکرده است البته در شبکه شاد اعلام کردیم که هیچ اجباری وجود ندارد و خودمان هم چون اولین روز بازگشایی مدرسه است، اساس کار را جلسه هماهنگی معلمان گذاشتیم.
آقای مدیر درباره مفاد جلسه امروز معلمان هم بیان می‌کند: قرار شد چند دانش‌آموزی که در شبکه شاد کم‌کاری کردند یا حضور نداشتند، برنامه‌ریزی کنیم تا به مدرسه بیایند البته هیچ اجباری نیست اما گفتیم که اگر در مدرسه حضور پیدا کنند، بهتر است؛ ضمن اینکه بررسی کنیم که علت عدم حضور در شبکه شاد و یا کم‌کاری دانشآموزان چه بوده است.
وی ادامه می‌دهد: تصمیم گرفتیم که دانشآموزان از هر پایه به صورت گروه‌های 3 نفره یا 4 نفره در مدرسه حضور پیدا کنند و در کلاس با فاصله بنشینند.
قرار شده است که دانشآموزان با ماسک و دستکش به مدرسه بیایند و استفاده از ماسک و دستکش در مدرسه الزامی است اما آقای منصورآبادی میگوید: ماسک و دستکش گرفتیم تا اگر دانش‌آموزی با تجهیزات نیامد، در اختیارش قرار دهیم و البته امکانات ما برای همین حضور دانشآموزان جهت رفع اشکال است.
البته تمام معلمان مدرسه هم آموزش دیدند و آنها برای حضور در مدرسه و رفع اشکال دانشآموزان آمادگی کامل دارند.
نکته حائز اهمیت در این مدرسه، کارهای خیرخواهانه است؛ با توجه اینکه پایه‌گذار این مدرسه یک خیّر است، فعالیت در مدرسه هم بر کار خیر بنا شده است تا جایی که وقتی مشخص شد که تعدادی از دانشآموزان، ابزار استفاده از اینترنت و حضور در فضای مجازی را ندارند، خیرین مدرسه که بخشی از آنها از همین کادر آموزشی هستند، جمع شدند و تبلت و تلفن همراه برای دانشآموزان تهیه شد.
آقای ظهیری و خانم جولانی، زوج فرهنگی هستند که بانی این کار خیر شدند و بعد از تهیه تبلت و تلفن همراه به درِ منزل 20 دانش‌آموز که دسترسی به این امکانات نداشتند، بردند و به آنها هدیه دادند.
آموزش‌های معلمان از طریق شبکه آموزشی دانشآموزان(شاد) ادامه دارد و دانشآموزان این مدرسه هم از آن استفاده می‌کنند؛ آقای منصورآبادی میگوید: تمام معلمان و دانشآموزان در سامانه احراز هویت شدند و طبق آمار سناد در کلاس‌ها حضور دارند فقط 3 دانش‌آموز هستند که اصلا به آنها دسترسی نداشتیم و جزو دانشآموزان اتباع خارجی هستند؛ البته ما فکر می‌کنیم چون بعد از پیگیری‌ها متوجه شدیم که خانواده‌شان هم نیستند پس احتمالا از کشور خارج شده‌اند.
درست است که امروز، دانشآموزان نیامدند اما معلمان به کلاس درس‌شان سر زدند و به یاد دانش‌آموزان‌شان سرکلاس حضور داشتند؛ یکی از این معلمان، خانم جولانی است؛ خانم معلمی که کمی قبل از او تعریف کردیم که بانی تهیه تبلت و تلفن همراه برای دانشآموزان این مدرسه شده بود.
خانم جولانی معلم پایه دوم دبستان است که امسال بیست و نهمین سال خدمتش است؛ او مثل تمام معلمان عاشق دانش‌آموزانش است و امروز هم با ذوق دیدن دانشآموزان به مدرسه آمده است اما خبری از بچه‌ها نبود.
خانم معلم میگوید: روزهای اول که مدارس تعطیل شد، از طریق یکی از پیام‌رسان‌ها گروهی تشکیل دادم و به بچه‌ها درس می‌دادم اما بعد از اینکه شبکه «شاد» ایجاد شد، بچه‌ها وارد این سامانه شدند و آموزش‌ها از این طریق ادامه یافت.
وی ادامه می‌دهد: در کنار آموزش خانم معلم، بچه‌ها هم از درس خواندن و تمرین‌شان فیلم گرفته و برایم می‌فرستند و آموزش‌ها تعاملی و دوجانبه است.
حضور دانشآموزان در فضای مجازی مستلزم هزینه برای خرید بسته اینترنت یا تلفن همراه و تبلت است؛ خانم معلم میگوید: وقتی این موضوع را با دوستان و اطرافیان مطرح کردم موجب شد که کمک‌های خیرخواهانه برای خرید بسته اینترنت و تلفن همراه جمع شود و همچنین یکی از آشنایان هم از دفتر آقای جهرمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات برای دانشآموزان نیازمند، 20 تبلت گرفت و 10 تلفن همراه هم با کمک خیرین تهیه شد.
وی ادامه می‌دهد: کرونا باعث شد که اتحاد و همدلی‌مان بیشتر شود و اینکه متوجه شدیم بچه‌هایی که کنار ما هستند چگونه زندگی می‌کنند و آغازگر یک هماهنگی بود و خیلی خوب است که ملت ایران در این مواقع انقدر هوای همدیگر را دارند.
از خانم جولانی می‌پرسم: «برآوردتان چه بود، فکر می‌کردید دانشآموزان می‌آیند؟»، لبخند می‌زند و پاسخ می‌دهد: مشخص بود که بچه‌ها نمی‌آیند. با این بحران که هست و با این پیام‌ها که خودمان برای بچه‌ها می‌فرستیم و از طریق صدا و سیما به گوش بچه‌ها رسیده می‌شد، آنها هنوز استرس دارند؛ امروز آمدیم با همکاران، آن دسته از دانشآموزان که در درس ضعیف‌تر هستند را مشخص کرده و گروه‌بندی کنیم و از فردا هم به مدرسه دعوت می‌کنیم و برای آنها راهکارهای جدید در نظر گرفتیم.
می‌پرسم «دل بچه‌ها برای خانم معلمشان تنگ نشده است که به مدرسه بیایند؟»، میگوید: در پیام‌هایی که برای ما می‌فرستند مشخص است که خیلی دلشان تنگ شده است اما بیشتر از اینکه دل بچه‌ها برای ما تنگ شود، دل ما برای آنها تنگ می‌شود؛ در این مدت سعی کردم که پیام تصویری برای بچه‌ها داشته باشم که مرا ببینند و همچنین آنها هم از خودشان در هنگام درس خواندن و تمرین، فیلم کوتاه بگیرند و برای من بفرستند.
از خانم معلم درباره روز معلم سؤال کردم و اینکه در سالی که مدارس در ایام روز معلم تعطیل بود، برایش چگونه گذشته است؛ بغض می‌کند و پاسخ می‌دهد: یادم است آن شب، در حال آماده‌سازی درس دانشآموزان بودم چون شب‌ها سرعت اینترنت بهتر است، آن زمان کار می‌کنم و برنامه آموزشی را ضبط می‌کنم؛ در حال کار بودم که یکدفعه کلیپی از عکس دانشآموزان دیدم که برایم فرستادند، خیلی خوشحال شدم و واقعا اشک در چشمانم جمع شد. مدرسه با حضور دانشآموزان معنا می‌دهد و من هم برای بچه‌ها یک پیام گذاشتم و نوشتم «هرکسی که در زندگی به ما یک چیزی یاد دهد، معلم است؛ هرکسی الفبایی یاد دهد، معلم است؛ من الفبای خواندن و نوشتن یاد دادم؛ مادرتان الفبای صبر و گذشت، پدرتان الفبای پشتکار و شما بچه‌ها الفبای امید هستید پس در زندگی، همه معلم همدیگر هستیم و روز معلم بر همه شما مبارک».
البته خانم معلم یک غافلگیری هم داشت و آن هم این بود که نماینده مادرها با او تماس گرفت و آدرس منزل را خواست و گفت که کار جدی و مهمی دارد؛ وقتی نماینده مادرها آمد، با گل و شیرینی و یک هدیه از طرف دانشآموزان و مادرها بود.
خانم جولانی میگوید: «خیلی خوشحال شدم؛ از جنبه مادی این موضوع نبود بلکه جنبه معنوی بود؛ اینکه بچه‌ها قدرشناس هستند و در این مدت، الفبای قدرشناسی را خوب یاد گرفتند».
خانم معلم در سامانه «شاد» برای ما بخشی از تدریسش را اجرا کرد که البته چند بار سامانه متوقف شد و حاکی از این بود که هنوز این سیستم به‌رغم گستردگی، ایرادهایی دارد که باید برطرف شود.
تا ظهر را در فضای مدرسه، حیاط، سالن ورزش، سالن آزمایشگاه و اتاق کامپیوتر گذراندیم اما نه از دانشآموزان خبری شد و نه از اولیا؛ البته بازگشایی مدرسه با حضور اختیاری و داوطلبانه دانشآموزان است و به نظر می‌رسد حداقل در روز اول، دانشآموزان ابهام و اشکالی برای حضور در مدرسه ندارند!
انتهای پیام/
نظر شما